کوثرنامه

اشعار ولادت حضرت امام جواد علیه السلام ۶

×××××××××××××××××××

سید رضا موید

باز بر نخل ولایت ثمری داده خدا

آسمان عظمت را قمری داده خدا

در بهاری همه زیبائی و امید و صفا

گلشن مهر و وفا را ثمری داده خدا

دهم ماه رجب لیله قدر دل ماست

وه بر این شب چه مبارک سحری داده خدا

شب قدر است بخوان سوره کوثر زیرا

به رضا کوثر و قدر دگری داده خدا

حجره کوچک ریحانه بهشتی دگر است

که بر این خانه صفای دگری داده خدا

به جهان بشریت ز حریم ملکوت

با جمال ملکوتی بشری داده خدا

تا که در بادیه عشق توقف نکند

باز این قافله را راهبری داده خدا

همه از مرحمت این پدر و این پسر است

هر چه بر هر پسر و هر پدری داده خدا

هم چو او نیست دگر پر برکت مولودی

مقدمش را چه مبارک اثری داده خدا

اولیاء جمله جوادند ولیکن ز جواد

جود را جلوه تابنده تری داده خدا

تا دهد قدرت فرعونی مامون برباد

به جگر گوشه موسی پسری داده خدا

جز مدیح علی و آل (موید) را نیست

آری آری که به هر کس هنری داده خدا

 ××××××××××××××××××××××××

ای به جمالات الهی جمیل

وی به کمالات و شرف بی بدیل

طینت تو آیه ای از ذوالجلال

خلقت تو جلوۀ ربّ جلیل

وصف سجایای تو بی انتها

روح تو دارای صفاتی اصیل

ذرّه ای از نور تو خورشید و ماه

چشمه ای از غمزۀ تو سلسبیل

محضر تو مهبط نور خدا

مکتب تو مکتب وحی و دلیل

سلسلۀ مادری اَت  فاطمی

دودۀ باباییِ تو تا خلیل

هرچه بگوئیم ز دریای حُسن

هست از این بحر نشانی قلیل

ذکر دل خیلِ غلامانِ تو

نعم المولاست و نعم الوکیل

نام تو در عرش سُرور الفؤاد

ای نهمین حجت حق یا جواد

آنکه گِلِ نوریِ تو بیخته

مِهر تو را در دلِ ما ریخته

از عدم انگیزشِ هفت آسمان

گشت ز نام تو بر انگیخته

چون بدهد ((کن فیکون)) امرِ تو

پای اشارات تو سر ریخته

از تو و اسرار تو آگاه نیست

عالم و فرزانه و فرهیخته

شیعه از آن روز شده شیعه اَت

که دل او با گِلت آمیخته

کیستی ای کوثر دوم ، جواد

نام تو موج کرم انگیخته

سورۀ کوثر ز تو احیا شده

ابتر از این معرکه بگریخته

خصم رضا روز جزا از قضا

پس به زبان می شود آویخته

نام تو در عرش سُرور الفؤاد

ای نهمین حجت حق یا جواد

کیستی ای سِرّ نهان و عیان

نورِ بر اَفراشته تا آسمان

مَظهر اسماء خدا یک به یک

مُظهر اوصاف خدا آن به آن

تا متولد شدی از مادرت

اشهدِ تو بود به روی زبان

سجده کنان غلغله انداختی

در همۀ کون و مکان یک زمان

چشم خدابین تو از جنس نور

وز همه عالم خبرت هر مکان

تک تکِ اعمال محبین توست

زیر نفوذ نظرت در جهان

سایۀ تو حضرت روح القدس

در همه جا هست ترا همچو جان

مورد تایید خداوندِ توست

آنچه تو انجام دهی بی گمان

نام تو در عرش سُرور الفؤاد

ای نهمین حجت حق یا جواد

ای همۀ زندگی اهل بیت

مایۀ بالندگی اهل بیت

بندگیِ راه خدا کرده ای

مثل همه بندگی اهل بیت

کاش که می شد همه اعمال ما

