کوثرنامه

شعر وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها-۱۲

*************************

 رحیم ابراهیمی

بسیارخوب

وقتی تو دل نازک تر از ابر بهاری        حق داری از دوری گـلهایـت بباری

توهمچنان شمعی که بعد از آن وقایع        کارت شده یک عمرتنها گـریه زاری

تو پا به پـای زینب کـبــری هـمـیشه         یک گوشه در شهر مدینه روضه داری

با او تمام روضه ها را گریه کردی         ام المصائب را تـو تـنها غـمـگـساری

روزی که آمـد کــاروان غــم برایت         آن روز شد روز شـروع بی قـراری

معلوم شد عباستان در کاروان نیست        با اینـهـمه دیگر چـرا چشم انتظاری؟

آن روز پرسیدی ز هر شخصی که دیدی        آیا خـبــر از یــوسف زهــرا نـداری؟

دیگر کسی خـنـده به لبـهـایت نـدیـده         آری که تا دنیـاست دنـیـا سـوگواری

شکر خــدا در عـلقمه حاضر نبـودی        آخر چطور می خواستی طاقت بیاری

وقتی شنیدی دست هــایش را بریـدند        کم مانده بود ازغصه ی او جان سپاری

عباس تو سـعـی خـودش را کرد اما         دیگر چـرا تـو از سکینه شـرمساری

احساسهای تـو سفر کردنـد و رفـتند         اما تــو مــانــدی و نگــاه اشـکـبـاری

*******************

 حسن فطرس

خوب

بنـال ای دل شب ام البـنـیـن است         شب تـاب و تـب ام البـنـیـن است

صــدای  قـطــره‌هـای آب لـرزان         غـم روز و شب ام الـبـنـین است

به طفلان حــال عبـاسش بگـویـد         وفــا چون مــذهب ام البنـین است

میـان نـالــه‌هـــا امـشـب بــنـالـــد          ابـالـفـضـلـم گـلِ ام البـنـیـن است

اگــر شـد کـار عبـاسش دلــیـری          شجـاعت مکـتـب ام البـنین است

اگــر عــبـاس او بــاب کـرم شـد          سخـاوت مـنـسب ام الـبـنین است

کتاب غیـرت و عشق و شهـادت          نَـمی از مـشـربِ ام البنیـن  است

*******************

 غلامرضا سازگار

عالی

سلام ما به تو ای هـاجر چهار ذبیـح        درود ما به تو ای مریـم چهار مسیح
سپهر نور فروز سه اختـر و یک مـاه        عجب نه خوانم اگر مادرت به ثارالله

سلام بر تو و ابناء و شوهرت، مادر        بـه عطر دامن عبّـاس پــرورت مادر
ادب  به قامت زهرایی ات قـیام کـند         وفا بـه غیـرت عـبّـاس تـو سـلام کند
سلام زینب کبـرا و حـضرت سجّـاد         به خـون پاک بنین تو  پاک مادر باد
اگر چه با همه گفتی کنیز زهـرایـی         به چـشـم آل محـمّد عــزیـز زهـرایی
توبعد فاطمه دربیت وحی فاطمه ای         تـو آسمان ادب را همیشه قــائـمه ای

*******************

 حسین ایمانی

عالی

عزا بگیر بقیع روضه خوان تو رفته        زبان بگیـر به شیون زبـان تـو رفته

صدای وای حسینش به گوش می آید         اگـرچه صـاحب آه و فغـان تو رفته

چهار قبر خیالی به خاک تو پیداست         نشانه هاست به جـا ونشان تو رفته

به یاد مـادر عشق وادب بــزن نـاله         شکـوه ناب ولا روح و جان تورفته

قسم  به نوحه ی زیبای برلبش، قلبم          تـپـیـده بـا غـم تو با روان تـو رفته

روان و روح تو و مادر وفاآنجاست         که روی نیـزه سـرِعاشقان تو رفته

سری به نیزه بلنداست وپای نی زینب        هـزار آه که بــا دشمـنان تــو رفــته

نوای بانوی احساس ذکرالعجل است         دعای ندبه بخوان ندبه خوان تو رفته

 

*******************

 افشین علا

عالی

زن رشک حور بود و تمنای خود نداشت          چون آسمان نظر به بلندای خود نـداشت

اسمی عظیم بود که چون راز سر به مهر          در خانه‌ی علی سَرِ افشـای خود نداشت

ام‌ البنین کـنـایـه‌ای از شرم عـاشقی است           کز حجب تاب نام دل‌آرای خود نداشت

