کوثرنامه

اشعار وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها-15

**************

علیرضا وفایی

 

تو را از جنس دریا آفریدند

سراپا نور دنیا آفریدند

تو را هم کفو طاها آفریدند

به دامان تو زهرا آفریدند

 

خدیجه بودنت خرج نبی شد 

تعالی لله که دامادت علی شد

 

به کوری حسودان محشری تو

ز زنهای جهان بالاتری تو

خروشنده شروع کوثری تو

به اهل بیت عصمت مادری تو

 

شما جان حسن ، جان حسینی 

شما مادربزرگ زینبینی

 

ظهور نور حق در آستین است

که بانویی ز آل الله این است

خدیجه ، فاطمه ، زینب چنین است

نمای بعدیش ام البنین است

 

جلال کبریایی در نقاب اند

دقیقا آفتاب در حجاب اند

 

تو در شعب ابی طالب چه دیدی؟

بلایی سخت بر شانه کشیدی

صنوبر بودی و از غم خمیدی

نه رحلت کرده ای ، قطعا شهیدی

 

سزای کودک و پیر و جوان است

شهادت ارث کل خاندان است

 

به جان عرش افتاده صدایت

به هم زد آسمان را گریه هایت

گرفت آخر ، گرفت آخر دعایت

عبا آورده پیغمبر برایت

 

اگر چه دفن تو با احترام است

دل من در خرابه های شام است

 

اگر که طفل بی بابا نمیشد

چنین با پیکر او تا نمیشد

کفن در شهرشان پیدا نمیشد

زن غساله از جا پا نمیشد

 

سوالی کرد غساله ، مریض است؟

و یا با این سر و وضعش کنیز است؟

 

علیرضا وفایی

*****************

محمد حسین رحیمیان

 

تاریک تاریک است دنیا، بی خدیجه

دلگیر دلگیرم خدایا ، بی خدیجه

 

سنگ صبورم را گرفت از من زمانه

من سوختم ، افتادم از پا ، بی خدیجه

 

هستم طبیب عالم و ماندم پس از این...

کی میشود دردم مداوا ، بی خدیجه

 

ابر بهارم ای خدا ، دیگر گرفته

ماتم همه دنیای من را بی خدیجه

 

من با علی و فاطمه هستیم دیگر

در این جهان تنهای تنها بی خدیجه

 

دختر همیشه تکیه گاهش هست مادر

زهرای من مانده است حالا، بی خدیجه

 

ای وای ازان روزی که در آتش بسوزد

بین و در و دیوار زهرا بی خدیجه

 

جان می رسد روی لب ریحانه ی من

از درد پهلو نیمه شبها بی خدیجه

 

وای از شبی که پیکر مجروح او را

شوید علی همراه اسما ، بی خدیجه

***********************

بخوان خدای نبی را بخوان خدای خدیجه

که سفره های سحرهاست از دعای خدیجه

بگیر درس وفا را هم از وفای خدیجه

 

سزاست اینکه بگوئیم از صفای خدیجه

منم گدای خدیجه شوم فدای خدیجه

 

خدیجه همسر طاها خدیجه مادر زهرا

خدیجه بانوی والا خدیجه شیعهٔ مولا

خدیجه قبلهٔ دلها خدیجه کعبهٔ جانها

 

رواست اینکه بریزیم جان بپای خدیجه

منم گدای خدیجه شوم فدای خدیجه

 

هر آنچه داشت خدیجه فدای دین خدا کرد

تمام هستیِ خود را نثار آل عبا کرد

به غیر عشقِ پیمبر هر آنچه بود رها کرد

 

خوش آنکه درس بگیرد ز ماجرای خدیجه

منم گدای خدیجه شوم فدای خدیجه

 

کسی که نزدِ مقامش رسد فرشته به تعظیم

به حصر و شِعب و جفا و بلا و فِتنه و تحریم

نکرد شِکوه ز سختی، نداشت از عدویش،بیم

 

و در محاصره نشنید کس صدای خدیجه

منم گداى خدیجه شوم فداى خدیجه

 

اَمان ز درد فراق و اَمان ز روز جدایی

چه مادری که ز غمهای دختر است فدایی

بپای فاطمه اَش ریخت هر چه داشت،خدایی

 

نثار فاطمه، بارانِ گریه های خدیجه

منم گداى خدیجه شوم فداى خدیجه

 

کنار بستر مادر اَمان ز گریهٔ دختر

حدیث بیت پیمبر کجا و خانهٔ حیدر

گریزِ روضهٔ مادر رسد به روضهٔ دختر

 

و چند مرحله خالیست باز جای خدیجه

منم گداى خدیجه شوم فداى خدیجه

 

نه در عروسیِ دختر، کنار فاطمه،مادر

نه پشت دربِ حرم، همجوارِ فاطمه،مادر

نه دید،روی زمین،وضعِ بارِ فاطمه،مادر

 

