کوثرنامه

مناجات امام حسین علیه السلام

********************

رحمان نوازنی

 

روضه شروع شد ؛ همه پر در بیاورید

از این بهشت میوه ی نوبر بیاورید

حالا که حوض کوثر ما گریه بر شماست

یک کاسه اشک ناب ،از آن ور بیاورید

ما گریه می کنیم که دل شستشو کنیم

پس از گلاب جاریِ قمصر بیاورید

در هیئتی که حال و هوای حرم پُر است

یکشب مرا به شکل کبوتر بیاورید

ای مردمان حاجت! از اینجا گذر کنید

حاجت هر آنچه هست،بر این در بیاورید

با "اشکِ گرم" ، خاطر ایمان خنک تر است

ما گریه می کنیم که باور بیاورید...

***********************

وحید محمدی

دارم امشب از گناهانم خجالت می کشم

از گناهان فراوانم خجالت می کشم

سر به زیر انداختم، از روی تو شرمنده ام

بازهم سر در گریبانم، خجالت می کشم

اشک را از من گرفته این گناه لعنتی

دارم از خشکی چشمانم خجالت می کشم

من زمین خوردم دوباره، باز دستم را بگیر

من از اینکه سست ایمانم خجالت می کشم

پر نمی گیرم به سوی آسمانت چون شده

این هوای نفس زندانم، خجالت می کشم

لطف های بی حسابت زود یادم می رود

من که قَدرت را نمی دانم خجالت می کشم

باز آوردی مرا که چوب کاری ام کنی

من از اینکه باز مهمانم خجالت می کشم

دارم از این حسرت کرببلا دق می کنم

من که از دوری جانانم خجالت می کشم

از همان روزی که بین روضه می گفتم حسین

مادرت می گفت: ای جانم ... خجالت می کشم

جان زهرا آبرویم را بخر فردای حشر

فاش گردد روی پنهانم خجالت می کشم

آمدم با سر به زیری تا مرا حُرّم کنی

من از این حال پریشانم خجالت می کشم

***********************

امیر عظیمی

روی قبرم بنویسید که نوکر بوده

سائل روز و شب آل پیمبر بوده

روی قبرم بنویسید "سیه پوش حسین"

بنویسید که با کعبه برابر بوده

روی قبرم بنویسید به وقت روضه

در حسینیه دلش مثل کبوتر بوده

بنویسید که قنداقه ی او در طفلی

گرمی روضه ی قنداقه ی اصغر بوده

روی قبرم بنویسید که چایی ریز

مجلس روضه ی آقا علی اکبر بوده

روی قبرم بنویسید که در شور اگر

لطمه بر خود زده یاد شه بی سر بوده

روی قبرم بنویسید دلیل مرگش

روضه ی شمر و سر و ناله ی مادر بوده

روی قبرم بنویسید که مرگ این مرد

وسط روضه ی گوشواره و معجر بوده

 ***********************

مرضیه نعیم امینی

خشکیده ام...کویرم، دیگر ثمر ندارم

کاری بجز گدایی، وقت سحر ندارم

معصیت و خطایم، بی آبروم کرده

بیچاره ام که دیگر، چشمان تر ندارم

هر فرصتی که دادی، دیدی خراب کردم

شرمنده ام،برایت....جز دردسر ندارم

دستم بگیر ارباب، بگذار تا بمانم

اینبار از کنارت، میل سفر ندارم

اصلا همین دم در، یک گوشه مینشینم

من غیر خانه ی تو، جای دگر ندارم

عمرم گذشت اما، کرب و بلا نرفتم

میل بهشت دارم، کو بال و پر...؟ندارم

این است آرزویم: یک روز بر ضریحت

با گریه سر گذارم، تا حشر برندارم

با اینکه بی پناهم، با اینکه رو سیاهم

حب رقیه دارم، چیزی اگر ندارم

کارم شده ست ناله، در روضه ی سه ساله

دلخوش به گریه ام من، جز این هنر ندارم

غصه نخور پدر جان، پهلوم خوب خوب است

نشکسته استخوانم، درد کمر ندارم

 ***********************

علی سپهری

عاشق فقط به دیده ی گریان دلش خوش است

هجران زده به حال پریشان دلش خوش است

عشق است هرچه را بپسندی برای من

دلداده ات به غربت و هجران دلش خوش است

"گفتی بسوز در غم من...اِی به روی چشم"

دلسوخته به لذت درمان دلش خوش است

با فقر محض آمدنم عیب و نقص نیست

وقتی که مور هم به سلیمان دلش خوش است

محتاج یک نگاه کریمانه ی تو ام

قحطی زده به قطره ی باران دلش خوش است

در پشت در نشستن من بی دلیل نیست

سائل فقط به لطف کریمان دلش خوش است

با دست مهربان خودت لقمه ای بگیر

خیلی گدا به لقمه ای از نان دلش خوش است

اینجا بساط شاه و گدا فرق می کند

اینجا خود کریم به مهمان دلش خوش است

گیرم که خشک هم بشود چشم نوکرت

بر ابر رحمت تو کماکان دلش خوش است

می گفت عاشقی که زیارت نرفته بود

تنها به لطف شاه خراسان دلش خوش است

وقتی دلت گرفت فقط فابک للحسین

نوکر به روضه ی شه عطشان دلش خوش است

ای شهریار نیزه نشین آیه ای بخوان

دردانه ات به آیه ی قرآن دلش خوش است

***********************

محمد قاسمی

هرجا حضور اهل بکا فوق العاده است

معلوم می شود که فضا فوق العاده است

در مجلسی که زمزمه و شور و گریه هست

بی شک نگاه مادر ما فوق العاده است

در سفره ای که پهن شود بعد روضه ات

تأثیر لقمه های غذا فوق العاده است

ای تربتت شفای تمامیِّ دردها

در نسخه ی تو نوعِ دوا فوق العاده است

وقتی که نذر گنبد و تاج ضریحِ توست

پیداست که عیار طلا فوق العاده است

من در زیارت تو شدم زائر خدا

از بس شباهتت به خدا فوق العاده است

پا را گذاشتم به روی عرش و آمدم

جایی که شأن صحن و سرا فوق العاده است

هر کس که رفت کرببلا ؛ اعتراف کرد

آقاییِ امام رضا فوق العاده است

من را به استجابت کامل رسانده ای

در زیر گنبد تو دعا فوق العاده است

در وادی محبّت تو دیده ام حسین

انس میان شاه و گدا فوق العاده است

از طرز روبرو شدنت با زهیر و حُرّ

فهمیده ام گذشت شما فوق العاده است...

