کوثرنامه

اشعار ولادت پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله-20

********************

اى خواجه عالم همه عالم به فدایت

چون کرده خدا، خلقت عالم ز برایت

ذات تو بود علّت و عالم همه معلول

در حقّ تو لولاک از آن گفته خدایت

شد ختم رسالت به تو این جامه زیبا

خیّاط ازل دوخته بر قدّ رسایت

در روز جزا جمله رسولان مکرّم

از آدم و عیسى همه در تحت لوایت

هنگام سخا چون به عطا دست گشائى

صد حاتم طائى شده درویش و گدایت

مردم همه مشتاق به فردوس برینند

فردوس برین تا شده مشتاق لقایت

راضى به رضا گشتى و صابر به مصائب

تا صبر و رضا مات شد از صبر و رضایت

*********************

قاسم رسا

خلق جهان محو نور روى محــمد (ص)

شیفته سیرت نکوى محــمد (ص)

دیده گرش صد هزار بار ببیند

سیر نخواهد شدن ز روى محــمد (ص)

نیست مهى در فلک به نور جمالش

 نیست گلى در چمن به بوى محــمد (ص)

سلسله کاینات و رشته هستى

 بسته سراسر به تار موى محــمد (ص)

خوى محــمد شعار ساز که خویى

 نیست پسندیده‏تر ز خوى محــمد (ص)

ره نبرد سوى شاهراه حقیقت

 تا نبرد ره کسى به سوى محــمد (ص)

هیچ دلى خالى از محبّت او نیست

پر شده عالم ز گفتگوى محــمد (ص)

زنده شود از نسیم صبح وصالش

هر که بمیرد در آرزوى محــمد (ص)

صبح قیامت که سر ز خاک برآرد

دل رود اول به جستجوى محــمد (ص)

یا رب در روز رستخیز، مریزان

آبروى ما به آبروى محــمد (ص)

خوشه نچینى (رسا) ز خرمن فیضش

 تا ننهى سر به خاک کوى محــمد (ص)

*********************
حاج میرزا حبیب مجتهد خراسانى (حبیب)

 

 از ازل چون سقف این کاخ زبرجد ساختند

طاق و ایوانش بلند از نام احمد ساختند

فاضل [1] جسمش که بود از جان و دل، نى آب و گل

برگرفتند و، سپس روح مجرّد ساختند

در مقام جمعِ جمع [2] آید به جمع، آنگه به فرق [3]

 پس جُموع کون [4] از یک نام مفرد ساختند

از محــمد وَز على، بهر سجود قدسیان

هیکل توحیدى اندر کاخ سرمد ساختند

عهد یزدانى که شد معقود [5] از صبح ازل

باز در شام ابد از نو مجدَّد ساختند

از سلیمان، پاسبان بر بامشان در آسمانپ

بهر زینت گاه نُه چرخ مُمَّرد [6] ساختند                

چون على عین محــمد شد، محــمد از على

آفریدند و، على باز از محــمد ساختند

در شبستان تجلّى چارده مصباح نور

از ضیاى حضرت معبود، موقد [7] ساختند

بهر قلبى، چارده قالب معیّن داشتند

بهر ماهى، چارده منزل مُهجّد [8] ساختند

در میان مهر و قهر و حبّ و بغض این دو هفت

خلق را از عالى و دانى، مردَّد ساختند

قرعه هر کس به مهر افتاد، از صبح ازل

هشت جنّت را بر او وقف مؤبَّد [9] ساختند

 قسمت هرکس به قهر افتاد، تا شام ابد

هفت دوزخ را بر او حبس مخلَّد [10] ساختند

نزهت احبابشان را، نقشبندان قضا

 قصر امکان را ز نُه گردون مشیَّد [11] ساختند

از ولاشان بهر دستاویز خلق، از ساق عرش

تا زمین، حبل المتین دین مُمدَّد [12] ساختند

کلک گوهرْ سلکِ [13] جانبخش (حبیب) اندر مدیح

از دم روح القُدُس گویى مؤیّد ساختند

حوریان بر گردن اندر خلد، زین دلکش سخن

عقدها از دُرّ و یاقوتِ منضَّد [14] ساختند

نَعت آن شاهى که گیتى نامه‏یى از کلک اوست

نظم و نثر اختران از کلک گوهرْ سلک اوست‏

__________________________________________________

 1. باقیمانده، افزون آمده از هر چیزى.

 2. از اصطلاحات عرفان اسلامى است.

3. از اصطلاحات عرفان اسلامى است.

 4. تمامى عالم هستى.

 5. بسته شده.

6.  نه فلک منوّر و درخشان.

7.  افروخته، مشتعل.

8. در اینجا به معنى فراهم و آماده است.

9. وقف همیشگى.

10.  زندان ابدى.

11. استوار، محکم شده.

12. خرگاه به طناب کشیده شده، و در اینجا مجازا به معناى دستاویز و طناب آویخته است.

13. رشته، نخى که چیزى به آن بکشند.

14. بر روى هم چیده شده.