در پیش روی چهار جـگرگوشه ی  بتول           آیینه بود و چـشم تـمـاشای خود نداشت

زن؟ نه! هـمـای عرش‌ نشینی که آشـیـان            جز کربلا به وسعت پرهای خود نداشت

در عشق پاره‌های جگر داده بود و لیک            بعد از حسین میـل تـسلای خود نداشت

عمری به شرم زیست که عباس وقت مرگ           دستـی برای یـاری مـولای خود نداشت

*******************

 محمد بابامیری

عالی

غـم با نگــاه خیس تـو معـنـا گرفـته        یک موج از اشک تو را دریـا گرفته

در فصل غم،فصل خسوف ماه خونین         خــورشید هم مثل دلت گــویـا گرفته!

تا آسمانها می رود دلـمـویـه هایت          کــار دل خــونت عجب بــالا گرفته!

این روزها با دیــدن حال تو بانو!          بغضی گــلــوی اهـل یثرب را گرفته

هر روز اشک و آه، حق داری بسوزی            یک کربلا غم در نگاهت جا گرفته!

می دانم اینجا بارها با دست لرزان          اشک از دو چشمت حضرت زهرا گرفته

تاریخ را می گردم ـ آری ـ تا بـبینم          مـثــل دل تـنـگـت دلــی؛ آیــا گـرفته؟

اینجا به همراه لب خشک تو مادر!          هــر سنگـریـزه ختم "یا سقا" گرفته...

*******************

 ناصر شهریاری

خوب

مثل او در زمین نـبـاشـد کس            بر عـلـی همنـشین نباشد کس

محرم مرتضی پس از زهـرا            همچو ام الـبـنـیـن نـباشـد کس

***

ادبـش بــی مــثــال در دنــیــا            عـشـق او بی نـظـیر بر مولا

در میـان زنـان شـهـر، او هم            گـشته مقـبول حضرت زهـرا

***

اوسـت دلـدار سـاقــی کـوثــر            دامـنـش مـاه هـاشـمـی پـرور

گر چه گـفته منم کـنـیـز عـلی            اوست زهـرای دیگـر حـیـدر

***

چـقـدر نــالـه اش شــرر دارد            چــقــدر آه در جـــگـــر دارد

مادری که به جای جای دلش            داغ یـک کــربـلا پـسـر دارد

***

پـسـرانـی هـمـه امـام شـنـاس            همگی با ادب، پر از احساس

بیـن آنها یکـی شده چون مـاه            کـه بـود سـاقـی حـرم عـبـاس

***

گـفت روز وداع که: عـبـاسـم            خوش قـد و قـامـتـم، گل یاسم

نـکـنـد بی حـسـیـن بـرگـردی            من به جـان حسیـن حـسـاسـم

***

می روی کـربـلا ابـوالـفـضلـم            غـرق شـور و نوا ابوالـفضلم

نـزد زهــرا و مـرتـضی آنجا            روسـپـیـدم نـمـا ابـوالـفـضـلـم

***

روضه اش بوی فـاطمـه دارد            هق هق و گریه، همهمه دارد

هـر کـه گـریـد برای ام بنیـن            روزی از شـاه عـلـقـمـه دارد

نقد و بررسی

فراموش نکنیم که ازدواج حضرت علی علیه السلام با ام البنیین تقریبا 15 سال بعد از شهادت حضرت زهرا بوده است و همانگونه بسیاری از بزرگان همچون شیخ عباس قمی، علامه بیرجندی، علامه مجلسی و ... مستند به کتب معتبر نوشته اند امیرالمؤمنین علیه السلام  بنا به وصیت خود حضرت زهرا(سلام الله علیها ) پس از شهادت او با امامه دختر خواهرش ازدواج نمود بعدها با اسماء بنت عمیس، پس از آن با لیلی التمیمیه و در آخر بعد از نزدیک به 15 سال با فاطمه کلابیه ( ام البنین) ازدواج نمود پس ابیات زیر صحیح نمی باشد و به همین دلیل تغییر داده شد.جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه فرمائید.

