کوثرنامه

پایگاه اشعار مدح، مرثیه، سرود، و نوحه

کوثرنامه

پایگاه اشعار مدح، مرثیه، سرود، و نوحه

تقدیم به شهید غلامحسین فتحی

کوثرنامه


شعر شهادت امام حسن علیه السلام

 

ذکر نزول عطا، یا حسن و یا حسین
علت لطف خدا، یا حسن و یا حسین

تا که خدایی شوم، کرب و بلایی شوم
می زنم از دل صدا، یا حسن و یا حسین

بانی اشک دو چشم، رحمت جاری حق
آبروی چشم ها، یا حسن و یا حسین

قبلة حاجات ما، اوج عبادات ما
روح مناجات ما، یا حسن و یا حسین

یکی بدون حرم، یکی بدون کفن
سرم فدای شما، یا حسن و یا حسین

هر دو شهید مادر، هر دو غریب مادر
کشتة یک ماجرا، یا حسن و یا حسین

حسن امام حسین، حسین اسیر حسن
هردو به هم مبتلا، یا حسن و یا حسین

تاب و قرار زینب، ذکر فرار زینب
در وسط شعله ها، یا حسن و یا حسین

" علی اکبر لطیفی

**************************

غارت زده منم که کنارت نشسته ام
غارت زده منم که ز داغت شکسته ام
 غارت زده منم که تو را خاک می کنم
تابوت را ز خون تنت پاک می کنم
 غارت زده منم که ز کف داده صبر را
 با دست خویش کنده برای تو قبر را
 غارت زده منم چه کنم با جنازه ات
 ای وای ریخته به زمین خون تازه ات
 غارت زده منم که ز داغ برادرم
 می ریزم از کنار تنت خاک بر سرم
 غارت زده منم که ز آغوش بسته ات
 می گیرم آه چادر خاکیّ مادرم
 من را به داغ  قتل تو غارت نموده اند
 نه کربلا نه کوفه نه در شام دلبرم
 داغی که رفتن تو روی سینه ام گذاشت
 والله بود سخت تر از غارت حرم
تشییع روز با من و تو سازگار نیست
 تا شب تو را به جانب قبرت نمی برم
محمد علی بیابانی

***************************

ای مادری ترین پسر فاطمه، حسن
!
ای مجتبی ترین ثمر فاطمه، حسن
!
آن مقتدا که هیچ کَسَش اقتدا نکرد
 با این که هست تاج سر فاطمه، حسن!
وقتی که در مدینه غریبش گذاشتند
 یعنی شکست بال و پر فاطمه، حسن!
حتی صدای تو به سپاهت نمی رسید
 یعنی شکسته شد کمر فاطمه، حسن!
روزی که مادر تو به کوچه ز پا فتاد
 چشم تو دید درد سر فاطمه، حسن!
در ناله ها و نافله های شبش کسی
 چون تو ندید چشم تر فاطمه، حسن!
در بین اهل بیت، خدایی خودت بگو
 مثل تو کیست خونجگر فاطمه، حسن!
چون تو کسی که چادر خاکی ندیده است
 ای قامتت عصا به بر فاطمه، حسن!
سیلی به پیش چشم تو بر مادرت زدند
 دیوار بود و زخم سر فاطمه، حسن!
زهرا اگر که شد سپر مرتضی علی
 آری تویی، تویی سپرِ فاطمه، حسن!
الحق که از حسین تو هستی غریب تر
 این غربت است، در نظر فاطمه، حسن!
یک یار هم کنار تو روز وفا نماند
 در غربتی تو هم اثر فاطمه، حسن!
یک عمر خونِ دل ز گلویت به تشت ریخت
 ای پاره پارۀ جگر فاطمه، حسن!

