کوثرنامه

اشعار ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها-۹
************************

مجتبی روشن روان

 

دراین هوای خوب و، بارانیِ بهاری

وقت است آسمانا، برما کرم بباری

ساقی بیار باده، سرآمده خماری

بگذار تا گذارم، سجاده را کناری

برما ببخش یارا، از باب یادگاری

یا مرهم نگاهی، یا زخم ذوالفقاری

یا رحمة الوسیعه یا دافع البلیه

یا باسط الیدین باللطف والعطیه

یا دائم العنایة مَنّاً علی البریه

عیدانۀ نزول مرضیة الرضیّه

انظر الی فقیرک فی هذه العشیه

مگذار عاشقان را در هرم بیقراری

امشب مجاز باشد بامی وضو گرفتن

برپای خمره شور اللهُ هو گرفتن

برخیز جا نمانی! از این سبو گرفتن

باید که در حریم او آبرو گرفتن

رو بر حبیب کردن ازغیر رو گرفتن

با حُبِّ این حبیبه محبوب کردگاری

دل دل نکن دل من برخیز بی بهانه

ساکت چرا نشستی؟ سرمست وعاشقانه

همپای می گساران درمجلس شبانه

با لهجۀ قناری با من بخوان ترانه

دیگر بس است ماتم تا چند غمگنامه؟

رخت سیاه و روضه اشک عزا و زاری!

شبهای غصه رفت و صبح سرور آمد

منشور شور آمد شور شعور آمد

تا قلب قاب قوسین رمز عبور آمد

چون جانب خدیجه طه ز طور آمد

سوی رسول پیک الله نور آمد

کوثر عطا نمودت پروردگار باری

بس که به سجده گفتی یا واهب العطایا

دریاب مصطفایِ، دلخسته را خدایا

حق هدیه کرده برتو محمودة السجایا

دادیم برتو دختر... نه منتهی المنایا

یعنی ابوالعجایب را دافع البلایا

او یکتنه سپاهِ شیر خداست آری

به به چه دلنوازی به به چه چاره سازی

چه کعبۀ لطیفی چه عشق جانگدازی

چه مهر دل فروزی چه سرو سرفرازی

به به چه عزّ و جاهی چه نام پر ز رازی

برخیز یا محـمد شکر خدا نمازی...

برپا بدار بهر این حسن همجواری 

به به نتیجه داده شیدائی خدیجه

آمد تمام عشق رویایی خدیجه

آمد انیس وقت تنهایی خدیجه

به به چه دلنواز است لالایی خدیجه

دارد به سینه شور غوغایی خدیجه

جان می کند فدای دلدار افتخاری

امشب از آسمانها بارد نوید رحمت

زهرا شکوه عصمت زهرا کلید رحمت

قدر مقدرِ عشق صبح سفید رحمت

زهرا پس از محـمد نام جدید رحمت

مهرش هرآنکه دارد دارد امید رحمت

با اهل او ندارد هرگز جحیم کاری

یوم النشور فردا وقت جزا محـمد!

در لحظه ی ظهورِ عدل خدا محـمد!

گویند اهل محشر وا ویلتا محـمد!

هنگامۀ عبور خیرالنساء محـمد!

از اولیاء گرفته تا انبیا... محـمد!

دارند سوی زهرا چشم امیدواری

ما نیز برعطای زهرا امیدواریم

یکریز بیقرار بانوی بیقراریم

دلخسته و خراب یک ماه بی مزاریم

هرچند که سیاه و زشت و تباه و تاریم

اما ز کرده های خود سخت شرمساریم

مگذار تا بمیریم با درد شرمساری

مادر چقدر فکر حال من و شما بود

شبهای جمعه غرق گریه در التجا بود

خواهان راحتی عشاق مرتضی بود

او لطف کرد و کار امثال ما جفا بود!!

گاهی گناه کردیم آخر کجا روا بود؟

خیر کثیر یعنی لطف همیشه جاری

هرچند غرق غفلت... جمله  گناه کاریم

تاهست عشق زهرا سرشار افتخاریم

برعرشۀ سفینه شکر خدا سواریم

در خیمۀ حسینی، دائم حسن مداریم

سرمایه جز ولای مولا علی نداریم

 شادیم از این غنا و مستیم از این نداری

عمریست بینوای ایل وتبارتانم

همواره بیقرار و بیمار و زارتانم

دلتنگ بوسه ای بر، سنگ مزارتانم

اینجا پی شما و محشر کنارتانم

هنگام مرگ مادر... در انتظارتانم

ازمن مگیر فیض این چشم، انتظاری

مرضیّه ای و از ما ایزد رضاست با تو

دلهای عاشقانت حاجت رواست با تو

از دام درد و غصه  قلبم رهاست با تو

از آتش عذاب دوزخ جداست با تو

هستی پر از نوای شیر خداست با تو

دست تو عالمی را کرده علی نگاری!