 ***********************

محسن ناصحی

بشنو از من دارم از یارم حکایت می کنم

سینه ای دارم کز آن شرح محبت می کنم

هر جوانی را دلی هر عاشقی را سینه ای است

من دلی دارم که آن را وقف هیات می کنم

عشق در کرببلا و زندگی در کربلاست

گر کسی راهم نداد آنجا، سماجت می کنم

غبطه خوردن کار خوبان است کار من که نیست

این وسط اما به حُر گاهی حسادت می کنم

کافرم خواندند آنهایی که دیدند آیه را

حا و سین و یا و نون دارم قرائت می کنم

مردم این شهر از من خسته ، من هم خسته ام

در اگر وا کرد یارم ، رفع زحمت می کنم

***********************

مهدی رحیمی

خوب است روضه، روضه ی ارباب بهتر است

از این جهت که گریه کُنِ روضه مادر است

باید که طفل اشک بیاید به گونه ام

وقتی که پلک ، دست به سینه دم در است

سر روی شانه چونکه به ذکرت بلند شد

سر نیست، واعظی ست که بر روی منبر است

ای سر بریده بعد تو سر در مرام ما

از نوکران خاصِّ درگاه حیدر است

حق می دهم اگر ببرد ارث از پدر

گریه کن حسین برایم برادر است

بالا ترین سِمَتِ درِ این خانه نوکری ست

این اعتبار حسرت سلمان و قنبر است

《نوکر بهشت هم برود...》نه بدون شک

نوکر بهشت هم نرود باز نوکر است

***********************

رحمان نوازنی

به پای روضه نشستیم و اشک ناب شدیم

قنوت گریه گرفتیم و مستجاب شدیم

و ما که در پی خورشید نیزه ات بودیم

شبانه نور گرفتیم و آفتاب شدیم

دوباره اشک" گناه نسوز" ما را سوخت

دوباره پاک شدیم و پر از ثواب شدیم

مدینه بود و تو بودی و رأی مادر بود

که ما برای عزای تو انتخاب شدیم

میان سینه زدن بال و پر گرفتیم و

کبوتر حرم صحن بوتراب شدیم

شبیه چشم تو و مشک خالی عباس

دوباره گریه کن کودک رباب شدیم

***********************

علی سپهری

 دیدید اگر که یکسره در کنج خلوتیم

غرق محبتیم...به دنبال وصلتیم

هجران کشیده ایم...گناهی نکرده ایم

از دوری نگار پر از درد غربتیم

گیسوی یار بود که ما را اسیر کرد

لطفش مدام باد ! که خود بی لیاقتیم

سینه زنیم و یکسره معراج می رویم

سرمست،بین میکده گرم عبادتیم

"ما بی حسین معنی دیگر نمی دهیم"

بی عشق یار تیره و تاریم...ظلمتیم

لطف حسین بوده که درهم خریده است

لطف حسین بوده که مشمول رحمتیم

با "یا حسین" مرده ی مان زنده می شود

چون عاشقیم...عارف و صاحب کرامتیم!

ما را علی برای حسینش بزرگ کرد

از کودکی بزرگ شده بین هیأتیم

زهرا اجازه داده که ما گریه می کنیم

در بین روضه ها همه تحت عنایتیم

منصب چه منصبی!همگی عبد زینبیم

ما نوکریم و تا به قیامت رعیتیم

در روز حشر که همه از هم فراری اند

ذیل نگاه عمه ی سادات راحتیم

بزم شراب و می به خدا جایمان نبود

مایی که کوه و مظهر ایمان و عفتیم

دیدی حسین مردک شامی به ما چه گفت؟

نفرین به حرف هاش...گمان کرده کلفتیم

 ***********************

مهدی رحیمی

در کوچه های روضه به اقبال می رسیم

داریم می رسیم اگر کال می رسیم

یک ماه،نه دوماه،نه در گریه برحسین

داریم به نتیجه ی یک سال می رسیم

هرجا که مجلسی ست مُزیّن به اهل بیت

با پا نمی رسیم نه با بال می رسیم

فی الحال با حسین اگر حال ما خوش است

آینده نیز ما به همین حال می رسیم

با هدیه کردن صلواتی، به کردگار؛

اینگونه با محمد و با آل می رسیم

ما "گنگ خواب دیده و عالم تمام کر"

در انتقال روضه چنین لال می رسیم

هرشب برای ما شب عید است باحسین

یعنی به یا محول الاحوال می رسیم

مثل مُخَدَّرات حرم زجر می کشیم

وقتی به گوشواره و خلخال می رسیم

حالا که بین ما سخن دوست خوشتر است

از هرچه بگذریم به گودال می رسیم

***********************

سیدعلیرضا شفیعی

کاش اسم تو آخرین کلامم باشد

پروانه شدن حُسن ختامم باشد

مانند کبوترانِ در خون خفته

عنوان "شهید" قبل نامم باشد...

***********************