 

*********************

موضوع : ولادت رسول اکرم(ص)، 

عریضه ها (0)

ادامه مطلب

السلطان عبدالحمید خان بن السلطان أحمد خان 1191هـ

شاهد

یکشنبه 1389/12/1

پیامبر اکرم(ص)-مدح

 

اشعاری که در پی می آید، همان است که در اطراف روضه مطهّر پیامبر، بالای شبکه های فلزی و کاشی کاری های قدیمی به صورت کتیبه های زیبا نوشته شده است.این اشعار که در مدح رسول خدا صلی الله علیه و آله است، از سالیان دور توجّه مرا، همانند هر زائر دیگر، به خود جلب کرده بود، و همواره می کوشیدم متن آن را به طور صحیح و بی غلط بخوانم امّا میسّر نمی شد؛ زیرا گر چه کتابت این قصیده با آب طلا و برجسته است امّا از آنجا که خطّ آن قدیمی و نامأنوس است و همچنین در بعضی از مصرع ها و یا در بیتی از ابیات شانزده گانه آن سخن از توسّل و شفاعت است! و این با ذوق و سلیقه آقایان وهابی ها سازگار نیست، آنها را با رنگ سبز محو کرده اند تا قرائت کامل آن برای کسی امکان پذیر نباشد. لیکن خوشبختانه در یکی از سفرهایم جناب حجّة الاسلام والمسلمین آقای قرشی نماینده محترم مقام معظّم رهبری، حضرت آیة اللّه خامنه ای مدّظلّه العالی در مدینه منوّره، این قصیده را که در یک برگه، گویا در یکی از کشورهای عربی، بدون هیچ نشان و علامتی چاپ شده بود در اختیارم گذاشت.

 

یا سیّدی یا رسولَ اللّه خُذ بِیَدی

مالی سِواکَ وَ لا ألوی علی أحدِ

ای پیامبر خدا، ای سرور و سالار من، دستم بگیر، جز تو کسی را ندارم که بدان روی آورم.

فأنتَ نُورُ الهُدی فی کلّ کائِنة

وأنتَ سِرُّ النَّدی یا خَیرَ مُعتَمَدِ

در تمام هستی، نور خدا تویی، سرّ جود و سخا تویی، ای بهترین تکیه گاه من.

وأنْتَ حَقّا غِیاثُ الخَلقِ أجمَعِهِم

وأنتَ هادی الوَری للّه ذی مَدَدِ

همانا تویی پناه حقیقی جهانیان، تویی هدایتگر آفریدگان به سوی آفریدگار و تویی کارساز همگان.

یا مَنْ یَقومُ مَقامَ الحَمدِ مُنْفَردا

للواحدِ الفَردِ لم یُولدْ ولَم یَلِدِ

ای که به تنهایی در جایگاه حمد خداوند یکتایی؛ همان که نزاد و زاده نشد.

یا مَنْ تَفجّرت الأنهارُ نابعةً

مِنْ إصبَعیه فروّی الجَیْش ذالعَدد

ای که از میان انگشتانش نهرها جاری گشت و لشگر انبوهی را سیراب کرد.

إنّی إذا سامَنی ضَیمٌ یُروِّعُنی

أقولُ یا سیّدَ الساداتِ یا سَنَدی

هر گاه خطری تهدیدم کند بانگ برمی آورم: ای مهترِ مهتران، و ای پشت و پناه من.

کُنْ لی شفیعا إلی الرحمانِ مِن ذَللی

وامنُنْ عَلیّ بما لا کانَ فی خَلَدی

در پیشگاه خداوند از لغزشهایم شفاعت کن و منّت گزار بر من آنسان که در عقلم نگنجد.

وانْظُر بِعَینِ الرضّا لی دائما أبدا

واستُر بفَضْلِکَ تَقصیری مدی الأمَدِ

به دیده خشنودی و رضایت بر من نظر کن و همواره از فضل خویش بر کوتاهی ها و قصورم سرپوش بگذار.

واعطِفْ عَلَیّ بِعَفْوٍ مِنکَ یَشمَلُنی

فإنّنی عَنکَ یا مَولایَ لَم أحُدِ

مهر خویش با عفو فراگیرت بر من بگستران، ای مولا و سرورم، هرگز از تو روی گردان نخواهم شد.

إنّی تَوَسَّلتُ بالمُختارِ أشْرفِ مَنْ

رَقی السّماواتِ سِرِّ الواحِدِ الأَحَدِ

توسل می جویم و دست به دامن پیامبر برگزیده می شوم؛ پیامبری که از شریف ترین سیر کنندگان در آسمانها و از اسرار خدای یکتا است.

ربّ الجمالِ تعالی اللّه خالِقُهُ

فمِثْلهُ فی جَمیعِ الخَلقِ لَمْ أجِدِ

او خدای زیبایی هاست، متعالی است خالق او، که همتایش در جهان نتوانم یافت.

خَیرِ الخلائِقِ أعلی المُرسَلینَ ذُریً

ذُخْرِ الأنامِ وهادیهِم إلی الرَّشَدِ

او از میان آفریدگان بهترین است. مقام او در بین پیامبران، برترین است. مایه امید همگان است و هادی است به سوی کمال.

بِهِ التَجأتُ لَعَلّ اللّه یَغفِرُ لی

هذا الذی هُوَ فی ظَنّی وَمُعتَمَدی

در پشت سر او پناه گرفتم تا ببخشایدم خدایم. این است گمان و اعتقاد من.

فَمَدْحُهُ لَمْ یَزَلْ دأبی مدی عُمری

وحُبُّهُ عِندَ ربِّ العَرشِ مُستَنَدی

تا زنده ام، مدح وستایش او است راه و رسمم. در نزد خدای عرش، دوستی او است رهنمون ایمانم.

عَلیهِ أزکی صَلاةٍ لَم تَزَل أبدا

مَعَ السلام بِلا حَصرٍ وَ لا عَدَدِ

پاکترین درودها بر او باد! با سلام های بی شمار.

والآلِ والصَّحْبِ أهلِ المَجدِ قاطبةً

بَحْرِ السّماحِ وأهلِ الجودِ والمَدَدِ

و بر اهل بیت و یارانش که صاحب مجد و عزّتند و اهل جود و دریای کرم.

***

مجله میقات حج، شماره 29 ، نجمی، محــمد صادق 

***********************