مایۀ زیبندگی اهل بیت

کیست برازندۀ عصمت شود

مثل برازندگی اهل بیت

هست پیام تو به ما شیعیان

پیروی از زندگی اهل بیت

غیرت زهرایی اَت از کودکی

جلوۀ رزمندگی اهل بیت

شیوۀ ما پیش روی دشمنان

شیوۀ توفندگیِ اهل بیت

نام تو در عرش سُرور الفؤاد

ای نهمین حجت حق یا جواد

محمود ژولیده

  ×××××××××××××××××××

بــرخیز کــه گــاه عــدل و داد اســت امــشب

مـــــــــیلاد مـــبارک جــــواد است امشب

جــبریل دهــد مـــژده کـــه ای حــاجــــتمند

هـــــــــنگام گـــرفتن مـــــراد است امشب
فاخر مشهدی

××××××××××××××××××××

تـــنها  جــــواد  آل  محــمد  تــــویی  بـــنام

بــــا  آن  کـه  بـوده انــد هـــمه اولـــیا جــــواد

مـا را بـه یــاد تــوست بــه شـام ولادتـت

گه ذکـر یـا  کـریم  و  گـهی  ذکـر  یـا  جــواد

٭   ٭   ٭

محتاج به لطف و کـــرم وجــود جـــوادم

از  بـــهر  گــدایی  بــه  درش  روی  نــــهادم

مــولا ز گدای در خود روی مــــگردان

دســـــتم ز کـــرم گـــیر کـــه از پـــای فـــتادم

٭   ٭   ٭

شب میلاد تو جبرئیل ندا داد کـه بـــاز

از پی شام، مـــبارک ســــحری پــــــــیدا شـد

از افــق مــاه درخـــشان رجب داد نـــوید

کـــه ز خورشیــــد ولایت قـــمری پیـــدا شـــد

٭   ٭   ٭

ای کــــه روح عـــــبادتی مــــا را

عـــــذر خــــواه قـــیامتی مـــا را

جــــان جـــانان عــنایتی مـــــا را

یـــــا جــــواد الائـــــمه ادرکـــنی

×××××××××××××××××××××

هرصبح چهارشنبه مقیم تو می شوم

از زائران صبح نسیم تو می شوم

روزی اگر به طور مرا راهیم کنند

سوگند می خورم که کلیم تو می شوم

وقتی که از محله ی ما می کنی عبور

کوچه نشین دست کریم تو می شوم

در پشت بام گنبد زرد و طلائیت

مثل کبوتران حریم تو می شوم

کم کم در ابتدای خیابان کاظمین

دارم همان گدای قدیم تو می شوم

××××××××××××××××××××××××

به گردون تیره ابری بامدادان برشد از دریا            جواهر خیز و گوهر ریز و گوهر بیز و گوهر زا

چمن از فرّ ، فروردین چنان نازان به دشت چین       که طوی از فرّ شاه دین به زرّین گنبد خضرا

نهال باغ علّیین بهار مرغزار دین                           نسیم روضه یاسین شمیم دوحه طاها

سحاب عدل را ژاله ریاض شرع را لاله                  خرد برچهر اوواله روان ازمهر اوشیدا

رخش مهری فروزنده لبش یاقوت ارزنده                 از آن جان خرد زنده از این نطق سخن گویا

زجودش قطره قلزم ، زرویش پرتو انجم                 جنابش قبله عالم رواقش کعبه دلها

بهشت از خلق او بویی محیط از جود او جودی       به جنب همتش گویی گرایان گنبد مینا

ملک مست جمال او فلک محو کمال او

زدریای نوال او حبابی لجّه خضراء

××××××××××××××××××××××××

باز طبعم را هوای باده ی گلگون بود                         در سرم شور و نوا و نغمه موزون بود