بسکه علی نوشتی بس که علی سرودی

اول شهید راهِ، شیر خدا تو بودی

تو رنگ سبز شیعه تو سرخی و کبودی

با سینۀ شکسته تا عرش پرگشودی

دستی برآر بلکه از ره رسد به زودی

فریاد انتقام صمصام تک سواری

***********************
 جواد محـمدزمانی

 

کو آن که طی کند شب عرفانی تو را

شاعر شود حقیقت نورانی تو را

این رودها که همسفر بی‌قراری‌اند

تحسین نموده‌اند خروشانی تو را

با صد هزار شاخه گل یاس هم بهار

هم‌پای نیست عطر گلستانی تو را

وقت عبادت آیه‌ای از نور می‌شوی

تا عرش می‌برند چراغانی تو را

تسبیح کرده‌اند خدا را فرشتگان

تا دیده‌اند جلوه سبحانی تو را

باید فرشتگان پی درک فصاحتت

از بر کنند متن سخنرانی تو را

اندوه رنج‌های تو با آن مساحتش

پُرچین نکرد صفحه پیشانی تو را

هجده گل از حیات جهان چید دست تو

ای باغ‌های خرم توحید، مست تو

این چشمه‌ها بدون تو آب روان نداشت

این دشت‌ها بدون تو طبع جوان نداشت

بهتر ز یاس‌های تو نُه‌چرخ گل ندید

بهتر ز دودمان تو هفت‌آسمان نداشت

ای مهربان‌تر از همه شهر با علی

ای آن که چون تو شهر علی مهربان نداشت

نُه سال با تو چشم علی روی غم ندید

نُه سال جز تو قلب علی همزبان نداشت

نُه سال جز تو مادر گل‌ها کسی نبود

نُه سال جز تو باغ علی باغبان نداشت

نُه سال سفره‌های فقیران شهرتان

جز با تنور بخشش این خانه نان نداشت

بانو! مدینه عطر شما را گرفته بود

اما چرا کسی خبر از قبرتان نداشت

باشد ولی ز خاک بهار تو باقی است

در باغ یاس عطر مزار تو باقی است

عزم شما مبارزه از سر گرفته بود

تصمیم بر جهاد مکرر گرفته بود

لشکر شد اشک‌های شما در مصاف خصم

وقتی شرار فتنه‌گری در گرفته بود

آن روز تیغ خطبه تو آبدیده بود

حال و هوای حمله به خیبر گرفته بود

آن روز واژه‌های شجاع تو در نبرد

جان از جوان و دل ز دلاور گرفته بود

زینب که خطبه‌های سراسر حماسه خواند

این درس را، ز مکتب مادر گرفته بود

ای مادر شلمچه! امید شهادتم

در پشت روضه‌های تو سنگر گرفته بود

دلخسته‌ام، طراوت کارونم آرزوست

لیلای جان! جزیره مجنونم آرزوست

برداشت دست حق ز رخ شب نقاب را

حس کرد باز پنجره‌ها آفتاب را

بیدار گشته‌ایم و دل‌آشفته دشمنان

دیگر مگر به خواب ببینند خواب را

باید امید داشت به فردای پرغرور

باید فزون نمود در این ره شتاب را

گفتا به حق تجلی نور خمینی است

هر کس که دید رهبر این انقلاب را

فریاد می‌زنیم در این شور بی‌کران

«عجّل علی ظهورکَ یا صاحب الزمان»

***********************

 

********************

قاسم احمدی

 

قرّه العین مرتضی زهرا

بهجه القلب مصطفی زهرا

می شوم  بنده زاد خانه ی او

میروم تا به عرش با زهرا
میرسد بوی سیب از مکه

میوه ی عرش کبریا زهرا

اصلا ای سائلان خبر دارید

آمده مادر سخا زهرا

آمده همدم ابالحسن و

مادر شاه کربلا زهرا

ذکر تسبیح انبیا حیدر

ذکر تسبیح مرتضی زهرا

مرتضی می شود فدای بتول

بهر حیدر گره گشا زهرا

پدر خاک، انما الحیدر

مادر آب، إنّما زهرا

هرکسی را که کشت بین نبرد…

…مرتضی،  دم گرفت یازهرا

می کنم سجده بر در حیدر

ذکر من هست در دعا زهرا

ذکر لبهای ما در این شبها

«حسبنا الله ….حسبنا الزّهرا»

