کوثرنامه

شعر ولادت امام رضا علیه السلام- 29

***********************

 دل کندن از دریا به ساحل بستگی دارد
به ماه نیمه،ماه کامل بستگی دارد

دل بردن و دل دادن و دل کندن و رفتن
کار جهان تنها به یک دل بستگی دارد

کار جهان را دل مشخص می کند هرچند
دل هم خودش در اصل به گِل بستگی دارد

آقا کریم است و رئوف است و حرم باز است
حاجت گرفتن پس به سائل بستگی دارد

میزان عشق و عقل و مهر و اشک معلوم است
شرط قبولی به معدل بستگی دارد

از آب سقاخانه بعد از حاجتت بردار
درمان به داروی مکمل بستگی دارد

اذن دخولت را بخوان در شهر خود،حاجت؛
به خواستن از درب منزل بستگی دارد

پس درس خارج خوانده های این حرم گفتند
که درس خارج هم به داخل بستگی دارد

این که زیارت از نمازت هم مهم تر شد
به درک توضیح المسائل بستگی دارد

گاهی سلام از دور گاهی توی آغوشش
نوع زیارت ها به مشکل بستگی دارد

مهدی رحیمی زمستان

 ***********************

مهمان بارگاه توأم یا ابا الحسن

محتاج یک نگاه توأم یا ابا الحسن

هرچند روسیاهم و درمانده و بدم

اما مرا تو تذکره دادیٌ و آمدم

ای هشتمین ولیّ خدا روح پنج تن

جدّت علی،  ابا الحسن و تو ابا الحسن

هرکس در آستانۀ تو نوکری کند

تا بام عرش سر زده و سروری کند

تو مصطفی شمایلی ای مرتضی نژاد

ما را مران ز درگه خود یا ابالجواد

ای قامتت به خیمه ی اخلاص قائمه

نور دو چشم حیدر و دلبند فاطمه

مولا شما چهارده آیت،  مؤیدید

تک تک همه ذوات مقدس، محـمدید

ای بهترین وسیله قرب خدا رضا

مولا تو باش واسطه بین خدا و ما

هستیم، از فراق ولیّ حق اشکریز

خواهیم از خدا فرج مهدی عزیز

ای قاضی اریکۀ حق داوری نما

بر بی کسان روی زمین یاوری ما

هستی کائنات رضا جان ز هست توست

چشم دل تمام کریمان به دست توست

ای معتبر، به شیعۀ خود اعتبار باش

مولا مدافعانِ حرم را تو یار باش

این ملتی که روی بر این در نهاده اند

ده ها هزار کشته در این راه داده اند

**

سلطان جاودانه تویی یا امام رضا

بر عشق ما بهانه تویی یا امام رضا

ایران به اعتبار شما گشته سربلند

گوهر دراین خزانه تویی یا امام رضا

فرماندۀ کل قوا را درین دیار

فرماندۀ یگانه تویی یا امام رضا

این بارگاه خانۀ عشق است و شیعه را

مهمان پذیر خانه تویی یا امام رضا

ما را پناه و ملجاء و امید و تکیه گاه

در بحر و در کرانه تویی یا امام رضا

ولی الله کلامی زنجانی

***********************

باران گرفت و سوره ی مریم نزول کرد

باران شعر آمد و نم نم نزول کرد

اول نوشت قصه ای از سرگذشت ما

از آن زمان که حضرت آدم نزول کرد

بعدا نوشت قصّه ی چشمان خیس تو

قافیه ام رسیده و زمزم نزول کرد

نام تو را نوشتم و دیدم که ناگهان -

تصویری از خدای مجسّم نزول کرد

تنها دلیل آمدن شعر من تویی

این گونه بود واژه دمادم نزول کرد

آقا سلام آمده ام زائرت شوم

یعنی اگر اجازه دهی شاعرت شوم

 