محمود ژولیده

*****************************

غمِ غم می خورم و غم شده مهماندارم
 غیر غم کس نبود تا که شود غم خوارم
 گر چه از زهر هلاهل جگرم می سوزد
 می دهد خاطره کوچه فقط آزارم
 خانه امن مرا همسرِ من ویران کرد
 محرمی نیست که گردد ز محبت یارم
 هر چه می خواست به او هدیه نمودم اما
 پاسخی نیست به جز سینه آتش بارم
 روزه بودم طلبیدم چو از او جرعه آب
 خون دل شد ز جفا قُوت من و افطارم
 می زند زخم زبان لیک نگوید گنهم
 خود نداند ز چه برخاسته بر پیکارم
 من همان زاده عشقم که به طفلی محزون
 شاهد مادر خود بین در و دیوارم
 هرگز از خاطره ام محو نشد کودکیم
 پاره پاره جگر از میخ در و مسمارم
 تیر باران شده از کینه تن و تابوتم
 تحفه از همسر بی مهر و وفایم دارم
 قبر ویران شده از خاک بقیع می گوید
 بهر مظلومی من این سند و آثارم
 حبیب ا...موحد

**********************

شرر زهر جفا سوخته پا تا سر من
آب گردید چو شمعی همه ی پیکر من

این نه اشک است که بسته ره دیدار به من
دل من سوخته ریزد ز دو چشم تر من

شیون ناله بلند است به غم خانه ما
یا حسن گوید و بر سر بزند خواهر من

یک طرف قاسم و عباس به خود می پیچند
یک طرف نیز حسین اشک فشان در بر من

جگرم در دل تشت است و همه می بینند
که چه آورده غم کوچه و سیلی سر من

کی رود یاد من آن روز که آن شوم پلید
بست در کوچه غم راه من و مادر من

مادر از ضربت سیلی چو گل افتاد به خاک
از همان لحظه شکسته همه بال و پر من
سیدمحمد جوادی

*************************

من بودم و رنج ظلم وکینه

من بودم و آه کنج سینه

خون خوردم و با کسی نگفتم

از قصه ی کوچه مدینه

آنجا که گل یاس از شاخه جدا شد

مادر جوانم محتاج عصا شد

من بودم و آن مظهر پاکی

من بودم و آن صورت خاکی

من بودم و کوچه ی مدینه

من بودم و آن چادر خاکی

من لاله میان راه دیدم

من خانه پر از آه دیدم

با چشم پر از ستاره ی خود

در کوچه خسوف ماه دیدم

در کوچه گرفتم دست مادرم را

ره رفتن او را بودم به تماشا

دیدم که قدش خمیده میشد

دستش به میان دستم اما

پایش به زمین کشیده میشد

 ***

جز دیده ی من کسی ندیده

نه دیده کسی و نه شنیده

با چشم به خون نشسته ی خود

در کوچه جوان قد خمیده

دیدم که پرستو راه لانه گم کرد

مادر جوانم راه خانه گم کرد

من بودم و اشک دانه دانه

بر ماه بدیده ام نشانه

دستش بگرفتم و ببردم

من صاحب خانه سوی خانه

***********************

حسن همچون حسینش نور عین است
مثال هر دو ماه عالمین است

تمام فرق بین این دو گوهر
بود آن یا (ی)که در نام حسین است

***********************

خورشید به سوگ مصطفی می گرید    مهتاب به حال مجتبی می گیرید

در مشهد دل چه کربلایی برپاست          قومی به شهادت رضا می گرید

****************************

ز تـــو ای زهر ممنونم که خود را کارگر کردی

تـــــــــــــو بار مـــن ببستی و مهیای سفر کردی

جگر پــــاشیدی از هم، لیک با جان از تو ممنونم

که عـــمری راحتم از خوردن خون جگر کردی

ســــــــــراپای وجودم درد بود و کی نمی دانست

ز تو شرمنده ام ای دل،  زبس با صبر سر کردی

****************************

مـــــــــن اولـــــین فرزند دلبـند بتولم              مــــن نور چشم و میوه قلب رسولم

سِبط نبی، نجل علی، حَــــبل  خدایم               بــنیانگذار از نهضت کرب و بلایم

فرزند حـیدر را سر سازش کجا بود              این صلح سر فصل کتاب کربلا بود

من   قــــــهرمان   سرفراز   نهروانم              من جنگ صفین و جمل را قهرمانم

در عــــــرصه پیکارها بی یار ماندم              یــــاران همه رفتند و با اغیار ماندم

