امیر عباسی
دریافت سبک
خروج قافلۀ کربلا از مکه
از حـریـم
کـعـبه عـشق آید آوای جدایی
کـاروان آل طـه مـی‌شــود کـربــبـلایـی
جان و جانانه حسین است صاحبِ خانه حسین است
***********************
هست در این عرصهٔ عشق، شیر مردان دلاور
قاسم و عون و بُریر و، عابس و عبّاس و اکبر
جُـمـلـه فـخـرِ عـالَـمـیـنـند جـان نـثـاران حــسـیـنـنـد
یاحسین عزیز زهرا (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا (4)
******
قلب یاران ولایت غرق شور و بی‌قرار است
بین هفتادُ دو عاشق، یک نفر هم شیر خوار است
او بهـشتـش دوش باباست مـقـتـلـش آغـوش بابـاست
یاحسین عزیز زهرا (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا (4)
******
روز تَـرویه خـدایـا سِـرِّ آنها بر ملا شد
بهـر حُجّاج شهادت کـربلا دشت مِنا شد
هـجـرتی آن زُمـره کردند حج بَـدَل بر عُـمره کردند
یاحسین عزیز زهرا (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا (4)
*****************************
مسلم بن عقیل
آسمان عـاشـقی را تا قـیامت ماه عـشقـم
مسلمم من مسلمم من جان نثار شاه عشقم
شد روان اشک از دو عینم مـن فــدایــیِ حــســیــنــم
یا حسین میا به کوفه(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
ای امان از درد غربت ای امان از بی‌مُجیبی
غیر طوعه یار من نیست بین این شهرِ غریبی
پُــر ز دردِ کـوفـه هـسـتـم کـوچه گـردِ کـوفـه هـستم
یا حسین میا به کوفه(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
وعده‌هاشان جُمله پوچ است این لعینانِ پُر از ننگ
باغ ها و بوستانها گشته تیر و نیزه و سنگ
غـم زده در دل شـکــوفـه سـیـدی مــیــا بـه کــوفــه
یا حسین میا به کوفه(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
بر سر دارالعماره مُضطر و جان بر لبم من
هم به فکر غربت تو هم به فکر زینبم من
کـوفــیــان وفــا نــدارنــد از شــمـا حــیــا نــدارنــد
یا حسین میا به کوفه(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******************************
ورود به کربلا
قلب عالم بر غمی سخت تا قیامت مبتلا شد
سیّـد و سـالار زیـنب وارد کـربـبـلا شد
زیـن حـریـم کـبــریــایــی مـی‌رســد بــوی جــدایـی
ای امان از دل زینب
آه و واویـلا؛ واویـلا
*******
چون رسیده کاروان بر آن زمین سرخ و غم بار
خیمه‌های عشق برپا شد به دستان علمدار
او که مـاه بی‌قـریـنه است او که اُمّـیـد سکـیـنه است
ای امان از دل زینب
آه و واویـلا؛ واویـلا
*******
ناله زد یک نازدانه با دلی محزون و سوزان
کِی پدر ما را به سوی شهر یثرب باز گردان
دَر دِلَش جُز درد و غم نیست کِی پدر این چه زمینی است؟
ای امان از دل زینب
آه و واویـلا؛ واویـلا
*******
زینب کبری به محمل گشته مَحوِ روی دلبر
گِرد او پروانه وارند قاسم و عباس و اکبر
وای از ســــوز جــدایــی زیـنـب و روز جـــدایــی
ای امان از دل زینب
آه و واویـلا؛ واویـلا
*************************
حضرت رقیه
من سه ساله قهرمان عرصۀ عشق و وفایم
من سه ساله یادگار حضرت خیرالنسایم
مونِسَم اشک دو عین است ذکـر من بابـا حسین است
واویـلا؛ واویـلا(4)
******
ای سُرورِ قلب زهرا آمدی در کنج ویران
مقدمت بر دیدگانم ای پدر جان ای پدر جان
مـن کــیَــم، نـیـلــوفـر تـو یــــادگـــار مــــادر تــــو
واویـلا؛ واویـلا(4)
******
در عزای جانگدازت ناله دارد دختر تو
رأس تو در دامنِ من پس پدر کو پیکر تو
لالـه تَـن بــودی عــزیـزم بـی‌کَـفـن بــودی عـزیـزم
واویـلا؛ واویـلا(4)
******
بین که از ظُلمِ لعینان رنگ رُخسارم پریده
قدّ این دُخت سه ساله همچو زهرا شد خمیده
مـن شــدم ای بـی‌قــریـنـه مـثــل بــانــوی مــدیــنــه
واویـلا؛ واویـلا(4)
