مناجات امام حسین علیه السلام
********************
شناخت هر که تو را جز خدا بجوید نه
بغیر راه توراهی دگر بپوید نه
اسیر عشق توآزادیش در این بند است
شکسته از غم تو مومیا بجوید نه
نسیم مهر تو در بوستان اگر ندمد
گل از گیاه و گیاه از زمین بروید نه
اگر که عطر تو را از بهشت برگیرند
دگر محب تو یک گل از آن ببوید نه
مناجات امام حسین علیه السلام
********************
عجیب هیئتِ تو بوی کربلا دارد
چقدر حال و هوای حرم صفا دارد
میان روضۀ تو بوی سیب میآید
و بعد، رایحۀ قتلگاه را دارد
صدای نالۀ زهرا بگوشِ دل برسد
نوای مادرتان ذکر آشنا دارد
مناجات امام حسین علیه السلام
********************
بگذرید از گنهم من خجل اربابم
هر چه باشد نمی از خاک و گل اربابم
بین ما گرچه زمین تا به سما فاصله است
نیستم دور،که من متصل اربابم
حور و قلمان جنان هم دل من را نبرند
من فقط مشتری روی گل اربابم
هر کسی روز جزا همره ارباب خود است
مناجات امام حسین علیه السلام
********************
روضه شروع شد ؛ همه پر در بیاورید
از این بهشت میوه ی نوبر بیاورید
حالا که حوض کوثر ما گریه بر شماست
یک کاسه اشک ناب ،از آن ور بیاورید
ما گریه می کنیم که دل شستشو کنیم
پس از گلاب جاریِ قمصر بیاورید
در هیئتی که حال و هوای حرم پُر است
یکشب مرا به شکل کبوتر بیاورید
مناجات امام حسین علیه السلام
********************
مستی از جام تو سر منزل هوشیاری ماست
بیدل از عشق شدن شیوۀ دلداری ماست
مبتلای تبِ عشقیم و تجلی داریم
درد بیچارۀ این، لذت بیماری ماست
بیدلی اول راه است خدا را عشق است
دل ز ما دلبری از یار ز همکاری ماست
هو کشان قد علم اندر صفِ رندان کردیم
چوبۀ دار فقط مسند سرداریِ ماست
هرکجا جلوۀ یاراست همانجا عرش است
نمک خانه اش اسباب گرفتاری ماست
دل ما میکده و صاحبِ میخانه حسین
می حسین باده حسین ساغر و پیمانه حسین
غزل حسینی- استاد سازگار
**********************
السلام علی الحسین
ما بهر ولای تو خریدیم بلا را
یک لحظه کشیدیم به آتش یم لارا
دادیم حیات ابدی بر شرف و خون
کشتیم از اول به هوای تو هوا را
روزی که نبودیم و نبودند خلایق
خوردیم ز لعل لب تو آب بقا را
والله قسم چشم به عالم نگشوده
در آینة روی تو دیدیم خدا را
غزل حسینی- استاد سازگار
********************
السلام علی الحسین
یک سجده که از من بپذیرند ندارم
بگذار که رو بر روی خاک تو گذارم
با هر دمم از چشمه خورشید دمد گل
یک آه اگر در غمت از سینه برآرم
هر کس هدفی داشته از آمدن خویش
من آمده ام درغم تو اشک ببارم
رضوان من و خلد من و حور من این است
تو دل ببری از من و من جان بسپارم
مناجات با امام حسین علیه السلام
****
محمد فردوسی
تا میان روضه ات ما را مکان دادی حسین
دست ما گریه کنان برگ امان دادی حسین
تو نوشتی خواهرت هم پای آن را مُهر کرد
اشک دادی و به ما سود کلان دادی حسین
روضه خانه : طور سینا ، ما : کلیم گریه کن
در مناجات خودت ما را زبان دادی حسین
این دهه با سیل اشک ما مشخّص می شود
برکتی را که به شیر مادران دادی حسین
من : حبیب بن مظاهر ، تو : مسیح اهل بیت
لطف کردی و به این دل مرده جان دادی حسین
تا بریزد از سر و رویم غبار معصیت
مثل یک پرچم وجودم را تکان دادی حسین
رقّت قلبم زیاد و جسم و روحم شُسته شد
تا ز چای روضه ات یک استکان دادی حسین
من نمک گیر تو و اجداد و اولاد توام
چون به دست خالی من آب و نان دادی حسین
دست بالا بردی و از پشت در خیرت رسید
هر چه را که خواستم ، تو بیش از آن دادی حسین
دوست و دشمن ندارد ، بخشش تو حیدری ست
خاتمت را هم به دست ساربان دادی حسین
*********************