محرم مرتضی پس از زهـرا            غـیـر ام الـبـنـیـن نـبـاشـد کس

در میـان زنـان شـهـر، فـقـط            اوست مقبول حضرت زهـرا

*******************

 مهدی نظری 

خوب

ای که از عـشـق عـلـی پـیـرو الله شدی            مطمئن باش که بی فـاطمه گمراه شدی

نـوکـر شیـرخـدا باش و ببـین شاه شدی            خوش بحـال تو اگر عابر این راه شدی

شـعـر من در پـیِ خود دیـدۀ تـر می جـوید

گـوش کـن ام بـنـیـن با پـسـرش مـی گـویـد:

بـازوانـت چـقــدر مـثـل پــدر می مـانـد            روی نـورانـی تـو مـثـل قـمـر می مـاند

لعل لبهای تو شیرین چو شکر می ماند            صورتت کعبه و خالت چو حجر می ماند

وارث غـیـرت مــولای زمـیـنــی پــســرم

ســـنـــد مــــادری اُمّ بــنــیــنــی پـــســـرم

ایـنـقـدر آه نـکـش نـالـه نزن گریه نکن            هرچه دیدی الم و درد و محن گریه نکن

با زمین خوردن و افتادن من گریه نکن            حـداقـل جـلـوی چـشـم حسن گریه نکن

چونکه در کـودکی ازدست کسی رنـجـیده

وســط کـــوچــه ای افــتــادن مـــادر دیــده

قـسـمـتـم شد در این خـانه کنیزی پسرم            با کـنـیـزیست رسیدم به عـزیزی پسرم

من نـبـودم قـدحـی اشک نریـزی پسرم            گوش واکن که بگویم به تو چیزی پسرم

بــنــگــر تـاب و قــرار دل بــی تــابـت را

این حسیـن است بـبـین صورت اربابت را

این کبوتر همه جا بر پَر خود حساس است            نوکرش باش که بر نوکر خود حساس است

پسر فاطمه بر خواهر خود حساس است            بیشتر از همه بر مادر خود حساس است

پیش او شـانـه به مـویت نـزدم گـریـه نکن

یا اگـر بـوسـه به رویـت نـزدم گـریـه نکن

بیـن این مـردم بـد ذات هـوادارش باش            سپرش باش و نگهبان و نگهدارش باش

توامان نامه نگیر از کسی و یارش باش            علمش را که به تو داد عـلمدارش باش

سـعـی کن با همه نـیـروت عـلـم را بـردار

غــیـرت مـادری ات را به تـمـاشـا بـگـذار

کـربـلا می روی و مـونـس آنها هـستی            یک تـنـه ارتـش بـا غـیـرت آقـا هـستی

گوش کن تو سپر عتـرت زهـرا هستی            پس رکـاب قـدم زیـنـب کـبـری هـستـی

حـرفـم این است که هـمـواره مؤدب باشی

بـیـشـتـر دور و بـرحـضـرت زینب بـاشی

میشوی یک تنه سرلشگر و سقای حرم            مـیـشـوی مـایـۀ آرامـش دل های حــرم

پـسـرم شـاهـرگـت را بـده در پای حرم            نـگـذاری کـه بـیـایـنـد تـمـاشـای حــرم

نـگـذاری کـه غـمـی قـسـمـت زیـنـب باشد

یـا که چـشـمـی به قـد و قـامت زینـب باشد

کـودکـان تشنـه که باشند خودت سقـایی            تشنه باشد علی اصـغـر بشود غـوغایی

مـایـۀ راحــتــی و دلـخـوشـی آنـهــایـی            مـطـمـئـنـد که با مـشـکِ پُـری مـی آیی

گرچه از سوزعطش پیکر تو غرق تب است

قطره ای آب نخور اصغرشان تشنه لب است

مشک بردار که خشکیدن لبها حتمی ست            عجله کن تو که پـاییدن دریا حتمی ست

مـوقـع آمدنت حـمـلـۀ اعـدا حـتـمی ست            تیـربـارن شدن جسم تو آنجا حتمی ست

جـای بـاران پـسـرم تـیـر سـویت می ریزد

مشـک اگـر پـاره شـود آبـرویت می ریـزد

ماه دنیـایی و مهـتاب به تو وابسته ست            ساقی خـیمه ای و آب به تو وابسته ست

دل دُردانـه بـی تـاب به تو وابـستـه ست            تو علمداری و ارباب به تو وابسته ست

تو که بر خـاک بیافتی سپـرش می شـکـنـد

عـلـم تـو که بـیـافـتـد کـمـرش مـی شـکـنـد

گرچه از لشگر بی شـرم بلا می بـیـنی            در سیـاهـی زمین نـور خـدا می بـیـنـی