******
بعد تو از ظلمِ این قوم مُضطر و جان بر لبم من
لیکَن ای بابای خوبم شرمسار زینبم من
چـونکه می‌شد عـاشـقـانـه او سِـپَــر بــر تــازیــانــه
واویـلا؛ واویـلا(4)
*************************
حر بن یزید ریاحی
من پشیمانم پشیمان سر به زیر از جُرم و عصیان
کن قبول این رو سیَه را سیّدی مولا حسین جان
می‌کشم ای شمس رحمت از تـو و زیـنب خـجـالـت
واویـلا؛ واویـلا(4)
******
در کمال دل سیاهی راه را بر تو بِـبَستم
گرچه لطف از تو بِدیدم قلب عترت را شکستم
حـالِ زار و سر به زیـرم کاش از این خجلت بمیرم
واویـلا؛ واویـلا(4)
******
چَکمه بر گردن فکندم گویمت ای شاه دلها
کن قبول این روسیَه را جان زهرا جان زهرا
هـسـتـم عــبـدِ نــوکـر تـو خــاک پـــای مـــادر تــو
واویـلا؛ واویـلا(4)
******
منزل من عرش عزّت مقتل من کربلایت
پیکرم ای سبط طاها خاک پایت خاک پایت
خـصـم قــوم کـافــرم مـن جــان نــثـارِ اکـبــرم مـن
واویـلا؛ واویـلا(4)
**************************
فرزندان حضرت زینب
السلام ای لاله‌های دشت ایمان و شهامت
ای فـدایی های راهِ سرخِ ایثار و شهادت
ای فــدایـی هـای مــذهـب نـــوگــلان بـــاغ زیــنـب
ای امان از دل زینب(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا (4)
*******
ذکرتان این بوده با شوق گرچه ما نور دو عینیم
بهر حفظ دین و قرآن جان نثاران حسینیم
عـبــدِ نـامِ شـاه عـشـقــیـم مـا غـلام شـاه عــشـقـیــم
ای امان از دل زینب(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا (4)
*******
گو زَنَد دشمن به شمشیر بر تن و بر پیکر ما
تا که گردد راضی از ما تا قیامت مادر ما
تـا شــود آن مَــحـرم راز نــزد ثــارُالَّـه سـر افـراز
ای امان از دل زینب(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا (4)
*******
مادرا ما جان نثاریم بر وصال کوی دلبر
جان صد چون ما فدای تاری از گیسوی اکبر
درس عشق از تو بگیریم بـهـر حـفـظ دین بـمـیـریم
ای امان از دل زینب(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا (4)
*******
عبدالله بن الحسن
آخرین جانـباز عـشقِ مکتب ثارُالّهَم من
اُسوه ایثار و صبر و معرفت عبدالّهَم من
بــر عـمــویـم جـانـفــدایـم یـــادگــار مــجـــتــبــایــم
ای عمو جانم حسین جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
من که بودم در همه عُمر، واله و مدهوشِ دلبر
گشته از فَرطِ محبّت مقـتَلَم آغـوشِ دلبر
بـهـر یــارم جــان نـثــارم عــشــق او دار و نـــدارم
ای عمو جانم حسین جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
تا صدای غربت او در حَرَم آمد به گوشم
دادم از کف صبر و گویا از سر من رفت هوشم
مـن زِ خـیـمـه پر کـشـیدم سـوی قــربـانـگـه دویــدم
ای عمو جانم حسین جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
گرچه مانند ابوالفضل شد جدا دستم زِ پیکر
کاش می‌دادم به راهِ دلـبـر جانـانه‌ام سر
کن قبول از من زِ احسان جـانِ نـاقـابـل عـمـو جـان
ای عمو جانم حسین جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
****************************
حضرت قاسم
ای زِ پا افـتـادۀ من عـاشق و دلـدادۀ من
پا مَکِش بر روی این خاک ای برادر زاده من
قـاسـمـم ای نـور عــیــنـم چَـشم وا کـن من حـسـیـنم
ای عمو جانم حسین جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
از فَـرَس افتاده‌ای و مُحـرم کوی ولایی
خوش به حالت ای عزیزم، زائر خیرالنسایی
خونجگـر در عـرش اعلا از غـم تـو گـشـتـه زهـرا
ای عمو جانم حسین جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
ای حَسن را پارهٔ تن ای فروغِ نور داور
از جفای اهل کوفه یاسِ جِسمت گشته پرپر
چون شدی بشکسته سیـنه زنــده شــد داغ مــدیــنــه
