کوثرنامه

شعر ولادت حضرت مهدی عجل الله فرجه۵

*******************

محــمدعلی بیابانی

دیشب قلم در دست هایم بی قراری کرد
 صحن ورق های سپیدم را بهاری کرد

دیشب که روح شعر از امید خالی بود
تا نامت آمد باز میل ماندگاری کرد

با واژه ها حرف دلم را تا زدم دیدم
مضمون به مضمون عشق را با خویش جاری کرد

ناگاه شوری در درون من به پا گشت و
 در خاطرم یادآوریِ روزگاری کرد...

...که قلب کعبه شور ابراهیم را حس کرد
بیت خدا را دست حق از نار عاری کرد

جبریل که آن روز و آن جا گفت جاء الحق

روز ظهورت هم به دنیا گفت جاء الحق

 

امشب تماماً حس من پرواز می گردد
چنگ دلم با تار مویی ساز می گردد

داوود می خواند نوای نای من از عشق

صوت کَریهِ حنجرم آواز می گردد

امشب ز خود بیرونم و در خویش می رقصم
جان مست ناز دلبری طناز می گردد

صبح سپید آخرین موعود می آید

یا شام تار غیبتی آغاز می گردد

انگار امشب هم به ما شادی نمی آید
آخر نمی دانیم او کی باز می گردد

اما جدا از حرف های تلخ هجرانش

شادیم ما از مقدم آدینه بارانش

 

آن شب عروس فاطمه مهمان کوثر بود
آن شب گل نرگس گل دامان کوثر بود

آن شب ز عطر رازقی عالم طراوت داشت
زیرا زمان بارش باران کوثر بود

آن شب ز جام عشق نرجس را چشانیدند
از باده ای کز چشمهء جوشان کوثر بود

آن شب مُسلّم لیلة القدر خدا بود و
وقت نزول آخرین قرآن کوثر بود

آن شب زمین سامره برخویش می بالید
زیرا که مهد یوسف کنعان کوثر بود

آن یوسفی که خلق و خوی فاطمی دارد

بر گونهء سرخش نشانی هاشمی دارد

 

هر کس که آقا بود آقای دو دنیا نیست
هر کس که لیلا بود جایش در دل ما نیست

هر کس که منجی بود در وقت ظهور او
سربازهای پا رکابش خضر و عیسی نیست

ما را نگاه توست لایق می کند ور نه
هر قطره ای که لایق امواج دریا نیست

یوسف خودش این را نوشت و پاش امضا کرد
هر یوسفی که یوسف کنعانِ زهرا نیست

بس که جمالت مثل قرص ماه می ماند

یوسف ز شرمت باز هم در چاه می ماند

 

تکیه بزن بر کعبه، کن فریاد نامت را
فریاد کن فریاد کن حُسن تمامت را

برگو انا المهدی، انا بن الفاطمه، حیدر
بلکه بفهمد عالمی اوج مقامت را

خورشید زهرا آسمان را آفتابی کن
تا روی تو کامل کند نور امامت را

برگرد و مرحم باش بر زخم دل زهرا
تا حس کند زخم عمیقش التیامت را

با یا لثارات الحسینِ پرچمِ سرخت
دنیا ببیند در مدینه انتقامت را

در کربلا از عاشقانت میزبانی کن

بر منبر از فضل عمویت مدح خوانی کن

 

ما بیقراریم و قراری چون شما داریم
ما فصل سردیم و بهاری چون شما داریم

در جاده های غربت و تنهایی دنیا

امیدواریم و سواری چون شما داریم

قدرت به دست ماست تا وقتی شما هستی
تنها نمی مانیم و یاری چون شما داریم

حرف از فرج گفتیم در هر جای دنیا تا
دنیا بداند افتخاری چون شما داریم

پای ولایت ما همه تا پای جان هستیم
تا مقتدا هست و نگاری چون شما داریم

ما اهل کوفه نیستیم اما علی تنهاست

برگرد ای منجی ما این جا علی تنهاست

 

