کوثرنامه

نوحه ورود کاروان به مدینه

************************

قاسم نعمتی

یک کاروان خسته برگشته بر مدینه
زینب عزا گرفته  برسرزند سکینه
ای مردم  مدینه رخت عزا بپوشید
زینب شد بی برادر    تسلیتش بگویید
واویلتا واویلا2

این کاروان خدایا روزی به شور وشین بود
ازمدینه که میرفت مولای ان حسین بود
غم شعله زد خدایا  برخرمن ولایت
سرها به نیزه رفت و شدخیمگاه غارت
واویلتا واویلا2

بانوی غم رسیده باقامتی خمیده
گوید به اه سوزان یامادرشهیدان
تاراج غم ربوده یارب تمام هستش
داردبه یادگاری پیراهنی به دستش
واویلتاواویلا2

ام البنین بیاو اهنگ غم به پا کن
باذکریاحسینت مدینه کربلاکن
برگشته زینب تو باحال وزاروخسته
کن مادری برایش جای پهلو شکسته
واویلتاواویلا2

ام البنین توداری نشانی از گل یاس
امادگر نیفتد چشمت به چشم عباس(ع)
شکر خدانبودی گلهای چیده بینی
درعلقمه دو دست ازتن بریده بینی
واویلتا واویلا2

************************

قاسم نعمتی

زمینه

مدینه کاروان از ره رسیده

غریب و بیکس و محنت کشیده

تماشا کن که زینب بی حسین است

رسیده از سفر قامت خمیده

دم پیری بی یاور شد ، عزادار برادر شد

دو چشمانش از غم تر شد

زدم ناله ، خودم دیدم ، غم دلبر

زدم بوسه ، به قدی خم ، بر آن حنجر

وای حسین وای

******

برای جد خود روضه بخوانم

نما گریه بر آن قد کمانم

کنار قتلگه کردم صدایت

شدم من روضه خوان آنجا برایت

دمی که سینه سنگین شد ، محاسن از خون رنگین شد

جسارت بر همه دین شد

نمی گویم ، چه شد از آن ، همه غوغا

همین پیراهن از او مانده یا جدا

وای حسین وای

******

انیس سینه ام آهی حزین است

به یاد علقمه قلبم غمین است

دگر سوغاتیم یک مشک پاره

برای مادرم ام البنین است

کجا بودی ام البنین ، که با عمود آهنین

شده سقا نقش زمین

ز بعد او ، عدو رویش ، به ما وا شد

شبیه خارجی ها با ، حرم تا شد

وای حسین وای

دریافت سبک

************************

امیر عباسی

نوحه

به ناله آن عترت بی قرینه

می رود از کرببلا مدینه

بود علمدار دین ، سید الساجدین

عازم بُود به شور و احساس

قافله بی حسین و عباس

واویلا واویلا واویلا

******

نور دل فاطمه بنت الحیدر

قدش خمیده از غم برادر

بانوی عالمین ، دیده داغ حسین

عازم بُوَد به دیده ی تر ، به تربت مخفی مادر

واویلا واویلا واویلا

دریافت سبک

************************

دوباره خاطرات روزای بارونی

چه غمی داره زینب ، داداش تو میدونی :

مگه یادم میره من بودم و چشای گریون

مگه یادم میره تو بودی عازم میدون

مگه یادم میره بوسیدم اون گلوی گلگون

مگه یادم میره تا از حرم رفتی برادر

مگه یادم میره محکم زدم گره به معجر

مگه یادم میره ترسیده بود مادر اصغر

مگه یادم میره تنها شدی غریب مادر

مگه یادم میره سنگت زدن وسط لشکر

مگه یادم میره از روی زین افتادی بی سر

مگه یادم میره اون غربت عجیب مقتل

مگه یادم میره دیدم شدی غریب مقتل

مگه یادم میره خوردی زمین تو شیب مقتل

مگه یادم میره شَری که شمر اونجا به پا کرد

مگه یادم میره ضربِ پاشو ، رو سینه جا کرد

مگه یادم میره چند ضربه زد سرو جدا کرد

مگه یادم میره گونی به دست خولی ملعون

مگه یادم میره دزدید چطور اون سر پر خون

مگه یادم میره اون پیکر توی بیابون

نگاهی کن رد زنجیر روی دستامه

بگو روزای عمرم رو به سرانجامه

تموم روضه هامون سه دفعه الشامه

مگه یادم میره مُردم سر کوچه و بازار

مگه یادم میره چشم چرون ها، میدادن آزار

مگه یادم میره خون بود جلو چشم علمدار

مگه یادم میره گریه ام گرفت وسط مردم

مگه یادم میره سوخت چادرم به جای هیزم

مگه یادم میره تو جمعیت رقیه شد گم

مگه یادم میره روی سرش جای کبودی

مگه یادم میره سیلیش می زد زن یهودی

مگه یادم میره بزم شراب، خودت که بودی

************************

نوحه ورود به مدینه

زینب آمد مضطر    بی دل و بی دلبر
کربلایی شده شهر پیغمبر
ارغوانی ترین یاس حیدر        آمده بر سر قبر مادر
ذکر او گشته جانم برادر
فریاد یا محمدا   زینب رسید از کربلا

مثل مادر، زینب    وقف رهبر زینب
سر شکسته رسید از سفر زینب
گرد پیری به رویش نشسته          گرد او گر چه غم حلقه بسته
اقتدار عدو را شکسته
فریاد یا محمدا   زینب رسید از کربلا

زینب درمانده    بی برادر مانده
در خیال غم این سفر مانده
کی رود از خیالش غم یار       یاد آن خیمه ی بی علمدار
یاد آن قافله بین بازار
فریاد یا محمدا   زینب رسید از کربلا
رضا تاجیک
دریافت سبک
***************************

نوحه ورود به مدینه

اشک‌ْفشان، در غم نورِ دو عین آمدم
مدینه راهم نده که بی‌حسین آمدم

وای حسین کشته شد(2)

مدینه من، زائر گلوی ببْریده‌ام
جای سم اسب را، به چشم خود دیده‌ام

وای حسین کشته شد(2)

مدینه من دیده‌ام دو شاخۀ یاس را
دو شاخۀ یاس را دو دست عباس را

وای حسین کشته شد(2)

مدینه، من زخم دل، زخم تن آورده‌ام
ز هیجده یوسفم، پیرهن آورده‌ام

وای حسین کشته شد(2)

مدینه، خون دل و چشم تر آورده‌ام
خبر ز چوب و لب و طشت زر آورده‌ام

وای حسین کشته شد(2)

مدینه هفتاد داغ، بر جگر آورده‌ام
نه اکبر آورده‌‌ام، نه اصغر آورده‌ام

وای حسین کشته شد(2)

مدینه بر زخم ما، همه نمک می‌زدند
گهی به زخم زبان، گهی کتک می‌زدند

وای حسین کشته شد(2)

غلامرضا سازگار

************************