ای عمو جانم حسین جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******
گرچه با اَحلا عسل شد حدّ عِشقت بی‌نهایت
تشنه لب جان می‌سپاری می‌کشَم از تو خجالت
ای گُــل بــــــــرادر مــن اَجــر تــو بــا مــادر مـن
ای عمو جانم حسین جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********************
حضرت علی اصغر
بر دل اهل دو عالَم زَد شَرَر بُغض نگاهش
کودک شیر خواره‌ام شد روی دستم قتلگاهش
راه عــزّت را نـشــان داد کودک من تـشـنه جان داد
ولدی عـلی علی جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
بانگ هل من ناصرم چون شد طنین افکن به صحرا
ناگهان در خیمه‌ها شد بین زنها شور و غوغا
بــر نــوای حــنــجـر مـن داد پــاســخ اصـغــر مـن
ولدی عـلی علی جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
کِی عزیز فاطمه من بین مَهدَم بر تو یارم
افتخارم این بُوَد که روی دستت جان سپارم
طِـفــلـم و پــیــر کـمــالَــم طــالـبِ تــیــر وصـــالــم
ولدی عـلی علی جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
می‌روَم به نزد محسن تا شوم مدهوش زهرا
می‌شود در جنتُ الله، مَهدِ من آغوش زهرا
ای غــریـب کــربــلایــی من تـو را هـسـتـم فـدایـی
ولدی عـلی علی جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*****************************
حضرت علی اکبر
ای گل آلالهٔ من گـشته‌ای از کـینه پرپر
دیده بگشا بر روی من ولدی عـلیّ اکبر
ای تــمــام حــاصــل مـن سـوزد از داغـت دل مـن
ولدی عـلی علی جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
ای که در بین خلایق اشبَه‌الناسی به جَدّم
بسکه داغ تو عظیم است از غمت خمیده قَدّم
لالـه گـون شـد پـیـکـر تو غـرق خـون شد پیکـر تو
ولدی عـلی علی جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
ای رُخِ غرقِ به خونت تا قـیامت آفـتابم
چون کنار تو رسیدم دادم از کف صبر و تابم
شد خَموش از غم چراغم عــمــه‌ات آمــد سُــراغــم
ولدی عـلی علی جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
در غمت تا روز محشر آسمان بادا سیه پوش
بعدِ تو ای اکبر من شمع صبرم گشته خاموش
صیـدِ اعـدا گـشـتـه‌ای تـو اِربـاً اربـاً گــشـتـه‌ای تـو
ولدی عـلی علی جان(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*******************
حضرت عباس
ای شهید راه قرآن ساقی طفلان ابالفضل
چشمِ اهل خیمه گشته از غمت گریان ابالفضل
قلب من شد زار و خـسته پـشـتم از داغـت شکـسـته
یا ابـوفاضل ابالفضل(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*********
تا صدایت را شنیدم ای تو دلدار و حبیبم
دادم از کف ای علمدار نا گهان صبر و شکیبم
بـنـگـر ای نور دو عـیـنـم من حـسـیـنـم من حـسـیـنم
یا ابـوفاضل ابالفضل(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*********
دست تو از تن جدا و مشک تو خالی زِ آب است
تشنه لب در بین خیمه طفل عطشان رباب است
یــادگــار حـــیـــدری تــو آرزوی اصــغـــری تـــو
یا ابـوفاضل ابالفضل(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*********
ای مقامَت تا قیامت در دو عالَم بی‌قرینه
آید اینجا بر مشامم عطری از یاس مدینه
آیــد ایــنــجــا، یــاور مـن بـــوی زهــرا مــادر مـن
یا ابـوفاضل ابالفضل(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
***********************
روز تاسوعا
روز تاسوعا شد و دل غمزده چون عالمین است
ذکر دلهای محبّین یا ابالفضل یاحسین است
ســـاقـــیِ جـــام هـــدایـت ای عــــلـــمــدارِ ولایــت
یا ابـوفاضل ابالفضل(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*********
روز تاسوعا رسید و پر شده عطر گُل یاس