گرچه از نیـزه و شمشیر جـفـا می بینی            در عوض گل پسرم فاطمه را می بینی

پـسـرم از مـن دلـخـسـتـه سـلامـی بـرسان

جای من چـادر خـاکـی شده اش را بتـکـان

*******************

نقد و بررسی

همانطور که گفته شد ازدواج حضرت علی با ام البنین 15 سال بعد از شهادت حضرت زهرا بوده است و در هنگام تولد حضرت عباس سیدالشهدا 22 ساله بوده اند لذا اینگونه زبانحال ها صحیح نیست لذا بند زیر حذف شد

پیش این غـمـزده باید که رعـایت بکنم            پیش او از تو نبـایـد که حـمـایت بکـنـم

پیش او کم به تو شـاید که محـبّت بکـنم            گــر نشد در بر او بـوسه نـثـارت بکنم

نـشـو دلگـیـر از این قـصـه نکن مـأیـوسـم

در عوض نیـمه شب انقدر تو را می بوسم

موضوع تیر به چشم حضرت عباس خوردن درهیچ کتاب معتبری نیامده است لذا بیت زیرتغییر داده شد

مـوقـع آمدنت حـمـلـۀ اعـدا حـتـمی ست            تیـربـارن شدن چشم تو آنجا حتمی ست

************************

 

 ابوالفضل آردیان

خوب

ای که نامت زینت عـرش برین          ماه  با نوی سمــاوات و زمین

فاطمــــه نـامی و هم ام البـنـیـن          قــوت قلــــب امـــیر المومنین

خوانده ای خود را کنیز فـاطمه

درعـمـل ثــابت نمودی برهمه

عشق وایمانت نه ازاحساس بود          درکلامت عطرنـاب یاس بود

راحت جان تو خیر النــاس بود          افتخـارت حضرت عـباس بود

او گـــل یـــاس گلستان ولاست

بچه شیـر بیشه شـیـر خداست

بذل و ایثار و کرم در خون تو          عفت و شـرم و حیا مرهون تو

تـــا ابـــد عشق و وفا مدیون تو          جود واحساس وادب مجنون تو

بــحـر تقــوا را تو زیبا گوهری

نـخــــل ایــمان عـلــی راباوری

آمــــدی در بیـــت مولا دیده تر          این چنین گفتی به حیدر پشت در

منتـــی بگــــذار ای خیــرالبشر          فـاطـــمه دیـگرنـخوانــم تاج سر

همسر قانونیـــت هســـتم ولی

مــــن یتیمـان را کنیزم یا علی

یــا عـــلی من خاک راه زینبم          نــــام زهـــرا ذکر جاری بر لبم

بر در دولـــت سرایـت حاجبم          عــــاشقم دلبـــسته ی این مکتبم

من به درگــاه تو شاه عالمیـن

خادمـــم بـــر مجتبی و برحسین

آری آری تـو دلاور مـــادری          بـــحر ایمان را تو زیبا گوهری

سرفراز از امتحــــان داوری          همســــر عشــــق آفرین حیدری

فخر طاهراین بُود روی زمین

شــــد غــلام کویت ای ام البنین

 

نقد و بررسی

فراموش نکنیم که ازدواج حضرت علی علیه السلام با ام البنیین تقریبا 16 سال بعد از شهادت حضرت زهرا بوده است و در آن موقع امام حسنین و زینبین کاملا بزرگ شده و ازدواج نموده بودند.همانگونه بسیاری از بزرگان همچون شیخ عباس قمی، علامه بیرجندی، علامه مجلسی و ... مستند به کتب معتبر نوشته اند امیر المؤمنین علیه السلام  بنا به وصیت خود حضرت زهرا(سلام الله علیها ) پس از شهادت او با امامه دختر خواهرش ازدواج نمود سپس با اسماء بنت عمیس، پس از آن با لیلی التمیمیه و در آخر با فاطمه کلابیه ( ام البنین) ازدواج نمود

************************

 مهدی شریف زاده

بسیارخوب

می‌سوخت و در سینه آهی شعله ‌ور داشت            از بعد زهرا حال و روزی خون جگر داشت
با دیـدن چـشمان حـیـدر گریه می‌کرد            از غصه های هر شب و روزش خبر داشت