من با شما قدری غریبم، آشنایم کن
در خویش غرقم کن به عشقت مبتلایم کن

مگذار از بند اسیریّت رها گردم
من را برای خود کن و از خود جدایم کن

ماه خدا نزدیک اما از خدا دورم
امشب مرا آمادهء ماه خدایم کن

با کوله بار حاجتم، دستم به دامانت
امشب بیا بین قنوت خود دعایم کن

یا زائر قبر نهان مادرت زهرا
یا که بیا و زائر کرب و بلایم کن

امشب مرا با گوشه چشمی آسمانی کن

آقا بیا و مرغ دل را جمکرانی کن

*************************

قاسم صرافان

رو به گندم‌زارها می‌آیی ای مولای گندمگون !
آیه‌ی صلحند چشمان شما ـ «والتین والزیتون» ـ

ابروانت خط نستعلیق خطاطی زبردستند
آخرین بیت از غزل‌هایی خیال انگیز و یکدستند

بیتِ آخر حالتش این است، غافلگیر خواهد کرد
ـ ناز دارد ـ می‌رسد هرچند گاهی دیر خواهد کرد

نرگس اینجا غرق در ترکیب خالت با لب است امشب
«آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است »، امشب

دارد از بالا محــمد (ص) هم خودش را در تو می‌جوید
می‌زند بر شانه‌های حیدر و با شوق می‌گوید:

ـ مثل زهرا(س) می‌شود از دور چشمش را که می‌بندد
خوب با دقت نگاهش کن علی(ع) ! مثل تو می‌خندد

بی محــمد(ص) مانده یثرب تا تو شب با ماه تنهایی 
بی علی(ع) ماندیم تا تو بازهم با چاه تنهایی

لحظه‌ها را بی تماشایت نگو باور کنم مولا!
«من نه آن رندم که ترک ساقی و ساغر کنم» مولا!

تا کی اینجا قصه‌ی خورشید پنهان را بخوانم من
«یوسف گمگشته باز آید به کنعان» را بخوانم من

با ستاره منتظر می‌مانم آری صبح نزدیک است
آه بیدارانِ این شب زنده داری! صبح نزدیک است

********************

محــمد بیابانی

در سینه ام امشب آسمان دارم

یک دشت، ستاره بر زبان دارم

از کوفه و سهله می روم تا قم

زیرا که هوای جمکران دارم

آماده ی دار چشم های توست

در پیکر خود اگر که جان دارم

عمری ست گدای خانه ات هستم

عمری ست از این تنور، نان دارم

می خواهم که تمام هستم را

می خواهم هر چه در توان دارم

بر پای نگاه دوست بگذارم

دریاب مرا که دوستت دارم

مجنونم و راه خانه می گیرم

از لیلی خود نشانه می گیرم

صیدم؛ که ز دست های صیادم

آزادم و آب و دانه می گیرم

چون اشک، روان گاه و بیگاهم

بارانم و بی بهانه می گیرم

هر بار که یاد یار می افتم

با آتش دل زبانه می گیرم

یک روز چنان غبار می آیم

بر دامنت آشیانه می گیرم

من گرد و غبار راه دلدارم

دریاب مرا که دوستت دارم

در عید رسیدن تو حیرانم

هم شادم و هم کمی پریشانم

از اینکه تو هستی و ... نمی بینم

از اینکه کجایی و ... نمی دانم

دلگرم به ریسه و چراغانی

سرگرم به کوچه و خیابانم

مشتاق، شبیه طاق نصرت ها

بی تاب، در انتظار مهمانم

این چند خطِ ارادت من هم

عرضی ست برای نیمه شعبانم

ای مقصد حرف های بسیارم

دریاب مرا که دوستت دارم

سرمست تو کِی شراب می خواهد؟

کِی تشنه ی عشقت آب می خواهد؟

ناخالصی وجود صد رنگم

یک نیم نگاه ناب می خواهد

در باغ، تمام میوه ها کالند

باغ دلم آفتاب می خواهد

تا آمدن تو زنده می مانم؟

این پرسش من جواب می خواهد

هرچند که دولت تو چون عیسی

رزمنده ی پارکاب می خواهد

با این همه من فدایی یارم

دریاب مرا که دوستت دارم

برگرد غریب سامرا برگرد

ای وعده آخر خدا برگرد

چیزی دگر از خدا نمی خواهیم

ای صاحب ما فقط بیا... برگرد

ما این مذل الاعدا خواندیم

آقای معز الاولیا برگرد

ما جمعیت قلیل دنیاییم

دنیا شده بر علیه ما برگرد

ای منتقم حسین و عاشورا

با پرچم سرخ کربلا برگرد

از دوری کربلاست می بارم

دریاب مرا که دوستت دارم

*********************
علی سپهری

باده ز دست ساقی امشب چشیدنی است!

