کوثرنامه

شعر ولادت حضرت مهدی عجل الله فرجه۳۲

*******************

بال مارا به آسمان ببرید

تا افقهای بیکران ببرید

از همین فاصله دخیل مرا

به حرمهای مهربان ببرید

مسجد کوفه گر نشد قسمت

تا حوالی جمکران ببرید

سحری ابن مهزیار مرا

محضر صاحب الزمان ببرید

عرض تبریک چشمهای مرا

سمت بانوی بی نشان ببرید

 

برتو ای آفتاب و آب حیات

تا ظهور تبسمت صلوات

 

هرکه از کوچه ی تو رد نشده

معنی عشق را بلد نشده

ای شمالی ترین ستاره هنوز

چشم نورانیت رصد نشده

بی تو توحید چشممان شرک است

قل هوالله ها احد نشده

رَدِ پایت چه خوب پاسخ داد

راه سلمان شدن که سد نشده

ای مسیحا نفس نمی آیی؟

تا نفس هایمان جسد نشده

 

برتو ای آفتاب و آب حیات

تا ظهور تبسمت صلوات

 

میرسی میرسی به این زودی

قبله ی نغمه های داوودی

با شما با نگاه آبیتان

میرسد روزهای بهبودی

آنکه دلها میان دستانش

نرم شد ناگهان شما بودی

ای نسیم سحر به پابوست

تو شکوه مقام محمودی

حتم دارم دعایمان کردی

غافل از ما دمی نیاسودی

 

برتو ای آفتاب و آب حیات

تا ظهور تبسمت صلوات

 

میشود صبح جمعه برگردی؟

ای ستاره که نور آوردی

برگ پاییزم و پریشانم

و شما بهار این زردی

ما که لایق نبوده ایم اما

سر سجاده ات دعا کردی

تا که چیزی به این گدا برسد

در پی یک بهانه میگردی

میشود عصر جمعه ها فهمید

که شما چقدر پر دردی

 

بر تو ای آفتاب و آب حیات

تا ظهور تبسمت صلوات

 

زندگی بی شما چه بی معناست

ای که چشمت بهانه ی دنیاست

پیش هر که نشست مریم گفت

در نماز تو حضرت عیساست

روی شنزار شوق مجنونت

رد پای دویدن لیلاست

چشم یعقوبِ پیروهن هر روز

گریه دار رسیدن فرداست

تا بیایی به شور هرگریه

آخر گریه های ما سقاست

 

بر تو ای آفتاب و آب حیات

تا ظهور تبسمت صلوات

 

گریه ی صبح وشام عاشورا

انتهای قیام عاشورا

یالثارات میشوی روزی

پرچم انتقام عاشورا

قَسَمت میدهیم برگردی

انتظار مدام عاشورا

ای قنوت شکسته ی زینب

قامتت التیام عاشورا

دیده ای که به روی خاک افتاد

گونه های امام عاشورا

 

