کوثرنامه

نوحه حضرت قاسم ابن الحسن علیه السلام

*******

سید محسن حسینی

دریافت سبک

چرا به دیدنم نمی‌آیی عمو

در موج خون منم تماشایی عمو

آه ، بیا بدیدنم ، در چنگ دشمنم

آه ، می‌ریزد اشک من ، بروی دامنم

جانم عمو عمو

******

من بر روی زمین افتادم از فرس

مسیحایی نفس ندارم من نفس

آه ، عزیز مجتبی ، افتاده از نوا

آه ، من دست و پا زدم ، به زیر دست و پا

جانم عمو عمو

­­­­­­­­******

لاله مجتبی بوئیدنی شده

داماد کربلا بوسیدنی شده

آه ، امام و دلبرم ، بیا تو از حرم

آه ، تا جان بود مرا ، نام تو می‌برم

جانم عمو عمو

********************************

سید محسن حسینی

دریافت سبک

بهر تماشایم ، (بیا یا بن الزهرا)

باشد سر قاسم ، (به دامان صحرا)

ماه کنعان مجتبی هستم

ای عمو جان من دل ،‌ (به تو بستم)
به لب رسیده جان من ، (کجایی عمو)

شکسته استخوان من ، (کجایی عمو)

******

ای قرص ماه من ، (بیا کن نگاهم)

از خون چراغانی ، (شد حجلگاهم)

ای عمو جان بی تو دلم تنگ است

روی داماد تو ، (ز خون رنگ است)

بیا و پیدا کن مرا ، (کجایی عمو)

هستم به زیر دست و پا ،‌ (کجایی عمو)

******

از هر طرف سویم ، (دویدند عمو جان)

با نیزه نازم را ،‌ (خریدند عمو جان)

قاسمت از پشت فرس افتاده

زیر دست و پا از ، (نفس افتاده)

نگویمت چه دیده‌ام ، (کجایی عمو)

بیا که قد کشیده‌ام ، (کجایی عمو)

*****************************

واحد

من کیم دلداده آل عبا

خاک پای قاسم بن المجتبی

آن بسیجی ، نوجوان راه عشق

چون ابوفاضل به سوز و آه عشق

روضه قاسم ، نوحه نجمه ، دم حسین

هم حسن گوئیم امشب هم حسین

بهر میدان رفتن از راهی شگفت

هر طریقی بود اِذنش را گرفت

بس حماسه آفرید آن نوجوان

که بُوَد قاصر زبان از این بیان

تیغ در کف ، بهر قرآن سینه چاک

ازرق شامی و ابنایش به خاک

ناگهان افتاد از پشت فرس

گفت عمو جانم به فریادم برس

شاه دین آمد به بالینش به درد

پاک کرد از صورت او خاک و گرد

دید دارد می کشد پا بر زمین

گفت ای جانِ عمو ، ای مه جبین

رفته ای در ابر خون ای آفتاب

من هم آیم از پی تو ، خوش بخواب

************************

شور- زمینه

من لاله ام ولی به موج خار و خس/افتادم از پشت فرس
عمو عمو بیا به فریادم برس
به روی خاک افتاده ام به عشق تو/بالا نمی آید نفس
عمو عمو بیا به فریادم برس
جونم رسید از غربت تو بر لب/شد سینه ام شکسته زیر مرکب
رسان سلام من به عمه زینب/آه و واویلا...عزیز زهرا...
***
ای در سپهر قلب زارم ماه عشق/شدم به رسم و راه عشق
من فارغ التحصیل دانشگاه عشق
میان میدان با لبان تشنه ام/شدم به سوز و آه عشق
من فارغ التحصیل دانشگاه عشق
جانباز تو فتاده بر روی خاک/تا بیندت با سینه ای ز غم چاک
خون رُخم بیا و کن عمو پاک/آه و واویلا...عزیز زهرا...
***
جاری ز رخسارم شده خون ِ جبین/ای دلربای نازنین
پا بر زمین کشیدنم،عمو ببین
از روی اسب از تیغ ظلم اهل کین/افتاده ام روی زمین
پا بر زمین کشیدنم،عمو ببین
عشقت شده سرشته با گل من/دیدن تو آرزوی دل من
تشنگی ِ شیش ماهه قاتل من/آه و واویلا...عزیز زهرا...
*********************************
بقیع و حضرت قاسم و عبدالله
دلم دارد ، به ماه عزا ، هوای بقیع به ذکر حسن یا حسن جان