با این هـمه غربت برون از خانه دگر             قـاتل چرا در خانه هم بگرفته سنگر

***********************

 آن روز مـــــرگم را به چشم خویش دیدم

از مـــــــــــــــادرم عجل وفاتی را شنیدم

ای کـــــاش جای محسنش من مرده بودم

ای کاش من سیلی به جایش خورده بودم

****************

 مجتبی   چون در صبوری    مُمتحن گردیده بود

                                         مظهر   صبر   خدا   قلب  حسن   گردیده   بــود

مرد غیرتمند  را،  صلح  است  با  دشمن   گران

                                         زاده   حیدر   چه     مشکل   ممتحن  گردیده بود

در   میان   خانه   هم   ایمن   نبود   از   دشمنان

                                          بی کسی بنگر غریب اندر   وطن   گردیده   بــود

جعده   چــون   جغدی   بِسروِ  خانه زهرا نشست

                                          خــار   بنگر،   همنشین   یاسمن   گردیده   بـــود

آب    آشامیدنش     را   جعده   زهر   آلود   کرد

                                          آب،   همچو   آتش   از   آن  فتنه زن گردیده بود

تا که زهرش کارگر شد طشتی از زینب بخواست

                                          چـــــون پر از خون جگر حلق و دهن گردیده بود

گـــــــــر حسین از تشنگی می سوخت اما یا حسن

                                          جــــــــــــــــرعه آبی بجانت شعله زن گردیده بود

آه بـــــــــــــــــر زینب که بعد از مادر و جدّ و پدر

                                          بـــــــــــار دیگر خانه اش بیت الحزن گردیده بود

چـــــــــــــــونکه می بردند جسم مجتبی سوی بقیع

                                          تــــــــــــــیر دشمن زیب تابوت و کفن گردیده بود

                                                   **********************                                        

از تاب رفت و طشت طلب کرد و ناله کرد

                                               آن   طشت  را  ز خون  جگر باغ لاله کرد

خونی که خورد در همه  عمر  گلو  بریخت

                                              خود  را  تهی  ز  خون  دل  چند  ساله  کرد

زینب  درید  معجزه  و  آه  از  جـگر   کشید

                                             کلثوم  زد  بــه  سینه  و  از  درد   ناله   کرد

                                          ************************                                          

روز جدایی

بـــــــه کام مجتبی زهر جفا شد                 برایش نوحه گر خیر الـــنساء شد

دوبـــــــــــاره ماتم دیگر بپا شد                 زمین   و  آسمان  ماتم ســـرا شد

به کامـش چون شد زهر هلاهل                 فتادش  آتش  سوزنده   بـــر   دل

بـــــــگفتا سوی من سیل بلا شد                 به   کام   مجتبی   زهـــر جفا شد

حسینم، زینبم روز جدائی است                  مرا ظاهر کنون حکم خدائی است

کـــــــــه بر من جفا از آشنا شد                  به کام  مجتبی  زهر   جـــفا   شد

زمین کـــــــــــــــربلا آمد بیادم                  به    فکر   غربت  و دردت فتادم

بــــــــــرادر محنت بی انتها شد                 به   کام    مجتبی   زهر  جفا  شد

بـــــیایید  ای  عـــــزیزانم بیائید                 دمی     هم     دیدن     من  نمائید