بر تو ای آفتاب و آب حیات

تا ظهور تبسمت صلوات

؟؟

*******************

باز امشب بوی طوفان می دهم              بوی دلتنگی باران می دهم

حلقه اش کی تیغ بر جانم کشید           باز آتش در نیستان کشید

آه ای غوغای پنهان در دلم            کیستی ای زخم هجران در دلم

کیستی ای رنگ بی رنگی من              همنشین وقت دلتنگی من

کیستی ای ناز جان افروخته           انتظار دیدگان دوخته

کیستی ای ناله های ناصبور            کیستی ای راز دریاهای دور

کیستی ای زخمها را التیام            کیستی ای ذوالفقار در نیام

کهنه شد درد فراقت ای دریغ            کُشتی ام از اشتیاقت ای دریغ

آه ای امید فردا باز گرد                بازگرد ای خوش ترین رؤیای ما

ای نیستانی ترین آوای ما              ای ابر مرد زمان ای راد مرد

باز گرد آخر خدا را بازگرد           کورشد چشمی که بر ره  دوختم

سوختم از سوزحسرت سوختم           بر خیالت هر نفس دل بسته ام

طاق نصرت بر در دل بسته ام              ای سوار بادهای عاشقی

ای بهار دشتهای رازقی             روشنای معبد افلاکیان

ای چراغ راه های خاکیان           بازگو فصل خطاب خویش را

آخرین حرف کتاب خویش را           تا عیان گردد خدای حُسن کیست

انتها و ابتدای حُسن کیست            گل کند در جلوه ات پروردگار

آخرین اعجاز ذات کردگار             آخرین گیسوی درهم بافته

آخرین ابروی محراب آفرین         آخرین چشمان مهتاب آفرین

آخرین مژگان شوخ سینه سوز             آخرین خال سیاه جان فروز

آخرین بالا بلند دل نشین                    آخرین خانه برانداز زمین

آخرین لبخند رؤیایی عشق                آخرین دست اهورایی عشق

آخرین خانه به دوش لاله پوش               آخرین صحرانشین خیمه پوش

آخرین شرح بیان کربلا                    آخرین مرثیه خوان کربلا

کربلایی اشک می بارد بیا                   علقمه بوی تو را دارد بیا

بی تو این شب سخت طوفانی شده                  چهار فصل ما زمستانی شده

گرم بی تو سرد می گریم بیا                   بی تو باری درد می گریم بیا

تا کنارت بُغض ها را سر کنیم                 در کنارت یادی از مادر کنیم

دود باود و دود بود و دود بود                    گل میان آتش نمرود بود

یک طرف گلبرگ اما بی سپر                 یک طرف دیوار بود و میخ در

شعله تا از داغ غربت سرخ شد           میخ کم کم از خجالت سرخ شد

روز رنگ تیره شب را گرفت             مجتبی چشمان زینب را گرفت

جوی خون نه تا به مسجد رود بود       دود بود و دود بود و دود بود

***

عزیزم کاسه صبرم سر آید          میون هر دو چشمم جای پایت

از آن رسم که غافل پا گذاری         نشینه خار مژگونم به پایت

**

همه عالم یه طرف        یوسف زهرا یه طرف

*******************

من مست مِی عشقم هشیار نخواهم شد        وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

سر می زنم از مستی بر حلقه میخانه         دیوانه ام ای ساقی دیوانه دیوانه

مجنون شده ام دیگر زین باده مستانه      سر می کشم از دستت پیمانه به پیمانه

دریا به سبو دارم خُم می شکنم ای ساقی        از بسکه زدم ساغر مِی شد کفنم ساقی

امروز که من مستم کز باده دوشینه        تا روز قیامت هم هشیار نخواهم بود

*******************

راز  و نیاز با امام زمان ( عج)

 