شد انتهای غمش همچو ابتدای خدیجه

منم گداى خدیجه شوم فداى خدیجه

 

به احترام وفاتش که چند تا کفن آمد

اگر چه پنج کفن بود، لیک،تا حسن آمد

کفن برای همه،جز برای بی کفن آمد

 

شروعِ کرب و بلا بود کربلای خدیجه

منم گداى خدیجه شوم فداى خدیجه

 

نرفته است به غارت هنوز معجر زینب

سری به نیزه بلند است در برابر زینب

خدا کند که نباشد سر برادر زینب

 

و بر حسین بگِرییم پا به پای خدیجه

منم گداى خدیجه شوم فداى خدیجه

 ***********************

 رضا باقریان

 

ای همسر با غیرت طاها خدیجه

ای شان تو بالاتر از بالا خدیجه

روح بلندت اوج اَوْاَدْنا خدیجه

تو دائم الْاِنفاق هستی یا خدیجه

 

دار و ندار حضرت زهرا خدیجه

 

شب تا سحر مشغول تسبیح و دعایی

اول مسلمانِ زنِ دین خدایی

تنها طرفدار حریم مصطفایی

مادر بزرگِ خاندان هَلْ اَتایی

 

همراه احمد بوده ای هر جا خدیجه

 

دارایی ات را دادی و دلبر گرفتی

بار اِلَم از دوش پیغمبر گرفتی

سیب بهشتی خوردی و کوثر گرفتی

زهرا که آمد رتبه ی مادر گرفتی

 

ای که مقام تو بوَد والا خدیجه

 

پای نبی تا لحظه ی آخر نشستی

با غیرتت بت های یثرب را شکستی

انفاق را هرگز به روی دین نبستی

در تنگنای ظلم، حق را می پرستی

 

در راه حق کردی فدا جان را خدیجه

 

از اهل یثرب طعنه و دشنام خوردی

خونِ جگرها در رهِ اسلام خوردی

خونِ دل از زن های نافَرجام خوردی

آن قدْر هم حرف بد از اقوام خوردی

 

که دل بریدی آخر از دنیا خدیجه

 

سجاده پای بندگی ات ایستاده

اصلاً مقام توست، مِعْراجُ السَّعاده

دین خدا پیمانه و عشق تو باده

باید به زهرا گفت، ای محراب زاده

 

جاری نگردد اشکهایت با خدیجه

 

مادر که باشد، شان دختر پایدار است

این چارچوبِ خانه حتی استوار است

مادر نباشد، روز روشن شام تار است

امشب دل زهرا برایت بی قرار است

 

بعد تو زهرا می شود تنها خدیجه

 

بوی جدایی می دهد هرمِ صدایت

دیگر نمی آید صدای ربنایت

این لحظه های آخری باید برایت

روضه بخوانیم از غم کرببلایت

 

تا چشم های تو شود دریا خدیجه

 

امشب تمامِ بسترت را، غم گرفته

اِنسیَّةُ الْحورایِ تو، ماتم گرفته

با اینکه قلب حضرت خاتم گرفته

شکر خدا دورِ تو را مَحرَم گرفته

وای از غروب روز عاشورا، خدیجه

 

رضا باقریان

***********************

یاسین قاسمی

 

خدا سند زده دل را به نام مادرها

فتاده لیلی لیلا به دام مادرها

 

بهشت و عرش برین زیر پای مادرهاست

چگونه شرح دهم از مقام مادرها

 

برابری بکند با طعام های بهشت

طعام سوخته یا اینکه خام مادرها

 

به ام فاطمه سوگند میخورم امشب

که تا همیشه بمانم غلام مادرها

 

فدای ام ابیها تمام باباها

فدای مادر زهرا تمام مادرها

 

اگر اجازه دهد خاک پاش را بوسم

اگر اجازه دهد ازدحام مادرها

 

تویی که ظلمت شب را همیشه مهتابی

خدیجه”س” هستی و مادربزرگ اربابی

 ***********************

مجید تال

من که جبریل نیستم بانو

از تو گفتن برای من سخت است

کار هرکس نبود کار تو بود

مادر فاطمه شدن سخت است

 

می توان گفت بی محبت تو

دین اسلام هم نتیجه نداشت

من قسم میخورم رسول الله

همسری بهتراز خدیجه نداشت

 

مثل زهرا طهارت محضی

قبل اسلام هم ،چنین بودی

از احادیث معتبر پیداست

تو فقط ام مومنین بودی

 

از محبان واقعی علی

اولین بانوی مکرمه ای

زود تر از غدیر شیعه شدی

بی نهایت شبیه فاطمه ای

 

باعلی راز مشترک دارد

هرکه در راه عشق کار کند

در حقیقت عجیب نیست اگر

ثروتت کار ذوالفقار کند

 

ثروتت بی نهایت است ولی

عزت و اعتبار تو زهراست

مال دنیا برای تو هیچ است

چونکه دارو ندار تو زهراست

 

مجید تال

***********************