هــــــــمی دانم دردم بی دوا شد                  به کام   مجتبی   زهر   جفا   شد

***********************

غربت آن است که فردی مظلوم             شود از کینه خمصش مسموم

غربت آن است که بعد از مردن                 آتــــــــــــش تیر ببارد به بدن

تـــــــــــیر بارید ز بس بر بدنت                بـــــــدنت گشته یکی با کفنت

آتـــــــــــش تیر چو افروخته شد             کفن  و جسم به هم دوخته شد

*********************

مــــن   دلــــخسته   غــــریب   وطـــــــنم

                                             پـــــــــــاره   قــــلب   پیمبر   حـــــــــسنم

نـــــــگذارید    بـــــــفهمد    زیـــــــــــنب

                                              کــــــــه چـــــــــرا غرق به خون شد کفنم

تــــــــــیرها را بکشید از بدن و از تابوت

                                              تــــــــا  ز تـــــابوت همانا بدن آید بیرون

نـــــــــــگذارید که زینب برود سوی بقیع

                                              تــــرسم از غصه روانش ز تن آید بیرون

هــــر که از اب کند رفع عطش در عجبم

                                              این چه آبی است که بنمود چنین تشنه ترم

جـــــــــــگرم پاره ز زهر و بدنم پاره تیر

                                               ارمـــــغانی است که من در بر مادر ببرم

کــــــــــاش چون فاطمه شب شوم تا نشود

                                                تـــــیر  بــــــاران بدنم پیش دو چشم پسرم

*************************

گرفتار بقیع

مرغ دل ما گشته گرفتار بقیع                         قــــربان بقیع و اشک زوار بقیع

شـبها که در بقیع را می بندند                    من گـریه کنم به پشت دیوار بقیع

***********

از صبر تو یا حسن جهان غرق غم است    چون زائر عارف بحق تو کم است

هـــــــــــــر کس به زیارت تو آید به بقیع   بـر روی پل صراط ثابت قدم است

*************************

 افسوس که رفت از دل آرام حسن               لبریز  شد  از  خون جگر حسن

خونیکه بعمر خورد امروز آن خون               برگشت دوباره باز از کام حسن

*********************

بیا  بنشین  دمی  خواهر  کنار  بسترم  امشب

                                              نظر   کن حالت محزون و چشمان ترم امشب

حسینم   را   بگو   آید  کنارم لحظه ای اکنون

                                               کــــــــــه گویم درد دل با یادگار مادرم امشب

نــــــظر کن خواهرا اکنون ببین حال پریشانم

                                               ز جا بر خیز برو طشتی بیاور در برم امشب

بـــــــــــیا خواهر دم آخر مرا دیگر حلالم کن

                                               کــــــــه مهمانم به جنت نزد جد اطهرم امشب

*********************

 عــــــالم  امروز  پُر  از  ماتم و  رنج و مَحَن است

                                         گرد   غم   بر   سر   هر  محفل و هر انجمن است

ایــــن چه شور است که بر پا شده در ارض و سما

                                         این چه سوز است که در سینه هر مرد و زن است

هر  که   را   می نگری   رَخت   عـــزا  کرده ببر

                                        دیده   پر   آب  و  جگر  خون  و  سیه پیرهن است

بـــــانگ  و  فریاد  به  گوش  آید  از  افلاک   مگر

                                       رحلت   ختم   رسولان   و   عـــزای   حسن   است

عصمت   پــــاک    خدا   حضرت   زهرای   بتول

                                       در   جنان   بزم   عزا   چیده   و   غرق محن است

*********************

 نـــوگل  من  بخدا  مظلوم  است                 حسن از زهر جفا مسموم است

حَسنم  هیچ  کسی  یـــار نداشت              حسنم   هیچ   مدد   کار نداشت

حسنم  بسکه   ز غم  افــــسرده                همچنان   شاخه   گلی   پژمرده

حسنم  بس  کــه ز غم ناله نمود                      تشت   را  پر   ز گل لاله نمود

حسنم  نـور  چشمان  من  است                    حسن  آرام من و جان من است

حسنم مونس و غمخوار نداشت                     حسنم  هیچ   کس   یار  نداشت

حسنم   محنت   بسیار   کــــشید                    حسنم     طعــــنه   اغیار   شنید