امیر بی قرینه کِی می آیی     کشم ناله ز سینه کی می آیی

عزیزم مادرت چشم انتظاره      سحر خیز مدینه کی می آیی

یا أیُّهَاالعَزیزُ مَسَّنا وَ اَهلَنَاالضُّر وَ جِئنا بِبِضاعَةٍ مُزجاۀ

فَاَوفِ لَنَاالکَیلَ وَ تَصَّدَق عَلَینا

عاشقی چاره و درمون نداره          دل عاشق سر وسامون نداره

أینَ صاحِبُ یومِ الفَتح وَ ناشِرُ رایَةِ الهُدی؛

أین مُؤَلِّفُ شَملِ الصَّلاحِ وَ الرضّا ؛

أین الطّالِبُ ِبذوحولِ الاَنبیاء وَ اَبناء الاَنبیاء ؛

أین الطّاِلبُ بِدَمِ المَقتولِ بِکَربَلا

*******************

وقت تغییر مرام است بیا برگردیم        تا نخوردیم به بن بست بیا برگردیم

فکر کردیم که چرا روزی ما کم شده است        قسمت شیعه فقط غصه و ماتم شده است

هم از غربت مهدیست نمی دانی تو       این که او هست ولی نیست نمی دانی تو

پس چه شد نیت پاکی که پی جانانه           نذریک شمع کند گوشه سقاخانه

پس چه شد وعده پوشالی هم عهدی ما       از پس پرده نیامدز چه رو مهدی ما

دلیل بودن هستی هبوط کردن توست     به صبح مرده ما روح از دمیدن توست

هر آن که حسرت روی تو را به خاک برد     نمرده ،‌کشته شده خون او به گردن توست

لب نیاز ترک خورده بنی آدم             در انتظار تو ای آب تا رسیدن توست

عذاب و آتش دوزخ به جان خریدارم         که دردناکترین دردها نبودن توست

بلا به دور که بدخواه توست دشمن من     سرش به جسم زیاد است هرکه دشمن توست

امیر کل جهان قطب عالم امکان           تمام خلق فدای تو ای امام زمان

فدای چشم سیاهت فدای ابرویت        فدای لیله ی قدر سیاه گیسویت

فدای لعل شکر بار ذکر شیرینت        فدای نور خدائی که هست در رویت

فدای دست کریمت فدای آغوشت          فدای آیه قرآن به روی بازویت

فدای چهره بر سجده گاه نافله ات        فدای صوت اذانت فدای هو هویت

فدای تو که بلایت به جان خریدارم           بمیرم ار که یکی کم شده است از مویت

فدای غنچه نرگس که درسحر آمد       دوبـاره مــثــل ابــالـفـضـل یک قمر آمد

*******************

چه گویم تا نریزد آبرویم                 تو خود گو کیستی تا من بگویم
من کیم قلب وجودم من کیم جان جهانم      من کیم سر نهانم من کیم نور عیانم

من کیم کهف حصینم من کیم مهد امانم             من کیم مولای خلقت در زمین و آسمان

من کیم فرمانروای ملک حی لا مکانم            من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

من کیم من آسمانی مصلح خلق زمینم             من کیم من دست تقدیر خدا در آستینم

من کیم من وارث پیغمبر و قرآن و دینم        من کیم سر تا قدم مولا امیرالمومنینم

من کیم من آخرین تیر الهی در کمانم         من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

من کیم من آفتاب یازده خورشید نورم      من کیم ،‌ من مصحفم ،‌توارتم ،‌انجلیم زبـــورم

من کیم من مظهر عفو خداوند غفورم     من کیم من آن کلیم هستم که عالم گشته طورم

من یگانه مصلح عالم امام انس و جانم     من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

گرچه چون یوسف به چاه غیبت کبری اسیرم     هرکجا باشم به کل عالم خلقت امیرم

غیبتم را هست سری نزد دادار قدیرم        تا در اقطاع زمین با دوستانم انس گیرم

گه به سهله گه به کوفه گه به قم گه جمکرانم      من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

جامه ختم رسل پوشیده بر قد رسایم              ذوالفقار مرتضی در پنجه مشکل گشایم

چارده خورشید پیدا در جمال دلربایم       می رسد از کعبه بر گوش همه عالم صدایم

جمع می گردند در یک لحظه گردم دوستانم     من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

من همان خون خدا هستم که در جوش و خروشم

بانگ هل من ناصر جدم بود دائم به گوشم       پرچم سرخ حسین بن علی باشد به دوشم
  می رسد دیگر به پایان انتظار شیعیانم     من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم

********************

کم کم دلم از این و از آن سیر می شود    با چشم مهربان تو تسخیر می شود

این روزها مادام به این فکر می کنم       درباره من و تو چه تقدیر می شود

این خوابها که همسفر هر شب من است    یک روز مو به مو همه تعبیر می شود

فرصت گذشت وقت زیادی نمـانـده است    تـعجیـل کـن عـزیـز دلـم دیـر می شود

 

گاهی خیال می کنم از من بریده ای                  بهتر ز من برای دلت برگزیده ای

از من عبور می کنی                      تنها دلم خوش است که شاید ندیده ای

یک روز می رسـد کـه در آغـوش گیرمت         هرگز بعیـد نـیـسـت خـدا را چه دیده ای

***

نام تو را بردم و شعری سپید       در غزلستان خیالم دمید

در پی نام تو غزل مست مست           آمد و در خلوت شعرم نشست

نام تو را بردم و گوئی بهار                 با دل من داشته صدها قرار

پیــش قـدوم تـو افـــق خــم شــــده          دشــت پــر از جــوشـش زمــــزم شـــده

 

بید اگر خم شده مجنون توست               لاله اگر سوخته دل خون توست

نه من برآن گل عارض غزل سرایم و بس    که عندلیب تو از هر طرف هزارانند

سرو اگر قامتی افراشته             پرچم سبز تو نگه داشته

گل چو به تــوصــیف تــو پــرداخــتــه       گــونــه اش از شــوق گــل انــداخـتـه

من آن یتیم کوچکم که تشنه نوازش است      ببین‌چگونه‌چشم من پرازنیازوخواهش است

اگر نوازشم کنی چو غنچه باز می شوم    برای یک نگاه تو پر از نیاز می شوم

 

فصل شکفتن ز تو آغاز شد      غنچه ز عطر نفست باز شد

 

آقاجون دورت بگردم   آقاجون دوای دردم    آقاجون ماه منیرم   آقاجون برات بمیرم.