جـان‌هـا فـدای آنکه به طـفـلان زهـرا            از هر کس دیگر ارادت بیـشتر داشت
نذر حسینـش کرده بود هر بچه‌اش را            آن مادری که دامنش قرص قمر داشت
زینب همه عشقش، دگر دختر نمی‌خواست            اما دلش می‌خواست بیش ازاین پسرداشت
جـان‌ها به قـربان و فـدای مـادری که            روزی رزق سفره‌اش خیلی ثمر داشت
سـنـگ مـزار خـاکی و بـی‌سـایـبـانش            ای کاش زائر نه فقط یک رهگذر داشت
اُمُّ البـنـیـن آمـد بـه اسـتـقــبـال زیـنـب            زینب برایش مشک پاره با سپر داشت
بعد از حـسیـن اُم البنین اُمُّ الـبـکاء شد            بعد از حسین چشمان بارانی و تر داشت

*******************

 محسن ناصح

خوب

مـاه، می‌گـویند پشت ابـر پنهـان می‌شود           ماهت ای بانو شبی بر نیزه تابان می‌شود

مادر سقا! اگر بـاران نـمی‌بارد چه باک           آب، درس اول مـا در دبـسـتان می‌شـود

دامنت عباس پرور شد تعجب هم نداشت           مـور هم باشد کـنار تو سـلیـمان می‌شود

در عرب را که نـمی‌دانم ولی اُمُّ البنـین!           هرچه ایرانی است با عباس سلمان می‌شود

می‌کند فـرزندت ای بانو مگر پیغـمبری           ارمنی هم روز تاسوعا مسلمان می‌شود

خـانۀ عـبـاس تو دارالشـفـای دردهـاست           درد بی درمان هم اینجا زود درمان می‌شود

*******************

 محمد قاسمی

خوب

وجودِ اهل محبّت همیشه در خطر است           تـقـرّبِ دل عـاشـق به آه شـعـله‌ور است

چگـونه مُـرده بخـوانـیـم آن کسی را که           تمام عمر خودش با حسین همسفر است

غـبـار معصیت از دامنـش گـرفـته شود           کسی که کاسۀ چشمش ز آبِ دیده، تر است

شبی که سر نشود با حسین و گریه بر او           همان شبی ست که فرموده‌اند بی‌سحر است

نـمـاز نـافـلـۀ شـب بـدون اشـک حـسـین           عبادتی ست که مانند نخـلِ بی‌ثـمر است

فـدای خـانم محـنت کـشـیده‌ای که هـنوز           بقیع از نفس روضه‌هاش خونجگر است

هـنـوز امّ بـنـین، مـادر چـهـار یـل است           شبیه نجـمه و لیـلا اگرچه بی‌پـسر است

در آفــتــاب کــنــار ربــاب مـی‌ســـوزد           شریک شرمِ به جا مانده در دل قمر است

ز داغ مـاه، بـه ابــروش خــم نــیـاورده           غم حسین کشیده که دست بر کمر است

از آن چهار رشیدی که از کَـفَـش رفـتند           تمام دلخوشی‌اش تکّه‌های یک سپر است

*******************

 محمدحسن بیات لو

خوب

روشـنـا تـر ز آب اُمّ بـنـیـن            بـانـوی بـا حـجـاب اُمّ بنـین

انــتــخـاب ابــوتــرابـی تــو            افـتـخــار بـنـی کـلابـی تــو

خانه دار علی پس از زهرا            بی‌قـرار عـلی پس از زهرا

خـانـه‌ات خـانـۀ ولایت بـود            هـمـسریِ عـلـی برایت بود

چقَـدَر خوب بخت تو وا شد            زنـدگـانـی تـو چه زیـبـا شد

قلب و جانت شده به نام علی            که شده شوهرت؛ امام علی

بـا حـضورت بـهـار آوردی            عـطـر زیـبـای یـار آوردی

آمـدی بـوی فــاطــمــه آمــد            خـنــده روی لـب هـمـه آمـد

تو برای هـمه عـزیـز شـدی            پیش زینب ولی کـنیـز شدی

آسـمان هستی و قـمـر داری            دُرّ و گوهر به روی سر داری

در حیا و شرف قَـدَر هستی            مـادر چـار تا پـسـر هـسـتی

بـه تـو و مــادری‌ات ایـوالله            مـادرِ مـهـربـانِ «عـبـدالله»

دلت از عرش هم فراتر بود            »جعفرت»درحماسه محشر بود

دامنت مهد زهد و ایمان بود            اثـر پاکی تو «عـثمان» بود

به به از این یقین و اخلاصت            همه عـالم فـدای «عباست»