ما شاعریم و دست به گیسو نمی زنیم

فالی به غیر گوشه ی ابرو نمی زنیم

باید اذان شعر بگویم برای تو

ما سال هاست نعره ی یا هو نمی زنیم

شغل شریف و محترم ما گدایی است

ما رو به غیر ضامن آهو نمی زنیم

ما را غلام حلقه به گوش آفریده اند

جایی به غیر صحن تو جارو نمی زنیم

حتی اگر که خلق سر از ما جدا کنند

جز رو به روی صحن تو زانو نمی زنیم

موسی رسید در حرمت آبرو گرفت

آمد ز حوض های حریمت وضو گرفت

 

تو ماورای ذهن و خیال و تجسّمی

بالاترین تصوّر ما از تبسّمی

روزی سه بار سمت حرم می دهم سلام

زیباترین جواب «سلام علیکم»ی

کار خداست این که به ایران رسیده ای

اصلا تویی حسین همان «زینب قمی»

باب الجواد، باب ورودی هر گداست

تو بهترین وسیله ی حاجات مردمی

ما مردم ری ایم که روزی خور توایم

در سفره ی تو نیست به جز نان گندمی

اذن دخول عرش خدا ذکر «یا رضا»ست

پس هر که گشت زائر او زائر خداست

 

هر جا که نام توست همان جا معطّرست

هرجا که ذکر توست همان جا منوّرست

دنبال معجزه بودم که در حرم

دیدم که شعر دور حرم وزن بهترست

دور حرم نوشته کمی از فضایلت

"بهر شرف ز خاک نشینان این درست

ای روضه ‏ای که دهر ز بویت معطرست‏

آبت ز کوثر و گِلت از مشک و عنبرست‏

خاکی و نُه فلک به وجودت منوّرست‏

تا در تو نور دیده‏ ی زهرا و حیدرست‏"1

کار غزل دوباره به تیغ و جنون کشید

بالا گرفت کار جنون و به خون کشید...

 امیر حسین محمود پور

***********************

اّی همسایه تا تو را دارم

هر چه خوشبختی است ها دارم

تا قدم میزنم به صحن عتیق

آسمان را به زیر پا دارم

در قنوت نماز صحن شما

یک قدم مانده تا خدا دارم

چِقَدر راحتم کنار شما

خاطرم جمع، تا رضا دارم

مهرتان ارث خانوادگی ام

هر چه دارم من از شما دارم

خادمت بوده اند اجدادم

من هم این افتخار را دارم

حضرت ثامن الحجج اقا

یا امام الرؤف یا مولا

 

نامتان بردم و دلم وا شد

چشم هایم دوباره دریا شد

باز باران گرفت در جانم

تا که گلدسته ات هویدا شد

کودکی در حرم کنار شما

یا رضا گفت و از زمین پا شد

بعد آنکه شفا گرفته ببین -

هر مریضی خودش مسیحا شد

وه چه آرامشی ست پیش شما

زندگی با شما چه زیبا شد

خودمانی حسابمان کردی

وقت افطاری شما تا شد

دل من دستتان امانت هست

رزق من خاک آستانت هست

حسن کردی

***********************

عاشق همیشه پر شده از اتفاق ها

یک چشم، وصل و چشم دگر در فراق ها

عاشق کبوتر است که هر بار می پرد

پرواز می کند به فراسوی طاق ها

شب های عشق دلهره های رسیدن اند

مهتابی اند گاه و گهی در محاق ها

تاب و تب همیشگی عشق ارثی است...

از روز اول و ازل اشتیاق ها

مشتاق چشم های تو هستم امام عشق!

ای آتش نشسته به جان چراغ ها

توحید من به حصن حصین ولایتت

ای شرط عشق هستی عشق از عنایتت

 

باران زد و بهانه ی ماها ردیف شد

سقفی برای بی سر و پاها ردیف شد

پشت در سخاوت سبز ضریح تو

زیباترین امید گداها ردیف شد

با لهجه ی قنوت نگاهت یکی یکی -

زنجیره ی بلند دعاها ردیف شد

شاعر نشست قافیه را تا سحر کشید

وقتی که مهر ناب شماها ردیف شد

یک بار آمدیم زیارت، وَ کارمان

تا روز حشر تا به کجاها ردیف شد

آه ای نگاه دائمی ات در نگاه من

سلطان شرق و غرب دلم ای پناه من!