محو رخت ماه شب چهارده             چهاردهم ماهی و خوشتر ز مه

ای که توئی از همه محبوبتر          وزهمه خوبان جهان خوبتر

شیعه تو دوخته چشمش به ره         سوخته درآرزوی یک نگه

***

طفل یتیمی ز حسین گم شده    قامت زینب ز الم خم شده

*******************

دیشب شروع شعرهایم باغزل بود

یک بقچه مضمون از تو در زیر بغل بود

از هر کسی می خواستم می گفتم اما

شعر شما حی علی خیر العمل بود

آنقدر شیرینی که حتی جوهری که

نام تو را با آن نوشتم چون عسل بود

یک روز می آید کسی از قرنها قرن

این جمله ی آرامش بین الملل بود

زیبا ندیده هر که مهدی را ندیده

در خانه یوسف هم این ضرب المثل بود

خورشید غیبت آفتابا در افول است

ای سوره ی آخر بیا وقت نزول است

این آسمان بی تو ندارد آفتابی

ترسم نباشم روزگاری که بتابی

ای دست معمار بزرگ آفرینش

بس نیست آیا اینهمه خانه خرابی

آقا بیا تا که نگویند این جماعت

افسانه ای افتاده در کنج کتابی

تو کیستی نوری سوار مرکب باد

من کیستم گرد و غباری در رکابی

لیلا تو من مجنون تویوسف من زلیخا

تو چشمه من تشنه تو آبی من سرابی

یک چندم علم تو در نزد عقول است

ای سوره ی آخر بیا وقت ظهور است

این صبح باشد یا که در شب آبشار است

این شانه تو یا که عرض کوهساراست

این چشم باشد یا دو چشم کوثر آقا
این ابروان تو یا که ذوالفقار است

فرقی ندارد در زمستان یا که پاییز

روزی که تو از راه می آیی بهار است

پیراهنت کو تا زعطرش زنده گردم

یعقوب چشمی که تو را چشم انتظار است

زیباترین ساحل لبان توست حتی

وقتی که کام خشکت آقا روزه دار است

ای ماه زیبای عرب وقت حلول است

ای سوره ی آخر بیا وقت نزول است

بگذار تا بین خیالاتم بمانم

تو میهمانی آمدی من میزبانم

خسته نباشی تازه از صحرا رسیدی

بگذار تا خاک عبایت را تکانم

از خاک زیر پایتان بهر تبرک

برداشته بر چشمهایم می کشانم

از راه دوری آمدی زحمت کشیدی

یک کاسه آبی شربتی چیزی که دانم

لب تشنه هستی آه حتماً روزه داری

افطار را اینجا بمان دردت به جانم

هرچه بفرمایید ناگفته قبول است

ای سوره آخر بیا وقت نزول است

مجنونم و راهی به جز صحرا ندارم

وقتی سراغ از خانه ی لیلا ندارم

یک گو شه ای کوچک برایم دست وپا کن

من در دل دریایی تو جا ندارم؟

ظرف مرا بشکن بیا از نو بسازم

کم جنبه ام ظرفیت دریا ندارم

میخواهم آنچه را که تو میخواهی برایم
نه آنچه را که دوست دارم یا ندارم

حتی اگر دانم کجا منزل نمودی

من پای تا خیمه رسیدن را ندارم

در خیمه ات نام عمو اذن دخول است

ای سوره ی آخر بیا وقت نزول است

مانند موج ازکعبه برمی خیزی آقا

یک روز دریا را به هم می ریزی آقا

دنیا به پیش پای تو برخیزد از جای

تو اولین معنای رستاخیزی آقا

بر چشمهای ما قدم بگذار آخر

باید سر جایش بود هر چیزی آقا

با تو بهاری جاودان می آید از راه

پایان بر دلتنگی پاییزی آقا

تومی رسی و قاتلان مادرت را

بریک درخت خشک می آویزی آقا

بین گلویت بغض فریاد بتول است

ای سوره ی آخر بیا وقت نزول است