************************

 بیا خواهر که زهر آخر گره از کار من واکرد

    برادر عزم دیدار بهشت و روی زهرا کرد

وجودم درد بود و کس به درمانش نمی کوشید

ولی این کوزه درد من طبیب آسا مداوا کرد

برادر از دهان و خواهر از چشمان خود خون ریخت

و در آن ساعت که بهر خود از او طشتی تمنّا کرد

********************

هرگز دلی زغم چو دل مجتبی نسوخت                    ور سوخت ز اجنبی دگر از آشنا نسوخت

هرگز برادری به عزای برادری                                    در روزگار چون شه گلگون قبا نسوخت

آندم که سوخت زاده ی زهرا زسوز زهر                      در حیرتم که خرمن گردون چرا نسوخت

**********************

امروز که قلب ما ملول است                                    از ماتم زاده بتول است

آیات غم عزیز زهرا                                                 پیدا ز مدینةالرسول است

بر صبح حسن سلام وصبرش                                  بر غربت او درد و قبرش

از خون جگر وضو گرفتند                                         وانگاه سراغ او گرفتند

از داغ شکوفه های پرپر                                    چون لاله به داغ خو گرفتند

تا داغ حسن رسید به یادم                                    سوزد ز مصیبتش نهادم

تا دین خدا دوام یابد                                        ده سال نشست و خون دل خورد

با صبر محافظت زدین کرد                                   با صبح قیام آتشین کرد

دین را زخطر نجات بخشید                                 با صبح به آن حیات بخشید

 ************************

او کریم است و بدنبال گدا میگردد

کار صد حاتم طائی بدرش نوکری است

بنویسید به هر خاک بقیع این مصرع

بی حرم ماند بفهمند حسن مادری است

******
گرچه خاکی است ولی مرقد او کعبه ماست

نام آن گرچه بقیع است ولی عرش خداست

حرم کرب و بلا جلوه‌ی بیت الحسن است

حسنیه است به هر جا که حسینیه به پاست

طالع هر که حسینی‌ست یقینا حسنی است

که حسین‌ بن‌ علی هم حسن دوم ماست

حسنی هستم و از حشر چه باکی دارم؟

که سر و کار غلامان حسن با زهراست
علی اکبر لطیفیان

**********

************************
دیشب برای دفتر من همّ و غم شدی

بی حرف پیشِ مطلعِ حرفِ قلم شدی

باور نکرد نیست سرانجام در زمین

مهمانِ رسمی شب شعر خودم شدی

تو از زمان آدم و حوا، وَ قبل از آن

بر روی دست های مشیّت علم شدی

بی مرحمت که روز شما شب نمی شود

اصلاً تو آفریده برای کرم شدی

هشتاد سال و خرده ای انگار می شود

از جمع اهل بیتِ حرم دار کم شدی

با اتفاق هشتم شؤال آن زمان

تنها گریزِ روضهٔ من در حرم شدی

ماندم چرا زمین و زمان زیر و رو نشد

آن موقعی که وارد بازی سم شدی

آن بار هفتمی که لبت رنگ سبز شد

آن بار هفتمی چه قَدَر پر ورم شدی

وقتی که شعله چادر مادر گرفته بود

زخمیِ دست هیزم و چوبِ ستم شدی

حالا بماند این که چه شد بین کوچه ها

حالا بماند این که برای چه خم شدی

«عارف» نگو دگر، نکند فکر می کنی!

مثل مؤید و شفق و محتشم شدی

علی زمانیان

*********************

دلم گدای حسن مجتبی ست
که آشنای حسن مجتبی ست
گدایی از بارگه این کریم
امر خدای حسن مجتبی ست
مقیم بیت فاطمه شد کسی
که خاک پای حسن مجتبی ست
گرمی آرامش بیت علی
ناز صدای حسن مجتبی ست
سگ به سر سفره ی او رزق داشت
این ز وفای حسن مجتبی ست
هرکه شده سینه زن کربلا
حسن دعای حسن مجتبی ست
جایزه ی گریه برای حسین
گریه برای حسن مجتبی ست
زفاطمیه گفتن و فاطمه
رسم عزای حسن مجتبی ست
کوچه ی تنگ ماجرای فدک
کرب و بلای حسن مجتبی ست
جواد حیدری


نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی