شعر رحلت رسول خدا صلی الله علیه - 11
شعر رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله-11
********************
ﺩﺍﻏﯽ ﺍﮔﺮ
ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ
ﻟﻄﻔﯽ ﺍﮔﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ
ﯾﺎ ﺍﯾّﻬﺎ ﺍﻟﺮّﺳﻮﻝ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻋﺎﯼ ﺗﻮ
ﺍﺯ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﻋﺘﺮﺕ ﻭ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ
ﯾﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻢ ﺍﺑﺎﺍﻟﻔﻀﻞ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩ
ﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﺒﺎﺭ ﺣﻀﺮﺕ ﺳﻠﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ
ﺑﯽ ﺣﺐ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﮐﺮﻡ
ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﯿﻢ ﻭ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ
ﻣﺎ ﺍﻣﺖ ﺗﻮﺃﯾﻢ ﻭ ﻋﻠﯽ ﻫﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮﺳﺖ
ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺍﺕ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ
ﻣﺎ ﭘﺎﯼ ﻏﺮﺑﺖ ﻧﻮﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﯾﻢ
ﻭﺭ ﻧﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﺪﯾﻢ
ﻫﻢ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﻮﻻﯼ ﺍﻣﺘﯿﻢ
ﻣﺎ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭ ﺭﺣﻠﺖ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﺍﻣﺘﯿﻢ
ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻣﺴﻠﻤﯿﻦ ﭼﻮ ﺁﺫﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺑﺮ ﺟﺎﻥ ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺁﻩ ﺍﺯ ﻧﻬﺎﺩ ﺍﻫﻞ ﻭﻻﯾﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ
ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺩﺍﻍ ﭘﯿﻤﺒﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺁﻗﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﺯ ﺩﺍﻍ ﺗﻮ
ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮎ ﻋﺮﺻﻪ ﯼ ﻣﺤﺸﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﻫﺴﺘﯽ ﮔﺮﯾﺴﺖ ﺗﺎ ﻧﻮﻩ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭ
ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺳﺮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺗﻮ ﺑﺎﻏﺒﺎﻥ ﺍﻣﺘﯽ ﻭ ﺟﺎﯼ ﺍﺟﺮ ﺗﻮ
ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﯾﺎﺱ ﺭﺍ ﻭﺳﻂ ﺩﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻨﺖ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﺯﻫﺮﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ
ﺩﺍﻍ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻋﻠﯽ ﺭﺍ ﮐﺴﯽ ﺷﮑﺴﺖ
ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ
ﻣﺴﻌﻮﺩ ﺍﺻﻼﻧﯽ
************************
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ
ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﮐﺮﺩﺍﺭ ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ
ﻫﻢ ﺻﺒﺢ ﻭ ﻇﻬﺮ ﻭ ﻫﻢ ﺳﺮﺷﺐ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﻦ
ﻣﯽ ﺁﯾﯽ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ
ﯾﮏ ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﯿﮕﻮﯾﯽ ﻭ ﺩﻟﺸﻮﺭﻩ ﺩﺍﺭﻡ
ﭼﻮﻥ ﻧﺤﻮﻩ ﯼ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ
ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺭﻭﯼ ﺳﺮ ﻣﻦ؟
ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ
ﭼﯿﺰﯼ ﺷﺪﻩ ؟ ﺑﺎ ﻣﺮﺗﻀﺎﯼ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﯽ؟
ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ
ﺣﺲ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﺍﺑﺮ ﺑﻬﺎﺭﯼ
ﺑﺎﺑﺎﯼ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﺍﺭﯼ
ﺑﺎﺑﺎ ﻣﮕﺮﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻣﺤﺮﻡ ﺗﻮ
ﻫﺴﺘﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﻧﺲ ﺗﻮ ﻫﻤﺪﻡ ﺗﻮ
ﺣﺎﻻ ﺑﮕﻮ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﺮﺍ ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺳﺖ
ﻫﺴﺘﻢ ﺷﺮﯾﮏ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺁﻩ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ ﺗﻮ
ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻮﯼ ﺳﭙﯿﺪﺕ
ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺗﻮ ﻭ ﻗﺪ ﺧﻢ ﺗﻮ
ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﻧﻤﯿﺪﯾﺪﻡ ﭘﺪﺭﺟﺎﻥ
ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﯿﺲ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺗﻮ
ﻣﯿﮕﻮﯾﯽ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﻣﺎﺩﺭ
ﻣﺎﻧﺪﻡ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻏﻢ ﺗﻮ
ﺳﻨﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﯾﺘﯿﻤﯽ ﺳﺨﺖ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﺎﺑﺎ ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺎﺷﺪ
ﺑﺎﺑﺎ ﺩﻋﺎﮐﻦ ﻣﺎﺗﻤﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺒﯿﻨﻢ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ ﺣﯿﺪﺭ ﻧﺒﯿﻨﻢ
ﺩﻋﻮﺍ ﺳﺮ ﺣﻖ ﻭ ﺣﻘﻮﻕ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ
ﺩﻋﻮﺍ ﺳﺮ ﻋﻤﺎﻣﻪ ﻭ ﻣﻨﺒﺮ ﻧﺒﯿﻨﻢ
ﺑﺎﺑﺎ ﺩﻋﺎﮐﻦ ﻣﺮﺗﻀﯽ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ
ﻣﺴﺘﺎﺻﻞ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻣﻀﻄﺮ ﻧﺒﯿﻨﻢ
ﺑﺎﺑﺎ ﺩﻋﺎﮐﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮﻡ
ﺑﺮﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﺟﺎﯼ ﻣﯿﺦ ﺩﺭ ﻧﺒﯿﻨﻢ
ﯾﺎ ﻻﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﺳﻨﮓ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﺮ ﻧﺒﯿﻨﻢ
ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺮﻭ ﺳﻪ ﻣﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯿﺮﺳﻢ ﻣﻦ
ﺑﺎ ﭼﺎﺩﺭﺧﺎﮐﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯿﺮﺳﻢ ﻣﻦ
ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﺧﺎﮐﺴﺎﺭﯼ
************************
ﺑﺴﻜﻪ ﺍﺯ ﺁﻩ، ﺩﻝ ﺷﻌﻠﻪ ﻭﺭﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﺑﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﭘﺪﺭﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﺍﻱ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻱ ﻣﻦ ﺷﻌﻠﻪ ﻣﺰﻥ ﺑﺮ ﺟﮕﺮﻡ
ﺟﮕﺮﻡ ﺳﻮﺧﺖ ﺯ ﺑﺴﻜﻪ ﺟﮕﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﺶ ﭘﺪﺭﺕ ﻣﻲ ﺁﻳﻲ
ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺷﻤﻊ ﺳﺤﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻼ ﻫﺴﺖ ﺳﺮﺕ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ
ﺑﻌﺪﻣﻦ ﻭﺍﻱ ﻛﻪ ﭘﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﺯﻳﺮ ﭘﺮﻫﺎﻱ ﺗﻮ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎﺑﺎ
ﺣﻴﻒ ﺍﺯ ﺷﻌﻠﻪ ﻱ ﺩﺭ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﻛﻮﭼﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺯﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺍﻓﺘﻲ
ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺿﺮﺏ ﻛﺴﻲ ﭼﺸﻢ ﺗﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﮔﺎﻩ ﻳﻚ ﻧﻘﺶ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﺟﺎ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ
ﮔﺎﻩ ﻳﻚ ﺯﺧﻢ ﺑﻪ ﺭﻭﻱ ﺩﮔﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﮔﺎﻩ ﺩﺭ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻱ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﻧﺎﻟﻲ
ﭼﺸﻢ ﻭﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻭ ﺩﻭﺭﻭ ﺑﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭘﺎﻱ ﻋﻠﻲ ﻣﻲ ﺷﻜﻨﺪ
ﻳﻚ ﻃﺮﻑ ﺩﺧﺘﺮﻛﺖ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻱ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﻌﻠﻪ ﻋﻠﻲ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﺪ
ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﻓﻀﻪ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﭘﺴﺮﺕ ﻣﻲ ﺳﻮﺯﺩ
ﺣﺴﻦ ﻟﻄﻔﯽ
************************
آسمان مدینه غمبار است
شهر، آشوب و کار دشوار است
بعد از این مکر و حیله بسیار است
چشم های علی گهر بار است
رنگ زهرا شبیه دیوار است
یک منادی به کوچه راه افتاد
خبر از رحلت نبی می داد
آه از بی کرانۀ بیداد
مرتضی مانده بود بی امداد
وای از رهبری که بی یار است
یک طرف پیکر نبی بر جا
آن طرف تر سقیفه ای برپا
مرگ بر آن نشست و آن شورا
که شده حاصلش غریبیِ ما
امت مصطفی عزادار است
غسل و کفن نبی حکایت داشت
علی از غربتش روایت داشت
خصم داعیۀ ولایت داشت
فاطمه از عدو شکایت داشت
نعش خیر البشر در آزار است
بر زمین پیکر پیامبر است
آب غسل و کفن هنوز تر است
صحبت هیزم و هجوم و در است
یاس را فصلِ برگ و بار و بَر است
سینۀ گُل چه جای مسمار است
اَبَتاه این چه وقت رفتن بود
ای پدر فصلِ یاریِ من بود
غنچه ام را گهِ رسیدن بود
دورِ یاسِ تو پر ز دشمن بود
گوئیا دور دور کفار است
رفتی ای طالعِ سپیدۀ من
قبله اَت قامت کشیدۀ من
رفتی ای خاک تو به دیدۀ من
تا نبینی قد خمیدۀ من
داغ من داغ آل اطهار است
من که گفتم بدونِ مادر نَه
زندگی دور از پیمبر نه
دیدنِ بی کسیِ حیدر نه
مردن آری، خزان رهبر نه
بر سرم آمد آنچه دشوار است
چونکه دین تو بی حبیب شود
چه کسی بر علی مجیب شود
تو نبینی حسن غریب شود
و حسینت شبیه سیب شود
طشت و گودال و تَل چه خونبار است
تو نبینی سری بریده شود
و رگ حنجری دریده شود
نور چشمت به خون طپیده شود
زینبت مثل من خمیده شود
شأن عصمت مگر به بازار است
این مدینه چه ها به خود بیند
کاروان تو را به خود بیند
رجعت از کربلا به خود بیند
پیرهن پاره را به خود بیند
آسمان مدینه غمبار است
محمود ژولیده
************************