گشته مُحرِم قلب یاران در حریم کفّ العباس
کـعـبـه‌ام کـوی ابـالـفـضل قـبـلـه‌ام روی ابـا لـفـضـل
یا ابـوفاضل ابالفضل(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*********
روز تاسوعا رسید و در دل ما شور و غوغاست
گریهٔ ما نالهٔ ما از غـم جانسوز سقاست
جـلـوه‌ای از آفـتـاب اسـت دلخـوشی بهر رباب است
یا ابـوفاضل ابالفضل(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
*********
چون امان نامه بیاورد، آن لعین بر پور حیدر
گشت شرمگین آن علمدار از علی و از پیمبر
غـرق شور و زمزمه بود او خِـجِـل از فـاطـمـه بود
یا ابـوفاضل ابالفضل(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
**********************
شب عاشورا
امشبی را شاه دین در بین عترت میهمان است
عصر فردا رأس پاکش بر روی نیزه عیان است
نـور حـق در کـربـلا بـود مـوسـمِ ذکـر و دعــا بـود
یا حسین عزیز زهـرا(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
جلوه گر باشد در این دشت نورِ قَدر و فجر و صافات
جمع هفتاد و دو عاشق گرمِ قرآن و مناجات
مظهرُ الرّحمٰن حسین است ناطـق قـرآن حـسین است
یا حسین عزیز زهـرا(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
آن طرف درعیش و مستی این طرف گرمِ نمازند
نافله خوان و دعا خوان غرقِ در راز و نیازند
زان میان ناگه در آن شب نـالـه زد از غـصه زیـنب
یا حسین عزیز زهـرا(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
امشبی پیچیده در دشت عطر ناب یاس باشد
پاسبان اهل خـیـمه حضرت عباس باشد
سـوزد از غــم کـل دلـهــا ای امــان از شــام فـــردا
یا حسین عزیز زهـرا(4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
روز عاشورا
موسم غم‌ها رسیده، محشر کبری رسیده
روز تنهاییِ زینب روز عـاشورا رسیده
زین عـزا و درد و مـاتــم قـامـت زهـــرا شـده خــم
یا حسین غریب مادر (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
نیزه و شمشیرِ دشمن بر تن آن نازنین خورد
وایْ از آن لحظه‌ای که از روی مرکب زمین خورد
گفت زهرا، زار و مضطر ولـــدی غـــریـب مــــادر
یا حسین غریب مادر (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
اهل خیمه زین مصیبت از حرم بیرون دویدند
لیکن آنها روی مرکب یار زینب را ندیدند
ذکـر آنهـا شد به صـحـرا واحــسـیــنــا واحـسـیــنــا
یا حسین غریب مادر (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
عالَم از این داغ عظمی تا قیامت سینه چاک است
خاک ماتم بر سر من که امامم روی خاک است
غـرق انـدوه و مِـحَـن شد خاک صحرایش کـفن شد
یا حسین غریب مادر (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
************************
شام غریبان
هر دل غمدیده از غم شعله‌ها افروزد امشب
در میان وادیِ طَف خیمه‌ها می‌سوزد امشب
بی‌سـر افـتـاده به صـحرا پــیـکــر فــرزنــد زهــرا
یا حسین غریب مادر (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
یک طرف آن قوم ملعون فکر ظلم و فکر غارت
یک طرف طفلی سه ساله فکر یک لحظه زیارت
در مــیــان اوج غــمــهــا او شــده دلـتــنــگ بــابــا
یا حسین غریب مادر (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
در میان خیمه‌های آتشین در آن شب تار
حضرت زین العباد است مضطر و محزون و بیمار
نــالــه دارد از غـــم یــار زیـنـبـش گـشـته پرسـتـار
یا حسین غریب مادر (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********
گفته زینب از غریبی تو کجایی نور عینم
مـانـده‌ام تـنهای تنها یـاریَـم بِـنما حـسینم
امـشـبـی بـا قـلـب خـسـته نـافــلـه خــوانـم نـشـسـتـه
یا حسین غریب مادر (4)
آه و واویـلا؛ واویـلا(4)
********************