ناز نگارزاده ی امشب خریدنی است!

امشب جمال یوسف زهرا چه دیدنی است!

از عاشقان وصف جمالش شنیدنی است :

این دلبری است کز همه ی دلبران سر است

این دلبر از سلاله ی ساقی کوثر است

ای وارث علوم پیمبر خوش آمدی

ای صاحب شجاعت حیدر خوش آمدی

امّیدِ قلب حضرت مادر خوش آمدی

صاحب زمان! حضرت دلبر خوش آمدی!

جنت ز عطر و بوی تو آقا معطر است

از یمن مقدمت همه عالم منور است

ایران که هیچ،کل جهان کشور شماست!

اصلا تمام إنس و ملَک لشکر شماست

سردار قدس کشور ما قنبر شماست

سید علی خامنه ای اشتر شماست

"بی شک امید و رهبر سید علی تویی"

پشت و پناه و یاور سید علی تویی

دیگر در این بساطِ دلِ من جز آه نیست

دیگر کسی شبیه منِ رو سیاه نیست

در پرونده ام به غیر خطا و گناه نیست

امّید من به غیر نگاه تو شاه نیست

من را بخر برای خودت یابن فاطمه

با خود ببر برای خودت یابن فاطمه

تنها ترین مسافر صحرا ظهور کن

آرامش و قرار دل ما ظهور کن

آقا بیا به خاطر زهرا ظهور کن

اصلا بحق زینب کبری ظهور کن

هر صبح و هر مساء تو گریان زینبی

خود گفته ای به ما که پریشان زینبی

*********************
علی اشتری

ابر کرم که نم‌نم باران درست کرد

از این کویر خشک، گلستان درست کرد

دل را تجلّیات خداوندی سحر

خانه‌خراب زلف پریشان درست کرد

دستی کریم آمد و با دستگیری‌اش

ما را گدای نیمه‌ی شعبان درست کرد

ما را سر قرار خودش بیقرار ساخت

دنبال خویش، بی سر و سامان درست کرد

پس نادرست سجده نکردیم، این جناب...

کافر خراب کرد و مسلمان درست کرد

با دست‌پخت فاطمه نانی درست کرد

از ما کنار سفره سلیمان درست کرد

ما سائل قدیمی زهرا و حیدریم

چشم‌انتظار مهدی آل پیمبریم

با جذر و مدّ پلک تو دریا بلند شد

نوح و خلیل و آدم و موسی بلند شد

مریم به دور کعبه‌ی نرگس طواف کرد

عیسی به شوق روی مسیحا بلند شد

یک دست روی سینه و یک دست روی سر

یوسف به پای یوسف زهرا بلند شد

مجنون شدند اهل سماوات تا زمین

تا گرد و خاک محمل لیلا بلند شد

ما سربلندهای همین سروری شدیم

وقتی که سایه‌ات به سر ما بلند شد

هرجا که نام تو برسد واجب‌القیام

باید به احترام تو از جا بلند شد

ما غیر نام محترمت را نمی‌بریم

چشم‌انتظار مهدی آل پیمبریم

مائیم و مستمند نگاه شما شدن

قبل از رسیدن رمضان، با خدا شدن

از من مرا بگیر و خودت را به من بده

باید به راه عشق تو از خود جدا شدن

باید درست توبه کنم، اینچنین بد است

می‌ترسم از عقوبت این بی‌حیا شدن

از دست رفت چشم ترت بسکه گریه کرد

با باخبر ز نامه‌ی اعمال ما شدن

یا ایّهاالعزیزِِ مناجات‌های ما

خوب است با صدای تو از خواب پا شدن

گاهی خودم برای خودم نقشه می‌کشم

ای کاش با تو راهی کرب و بلا شدن

ما تشنه‌ی زیارت ارباب بی‌سریم

چشم‌انتظار مهدی آل پیمبریم

*********************