عصمت بی‌نظیر تو عشق است            شوکت شرزه شیر تو عشق است

دانـشِ مکـتـبت دلـیـری بود            خانه‌ات کهکشان شیری بود

پـسرانت اگـر چه یـل بودند            بـه وفـا و ادب مـثـل بـودنـد

درس مردی تو یادشان دادی            از خودت عشق را نشان دادی

کربلا شور جلوه گاه تو بود            نـوبـت جـلـوۀ سـپـاه تـو بود

ادبـت بـود رو سپـیـدت کرد            تـا ابـد مـادر شـهـیـدت کرد

شرف و شمس حق، نگینت کو؟            آی اُمُّ البـنـین؛ بنـیـنت کو؟؟

***

نقد و بررسی

فراموش نکنیم که ازدواج حضرت علی علیه السلام با ام البنیین تقریبا 15 سال بعد از شهادت حضرت زهرا بوده است و همانگونه بسیاری از بزرگان همچون شیخ عباس قمی، علامه بیرجندی، علامه مجلسی و ... مستند به کتب معتبر نوشته اند امیرالمؤمنین علیه السلام  بنا به وصیت خود حضرت زهرا(سلام الله علیها ) پس از شهادت او با امامه دختر خواهرش ازدواج نمود بعدها با اسماء بنت عمیس، پس از آن با لیلی التمیمیه و در آخر سر بعد از نزدیک به 15 سال با فاطمه کلابیه ( ام البنین) ازدواج نمود پس ابیات زیر صحیح نمی باشد و به همین دلیل تغییر داده شد.جهت کسب اطلاعات بیشتر به قسمت روایات تاریخی همین سایت مراجعه فرمائید.

خانه دار علی پس از زهرا            بی‌قـرار عـلی پس از زهرا

*******************

 محمد جواد شیرازی

خوب

کـوه اعـتـلا ز رفعـت اُمُّ البنـین گرفت            دریـا سخـا ز رحمت اُمُّ البـنـین گرفت

خورشید اگر که واسطۀ نور عالم است            نور از جمال و طلعت اُمُّ البنین گرفت

روح الامین برای تقرب، به طور عرش            چـلـه بـرای خـدمـت اُمُّ البـنـین گـرفت

افـتـادم از نـفـس سـرِ نـفـسم ولی خـدا            دست مـرا به حـرمت اُمُّ البنـین گرفت

دست نـیـاز ما به خـدا از هـمـان ازل            پـیـونـد بـا کـرامـت اُمُّ البـنـیـن گـرفت

عـباس را به قـلۀ طاعت رسانده است            درسی که از بصیرت اُمُّ البنین گرفت

دستش شفیع خلق شود چون که بوسه از            دسـتـان با سـخـاوت اُمُّ البـنـیـن گرفت

فردا علم به دوش حسین است یاورش            هر کس به دوش، رایت اُمُّ البنین گرفت

بـایـد برات صـحـن ابالفضل را فـقـط            از دست‌های حضرت اُمُّ البنـین گرفت

از بس بقیع رفت و ز عباس روضه خواند            یـثـرب هـوای غـربت اُمُّ البنین گرفت

داغش به جای خود، سپر خونی‌اش چنان            صبر و قرار و طاقت اُمُّ البنین گرفت

مقتل نوشته است که از هوش رفته است            جـان مـرا مـصیبت اُمُّ البـنـیـن گـرفت

 

نقد و بررسی

بیت زیر به دلیل ایراد محتوایی حذف شد؛ مقام حضرت ام البنین سلام الله علیها بسیار رفیع است که ما حتی به گرد آن هم نمی رسیم اما فراموش نکنیم که عصمت مختص ائمه است.

معصومه است بی‌شک و مانند فاطمه            عصمت بها زعصمت اُمُّ البنین گرفت

بیت زیر به دلیل مستند نبودن حذف شد؛ موضوع به قبرستان بقیع رفتن و چهار صورت قبر کشیدن و ... در کتب دسته اول تاریخی نیامده است و از جهات مختلف مورد نقد است از جمله اینکه ام البنینی که وصفش آنگونه در تاریخ آمده چرا فقط برای چهار فرزند خودش ... و عزداری میکند و برای سیدالشهدا عزاداری نمیکند و در ادامه این داستان؛ دل رحمی و مروّت حاکم خونخوار و مستبد مدینه وصف میشود که بعید است چنین چیزی صحیح باشد

از بس بقیع رفت و ز عباس روضه خواند            یـثـرب هـوای غـربت اُمُّ البنین گرفت

*******************

توجه فرمایید

اشعار این پست از سایت ارزشمند آستان وصال انتخاب شده است

نقد و بررسی و رتبه اشعار(عالی- بسیارخوب- خوب – متوسط – ضعیف) به نقل ازآستان وصال است.