کوثرنامه

حسین جان

ای سلیمان وجود! مورچه ای ناچیز ران ملخی را برایت هدیه آورده   
یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَآ إِنَّ اللّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ

امید لطف 
غم عشقت به دل دارم حسین جان
زهجران تو بیمارم حسین جان
زشوق وصل رویت هر شب و روز
به لب نام تورا دارم حسین جان

بود نام تو شیرین تر زشکر
همی ذکرت شده کارم حسین جان
تویی آرام جان و قلب عاشق
تویی آگه زاسرارم حسین جان

تهی دستم  ،  فقیرم ،  ناتوانم
گنه کارم ، گنه کارم، حسین جان
بسوزان جان و دل را در عزایت
زدیده اشک غم بارم حسین جان

اگرچه روسیاهم از گناهان
ولی حب تورا دارم حسین جان
به روز حشر  و در میزان اعمال
به راهت دیدة زارم حسین جان

مکن نومیدم از فیض شفاعت
امید لطف تودارم حسین جان
«عارف»

×××××××××××××××××××

شفای جان
تو بردرد دلها دوایی حسین جان 
مرض های جان را شفایی حسین جان 
تویی رمز عشق و تویی جان هستی 
تومحبوب خلق و خدایی حسین جان

تویی خون حق در رگ و جان هستی 
تو فرزند خون خدایی حسین جان 
به قلبم نظرکن  مریض گناهم 
بده جان و دل را  صفایی حسین جان

قیامت چه آید کتابم  به دستت 
مبادا که خوارم  نمایی حسین جان 
به میزان و   هنگام  تبلی السرائر 
به جز تو ندارم رجایی  حسین جان

اگر حق در آنجا  نبندد  زبانم
به فریاد گویم کجایی حسین جان

 «عارف»

×××××××××××××××××××