*******************

برای تعجیل فرج خدا خدا خدا کنم

دستم از تو دوره اما دلم همش باهاته

آرزوی من همیشه دیدن نیم نیگاته

روزای بدون تو مثل غروب جمعه هاست

آقای من کجاست آقای من کجاست

گل نرگس کجایی کجایی کجایی

تا آسمون قد میکشم تا به تو اقتدا کنم

ازعاشقت چیزی بخوام که نذرم و ادا کنم

مثل هر سال پا گرفته توسینه طاق نصرت

تا حریم جمکرانت دلم میره زیارت

شب غم بی کسی یه عمریه بی انتهاست

آقای من کجاست آقای من کجاست

گل نرگس کجایی کجایی کجایی

با کلی حاجت اومدم می خوام منو نیگام کنی

برا همیشه بسمه اگه یکم دعام کنی

خوب میدونم که توراهی نشون به این نشونه

بوی اسفند می رسه ازکنارسقاخونه

تا روز ظهورتوطنین خاک کربلاست

آقای من کجاست آقای من کجاست

گل نرگس کجایی کجایی کجایی

*******************

شب بــود و آسمان بود لبریز عطر گلـــها

چون دشت های عاشق چون موج های دریا

شب بودوروزتاصبح گردش طواف می کرد

شب بودودست خورشید خنجر غلاف می کرد

شب بودوتابش حسن شـب بودوریزش ناز

شب بودوخواهش مهر شب بود و سیل اعجاز

شب بود و رقص باران بارانی از شگفـــتی

شب بود و شــور طـوفان طوفانی از شگفتی

شب بودوچاک جامه می ریـــخت ماهپاره

این خاک می درخشــــــید در پولک ستاره

اما دوچشم شب دیدهنگامه ای که برپاست

آغاز یک بشارت در سامــــــرای سیناست

قلب تــمـام گیـتـــی قــلب تمام افـلاک

آرام می تپد درگلــخـــانه ای در این خاک

در ازدحـام  دلها در آن حضـور پر شــور

در بارش فرشــــــته در آن تلاطـــم نور

جبریل وحی  حـتی گم می کند خودش را

سر می دهد که بیــــند وقت تولـــدش را

چشــمان بـــهـــت آلود لبریز انتظارش

تا لـحــظه حضـــورش با تیغ ذوالفقارش

می تاخــــت باد مجنون تاسرزمین موعود

دریا شتـــــاب می کرد با دامنی پر از رود

بی پا نســــیم می رفت شاید که جا نماند

مهتـــاب بـــال می زد دربــرکه هـا نماند

تاچــــشم کار می کرد امـــواج انبیا بود

تاچشم کار می کرد از شش جهت خـدا بود

موسی زپا فـــتـاده عیســـی ز راه مانده

یوسف دخیل بسته یعقوب سـر نـــهـــاده

پر شد مشام جانها از عطر نرگـس و یاس

از یا حسین و زینب از یا عـلــی و عباس

با ناز خیره می کرد چشمان مرتـــضی را

پر کرد با بـــهــارش دامـــان سامـــرارا

از شوق یاس نرگــس زهرا به گریه  افتاد

می خواست تابــخـــندد اما به گریه افتاد

با گیســـوان در باد با بــادی از تبــسم

آخر رسید از راه مـــجــموع چهارده خم

یک مصطفی به رحمت یک مرتضی  به هیبت

یک فاطمه به عصمت آمد تـــمـام عترت

ای انتـــظـار روشــن در بـاور  ســپیده

ای از تبار خورشــــید از مادر سپـــیده

ای آرزوی هر برگ هر دشت وکوه وشالی

تو با دو دست رحمت مـا با دو دست خالی

گرچه خسیم برگرد دلواپســــــیم برگرد

مردیم از انتظارت ما بی کســـــیم برگرد

بنمای رخ که خلقی واله شوند و حــیران

بگشــای لب که فریاد از مرد و زن برآید

بگشای تربــتــم را بعد از  وفات و بنگر

کز آتـــش درونــــم دود از کفن برآید

*******************