کوثرنامه

نوحه وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها-7

**************

مظاهر کثیری نژاد

زمینه

پر از صبر و یقین بودم عصای دست دین بودم
گذشته دیگه روزایی که من ام البنین بودم

ستون خیمه مو از جا در آوردن
به جای بچه هام چند تا سر آوردن

سرم بالاست
به کام بچه هام مرگو عسل کردم
وفا رو تا ابد ضرب المثل کردم
من اسماعیلهامو روی نی دیدم
که هاجر وعده داد و من عمل کردم

زمین کربلا خونه
عزاست یا عید قربونه

ادا شد نذرهای عید قربانم
تپش های دلم می گه حسین جانم

حسین جانم(۳)

فرستادم سوی میدون چهار عاشق تر از مجنون
به ارباب اقتدا کردن ،نماز عشق، وضو با خون

نه دیگه پر نمیشه جای خالیشون
حالا من موندم و قبر خیالیشون

پر از دردم
بقیعو قتلگاه کربلا کردم
عزادارای اربابو صدا کردم
ز داغ بچه هام روضه نمی خونم
مدینه یک حسینیه به پا کردم

اسیر روضه ی آبم
حجل از روی اربابم

فقط نه غصه از داغ جوون خوردم
هم از علقمه هم از آسمون خوردم

حسین جانم(۳)

فقط شکر خدا کردم که دینم رو ادا کردم
سر شیرانمو هدیه به شاه سر جدا کردم

حسینم زنده بود تا بود عباسم
که من عباسو خیلی خوب می شناسم

گل یاسم
به دستش مشک بود اما کمین افتاد
به تیر حرمله از صدر زین افتاد
منم افتادم اون وقتی که فهمیدم
حسینم با اباالفضلم زمین افتاد

بریده ،بی صدا می گفت
اخا ادرک اخا می گفت

نبودم علقمه بالا سرش اما
منو شرمنده کرده حضرت زهرا

حسین جانم(۳)

****************

حسین رحمانی

زمینه

آه  کجایی ای امیدم – ابالفضلِ رشیدم
من از داغت خمیدم  وای دلم

آه آه ازین داغ دوری – بگو آخه چه جوری
بسازم با صبوری – وای دلم

روزا کنار بقیع میرم ، می شینم و، یه روضه میگیرم
اگه دورم از مزارتو ، برای غربت تو می میرم

وای از – غربت مادر ها – ناله ی دخترها – غارت معجرها

امون ای دل واااای

آه امون از درد و غمها – سر پیری بی عصا
مونده ام تک و تنها   ای خدا

آه چی شد آخه پهلوون – شدی زار و پریشون
دست تو ای مهربون ، شد جدا

روضه ی عمود آهن و،  سری که روی نیزه بسته شد
تو رفتی و دیگه حرمتِ ، دخترای حرم  شکسته شد

وای از – یه خواهر تنها- قافله ی زنها – سیلی دشمنها

آه داره چشمام میباره –  روضم اینه دوباره
حسین مادر نداره ، ای خدا

آه، دیگه باعشقِ مولا –  دارم میرم از دنیا
کاشکی بودم من حالا ، کربلا

من که دیگه بی پسر شدم ، ام البنین دیگه بهم‌نگید
روضه خون شاه بی سرم  ، لحظه ی رفتن ِ منم ‌رسید

وای از – غروب عاشورا- تنی روی خاکا – مقطع الاعضا

**************

عبد الزهرا هاشمیان

واحد سنگین

والا نشین
بعد فاطمه یار امیرالمؤمنین
زندگیم فدای پسرات ام البنین
ام البنین

مادر قمر   قمر شبهای حسین
الگوی ادب   واسه ی سقای حسین

مقام تو رفیعه که         کنیز فاطمه شدی
فخرت اینه که مادر      سردار علقمه شدی

مثه فاطمه مادر منی      امید دم آخــر منی

سایه ی رو سرم      بانوی با کــرم
کـنار فاطـمــه         غریب و بی حرم

ای جانم ، بی بی ام البنین۴

اُمُّ القـَـمَــر
با اصالت و غیرت و حیدر ثمر
منو واسه غلامی عباس بخر
ام القمــر

روضه خون ِ غم     گرچه هست غصه هات زیاد
گریه میکنی         وقتی اسم حسین میاد

تربیت کردی چهار پسر      تا سپر حسین بشن
جون بدن توی کربلا          فدا سر حسین بشن

غم ندارم واسه قیامتم      با تو خورده رقم شفاعتم

دســتــای قلـم و         فاطــمه مــیاره
تو واسه شفاعت      بیار مــشـک پاره..

ای جانم، بی بی ام البنین۴

**************

علی علی بیگی

زمینه

حال دلم خرابه و میباره اشکام نم نم
گرفته این دل من و میسوزم از این همه غم
بعد تو ای عباسم آب میشه مادر کم کم

وای مادر
دل من از این همه غم کبابه
مادرتو شرمنده ی ربابه
آخه همش به زیر آفتابه

وای مادر
نشسته بعد تو غمی تو سینه
تموم غصه های من همینه
اسارت رقیه و سکینه

مولاتی ام البنین مولاتی مولاتی ام البنین

شنیدم ازاون روزکه گرفتی مشک و روی دوش
شرمنده ی چشمات شده آبی که رفته آبروش
وقتی که افتادی زمین دشمن رسید به آرزوش

وای مادر
روسپیدم کردی کنار دریا
نخوردی آبی ای امیر و سقا
تشنه ترین عموی کل دنیا

وای مادر
تیر سه پر زدن به چشمت اما
نیفتادی یه لحظه ام تو از پا
پیشت نبودم اما بوده زهرا

مولاتی ام البنین مولاتی مولاتی ام البنین

زینب برام میخونه از ماجرای کرب و بلا
میگه که تنها بودیم بین یه عده بی حیا
وسط میدون دیدم دستای عباس رو جدا

وای وای
مشک اباالفضل تو رو دریدن
به سمت خیمه های ما دویدن
معجر و گوشواره ها رو کشیدن

وای وای
فرق علمداره تو رو شکستن
دست تموم بچه ها رو بستن
به روی سینه ی حسین نشستن

مولاتی ام البنین مولاتی مولاتی ام البنین

***************