مدینه ای ، شده حال من ، به یاد حسن ، به سوز دل و چشم گریان

یاد قاسم و عبداللهِ او            به راه غم شده دل همره او

پیدا شد در قلبم ، با حزنی درسینه

راهی از کربلا تا شهر مدینه

واویلا واویلا ...

****

دو آقا و دو صاحب سخن ، گلان حسن ، چُنان یاسمن هر دو پرپر

به میدانِ ، جهاد از وفا ، شده هر دو تا ، فدا جانشان ، بهر دلبر

دو گل حسن در کربلا                   مجروح و بی کفن در کرببلا

ذکر محبین شد ، با سوز و اشک و آه

جانها به قربان ، قاسم و عبدالله

واویلا واویلا ...

**************************

به لب های ، من احلا عسل ، شده از ازل ، دل پر غم ِ ، من اسیرت

عمو جونم ، اجازه بده ، برم جونم و ، کنم قربونی ، تو مسیرت

نور دیده ی بابام حسنم            خاک زمین عشق میشه کفنم

زیر سمّ مرکب              معراج قلبمه

صد بارم جون بدم             برات بازم کمه

یا حسین یا حسین ...

**

عزای او ،  عجب داغیه ، ازین مرثیه ، غم دل شده بی شماره

امون از اون ، زمانی که شد، تن یوسف حسن از جفا پاره پاره

نوجوونی که شد فدای دین               پاهاش کشیده شد بر روی زمین

  ذکرش یا حسینه           زیر تیغ و دشنه

رو خاکا جون میده           با لبای تشنه

یا حسین یا حسین ...

***************************

غرق خون ، از مرکب افتادم عمو جان           برس به فریادم عمو جان

لب تشنه جان دادم عمو جان

آه ، دلخون و خسته گشته قاسم ، در خون نشسته گشته قاسم

سینه شکسته گشته قاسم

ناله زنم با سوز سینه ، زنده شده یاد مدینه

دارم به لب ذکر یا زهرا س ... واویلا واویلا واویلا ...

 

*****************************

واحد – زمزمه

من قاسمم عموجان فرزند مجتبایم

در سنِ نوجوانی جانباز کربلایم

گفته برادر تو گَردم تو را فدایی

ای مظهرِ خدایی خورشید کربلایی

در جَنگِ اهلِ فتنه ، ای نور حی سبحان

سینه شکسته گردم در زیر سُمِ اَسبان

گرچه ز شور رزمم دشمن شود زمین گیر

بر پیکرم نشیند تیر و سنان و شمشیر

عشق تو در نهادم ای قبله ی مُرادم

از روی زین فتادم عمو بِرِس به دادم

**************************

ای عمو ببین از ، پشت زین فتادم

غرق خاک و خونم ، خود برس به دادم

محشری به پا گشته         قاسمت فدا گشته

ای عموی مظلوم ای عموی مظلوم

***

تشنه جان سپردم ، در راه ولایت

ای دار و ندارم ، جانم به فدایت

فم به دل نشسته شد            سینه ام شکسته شد

ای عموی مظلوم ای عموی مظلوم

*********************

وای از غم هجران و/ازدرد پریشانی

ای نجمه بزن ناله/قاسم شده قربانی

این طفل دلاور/گردیده زمین گیر

از ضربه ی سنگ و/سرنیزه و شمشیر

واویلا واویلا...