 

عاقب در ره تو می میرم

روزی ام را من از تو می گیرم

حلقه بر گوش خانه ات هستم

گر بگویی بمیر می میرم

خنکای محبتت در دل

تا قیامت نمی کند پیرم

بر سر خوان پر کرامت تو

سالیانی است من نمک گیرم

ذکر «یا فاطمه اغیثینی»

می کند از گناه تطهیرم

منکران فضائلت بانو

تا ابد گر کنند تعزیرم…

…بی خیالت نمی شوم هرگز

در بیان مناقبت شیرم

با همه غیر مرتضی قهرم

از همه من به جز شما سیرم

دائما می کنم خدا را شکر

که گره خورده با تو تقدیرم

نظری کن به من سر سالی…

…به ته دیگ خورده کفگیرم

ای که هستی محـمدی وجنات

بر تو و روح قدسی ات صلوات

 

فاش می گویم و ندارم باک

کلّ من فیه حبّکِ بفداک

هرکسی بغضتان به دل دارد

نسب اندر نسب بوَد ناپاک

خلقت شیعه هست از گِلتان

خلقت دیگران خَس و خاشاک

میرود در جحیم باصورت

در مقام تو هرکه باشد شاکّ

کی مرا می بری نجف بانو؟

کرده ام میل باده ای از تاک

آخر از دوری حرم یک روز

می شوم من مریض یا که هلاک

من ندارم به جز تو پشت و پناه

 مانده ام که چه می شدم لولاک…

ای پدر مادرم به قربانت

بندگی می کنم  تورا ایّاک

من همان نوکر حسین توام

که دهم از غمش گریبان چاک

هر دو عالم گدات بی بی جان

هستی ما فدات بی بی جان

***************************
مهدی علی قاسمی

 

خسران زده است هر که توکل نمی کند

بر خاک چادر تو توسل نمی کند

یا بلبلی که طوف سر گل نمی کند

قلبم میان سینه تحمل نمی کند…
…امشب نخواند از جلوات خدایی ات

از تابش و تلالؤ خیرالنسایی ات

 

ای که کنیز خانه ات از عالمی سر است

نامت نجات بخش هزاران پیمبر است

یک گوشه از تجلی تو قدر و کوثر است

کوثر شدی و ساقی این چشمه حیدر است

حوریه ای و دور و برت جای خار نیست

غیر از علی نصیب تو در روزگار نیست

 

صاحبْ کتاب… باطن قرآنِ مرتضی

زیبا ترین ستاره ی تابان مرتضی

جان تو هست جان نبی جان مرتضی

لبخند صبح و شام تو رضوان مرتضی

وصله بزن به چادرت اما فقط بخند

رخت عروسی ات بده زهرا… فقط بخند

 

بر سائلت بزرگی و سرمایه می رسد

آنقدر که عطای گرانمایه می رسد

در مدح بنده پروری ات آیه می رسد

نان می پزی و باز به همسایه می رسد

این بار نه… نده همه اش را به این و آن

افطار کن بس است عطای دو لقمه نان

 

حتی به مریمش ذکریا نگفته است

اصلا کسی به دخترش این را نگفته است

قطعا رسول صحبت بی جا نگفته است

بی خود به تو که “ام ابیها” نگفته است

تو مادر یتیم حجازی و کوثری

از مریم و خدیجه و آسیه برتری

 

مهر تو در خرابه ی این دل عنایت است

روح تمام بندگی از این محبت است

نامت به لب رسید، همین هم عبادت است

خدمت به آستان تو عین شرافت است

این ظرف دل به یمن وجودت شریف شد

کار دلم به لطف نگاهت ردیف شد

 

امشب بیا دوباره حدیث کسا بخوان

سیب بهشتی نبوی هل اتی بخوان

در جمع ما بیا و کمی ربنا بخوان

مادر به جای ما همه اغفرلنا بخوان

 از بخشش تو قلب خدا شاد می شود

ویرانه خانه ی دلم آباد می شود

 

محـمد جواد شیرازی

***********************