 

ای چشم آب، مات شکوه زلالی ات

خورشید و ماه، عاطفه ی لایزالی ات

طعم بلند بنده شدن را چشیده است

هر کس گرفت آبرویی از لیالی ات

صدها هزار نوح و سلیمان نشسته اند

بر جزر و مد عرش نشینان قالی ات

صدها هزار شب شد و یک بار هم نخورد

چشم ستاره ای به شبستان خالی ات

مهریه ی تمام عروسان شهر ما

پرپر شود برای وداع وصالی ات

ای رأفت مداوم محسوس، یا رضا

شاهنشه همیشگی طوس یا رضا

 

با تو هوای دست و قلم فرق می کند

بی تابی و تلاطم غم فرق می کند

وقتی که از حریم تو پایم اجازه خواست

حال دلم قدم به قدم فرق می کند

تو بی دریغ زخم مرا می دهی شفا

من پر زنم و یا نزنم فرق می کند؟

تا چشم، کار می کند اینجا شکسته دل

دل با دل شکسته چه کم فرق می کند!

با یاد کربلا و زیارات مادرت

جمعه سحر هوای حرم فرق می کند

گفتید کربلا و دلم بی شکیب رفت

تا گریه ی روایت ابن شبیب رفت

  علیرضا لک

***********************

گاه گاهی به این می اندیشم

چه کسی گفته طعم غم خوش نیست

می شود با تو بود و با خود گفت:

"آخر شاهنامه ام خوش نیست؟"

 

غم عشق شما چه شیرین است

مثل تَه لهجه ی خراسانی

مثل داروی دیدنت که دلِ -

همه را کرده "عشق درمانی"

 

مثل لبخند بچّه آهویی

که نشسته به روی دامانت

مثل صیدی که از خدایش هست

که بمیرد به دست دستانت

 

دست در دست پنجره فولاد

گر چه می بُرَّم از هر آنچه که هست

کمترین عاشقت منم... آری

دست، بالای دست، بسیارست

 

چشم در چشم گنبدت شده ام

زائران در مقابلم، پر شور

امشب انگار مصلحت این ست

که ببوسم ضریح را از دور

 

تا که نقّاره خانه می خواند

کودتا می کند دلم آقا

دیگر از عشقتان چه عرض کنم؟

"قِصَّةُ العشق، لَانفِصامُ لَها"

  عارفه دهقانی

***********************

ناصر شهریاری

ای که دل را تو جان و جانانی

درد ما را همیشه درمانی

حاجتم را نگفته میدانی

هرگز از درگهت نمیرانی 

ای به عالم پناه یا سلطان

یک نظر کن نگاه یا سلطان

فصل عشق است دیده بارانیست

باز دل های ما خراسانیست

شب شب ماه و نقره افشانیست

میزبان - فصل خوب مهمانیست

میزبانا مرا مبر از یاد

میهمان کن مرا تو جان جواد

آمدی آسمان چراغان شد

رحمت کبریا فراوان شد

چشم موسی ستاره باران شد

جلوه ات جلوه های رحمان شد

ای سراپای تو کمال علی

آمدی شد عیان جمال علی

با تو حتما که تا خدا بروم

بی تو حتما به ناکجا بروم

جز به درگاه تو کجا بروم

در کجا در پی دوا برم

ای مداوای درد بی درمان

پای ما را به مشهدت برسان

بی نگاه تو چشم دل کور است

دل به لطف تو ماه پرنور است

گر چه راه زیارتت دور است

با سلامی زیارتم جور است

السلام ای رئوف بی همتا

ای رضای قبیله ی زهرا

ای پناه فقیر و بیچاره

ای امان هرآنچه آواره

این بود های و هوی نقاره

دل به جز تو رضا که را داره

جان به قربان خواهرت آقا

رد مکن جان مادرت آقا

کن عنایت که با خدا باشم

سائل آل مصطفا باشم

زائر کوی مرتضی باشم

یک شب جمعه کربلا باشم

مست مولای عالمینم کن

اربعین زائر حسینم کن

 ***********************