 

وای از دل ِ بابایش/وای از غم عظمایش

او می کشد از غربت/بر روی زمین پایش

در معرکه قاسم/صد پاره بدن شد

شرمنده حسین از/رخسار حسن شد

واویلا واویلا...

 

یاد شهدایی که/در راه ِ خدا رفتند

با پیروی از قاسم/تا کرببلا رفتند

با یاد خمینی/با یاد ِ شهیدان

بر گو ز وُجودت/مولا یا حسین جان

مولا یا حسین جان

************************

زمینه

زره نداری به تن از دنیا دل بریدی

دیدم میونِ تیر و نیز ه ها قد کشیدی

سهم تو بود شهادت از ازل

معنا شده احلی من العسل 2

سخته برا من که تو رو، اینجوری رو خاک ببینم

سخته کنارِ بدنِ ، غرق خون تو بشینم

 تن تو زخمی و پرپر ، مثه تن علی اکبر

***

یتیم مجتبایی ای وای از غربت تو

آروم آروم می ذارم صورت بر صورت تو

پا می کشی وقتی که رو زمین

قاتل من میشه داغت ببین

ای وای که عمو نتونست ، هیچ کاری کنه براتو

پاشو که دارم م یمیرم ، واکن دوباره چشاتو

************************

نوحه

در هر تبسم میزد جوانه

گل های شوق و اذن وصالش

در این قفس جز اذن رهایی

مرهم نمیشد بر زخم بالش

قاسم که خود شیواترین نوع غزل بود

خون لبش تفسیر احلی من عسل بود

 

چون برگ لاله در دست طوفان

هر سوی این دشت دیدم تنش را

دیدم چگونه این قوم نامرد

سد کرده راه برگشتنش را

غرق به خون بال و پر این یا کریم است

در بین میدان سهم او داغی عظیم است

 **************************

واحد

آئینۀ یل جملی ، داری شکوه بی بدلی

گفتی برای تو شهادت، شیرین تره زِ هر عسلی

کر ببلا حیرونه از ، شوق شهادت تو

میری ولی بذار بمونه ، نقاب رو صورت تو

خوب می دونی کینه دارن ، این بیوفاها از بابات

ترسم اینه آخر بشه ، مثل علی قد و بالات

 

در بین حمله ای بی امون ، من رو صدا زدی عموجون

آخه تو رو چطور ببینم ، با این چشای غرق به خون

سوی تو من رو میکشونه ، شمیم پیرهن تو

سوره یوسفم چرا شد ، آیه آیه تن تو

وا کن چشاتو جون من ، تا جون ندم از ماتمت

سخته برا من داغ تو ، می ری با این سنِّ کمت

****************************

 واحد

دیگه یاری نداره مولا ، مونده خیلی غریب و تنها

دیگه نوبت منه حالا

یا فاطمه رو لبهام ، توفنده تر از دریا م

شیر جمله بابام

 ابن الحسن هستم

***

تو میدون مثل بابات نداری بدل

گفتی شهادت هست احلی من العسل

اما بمیرم سمتت میاره هجوم

هر کسی کینه داره از خورشید جمل

سهم تو بلایی عظیمه ، غرق خون پرِ یاکریمه

اینکه روضه خونه نسیمه

با بوی گل پرپر ، برپا شده باز محشر

شد تازه غمِ مادر

 ابن الحسن ای وای

************************

عزیزِ مجتبی ای     دل من دلبر من

قرار دل عمو          برادرِ اکبر من

ای گل یاسمن    حاصل عمر من     یادگار حسن

آه و واویلتا....

کمتر ای پسرم          به رخسارِ اجل بخند

از لطف نیزه ها      قامت تو شده بلند

تو هم مثل علی   همچو گل وا شدی   ارباً ارباً شدی

آه و واویلتا....

از کین پرپر شدی       گل خیر النسائیَم(س)

پا مکش بر زمین   ، ای ماه مجتبائیم

ای قرص قمرم    رفتی ای پسرم     سوزاندی جگرم

آه و واویلتا....

******************