از خم مینای عشق حسن لیلای ازل                       کز صبوحش عقل تا شایم ابد مجنون بود

باده گلگون اگر خواهی برون از چندوچون                   ازخم عشق ولیّ حضرت بی چون بود

مصحف آیات و عنوان حروف عالیات                    غایه الغایات کاوصافش زحد بیرون بود

مظهر غیب و مصون ومظهر ما فی البطون                  سّر دانش سّراسم اعظم مخزون بود

طورسینای تجلّی مطلع نورجلّی                             کز فروغش پور عمران واله مفتون بود

شدخلیل از شعله روی مهش آتش به جان               فلک عمر نوح از سودای اومشحون بود

گر ذبیح اندر رهش صدبار قربانی شود                      درمنای عشق او از جان و دل ممنون بود

چشم یعقوب از فراق دوری او بی نور شد                  یوسف اندرسجن شوق کوی اومسجون بود

غرهّی وجه محــمد قرة العین علی                           زهره زهرا و دّر درج آن خاتون بود

پادشاه کشور ایجاد ابوجعفرجواد

آن که عین حدوثش با قدم مقرون بود

کمپانی

××××××××××××××××××××××××

غنچه ریحانه به گلشن شکفت                  بلبل از او صوت اناالحق شنفت

لاله به لبخند ثنایش بگفت                      مرغ شب از شوق وصالش نخفت

آمده تبریک زمعبود او                                 بهر رضا در شب مولود او

دیده گشا جلوه ی سرمدببین                     آینه روی محــمد ببین

سلاله رسول امجد ببین                            محــمد دوم احمد ببین

آمدی ای بر همه باب المراد                        جان به فدایت قدمت یا جواد

ای ثمر باغ دل بو تراب                               وی زازل شیفته ات شیخ و شاب

جود تو چون لطف خدا بی حساب               سایه مهرت به سر آفتاب

مهر تو شد روز ازل دین من                         نیست به جز حبّ تو آیین من

ای تو و من لازم و ملزم هم                        من به گدایی ، تو به جود و کرم

روبه کجا از سر کویت برم                           سائلم و سائلم و سائلم

سائل افتاده زپای توأم                               جود و کرم کن که گدای توأم

سائلم از خویش مرانی مرا                        چون شود از لطف بخوانی مرا

برسرخاکت بنشانی مرا                             بردر عشقت بکشانی مرا

گو که بر آرند زتن پوستم                           دوستم و دوستم و دوستم

سائلم از تو دو جهان خواستم                    سوز درون ، درد نهان خواستم

خون جگر اشک روان خواستم                     آن چه پسندی تو همان خواستم

عاشق دار غم تو (میثمم )

فارق از این عالم و آن عالمم

غلامرضا سازگار

××××××××××××××××××××××

باز خدا پرده ز رخ برگرفت                           عالم جان ، جلوه دیگر گرفت

ملک جهان زندگی از سر گرفت                   مرغ دل این ذکر مکّرر گرفت

قبله ارباب دعا آمده                                  عید جواد ابن رضا آمده

دیده گشا و رخ جانانه بین                          شادی شمع و گل و پروانه بین

وجد و نشاط دل دیوانه بین                         خنده ریحانه ریحانه بین

نقش تبسّم به لب مرتضاست                    جلوه کنان طلعت ابن رضاست

باز به جوشش یم وجود آمده                      غرق در آن ملک وجود آمده

مظهر الطاف و دود آمده                              مهر به خاکش به سجود آمده

کشور جان عالم دل منجلی است               ولادت محــمد بن علی است

پرده زحسن ازلی وا شده                          روی الهی متجّلا شده

ملک جهان سینه سینا شده                     ولادت زاده موسی شده

ماه بیا خاک زمین را ببوس                         سرزده امشب مه شمس الشمّوس

شافع میزان و معاد است این                      کعبه دل، باب مراد است این

راهبر کّل عباد است این                            صاحب هر جود ، جواد است این

آینه دادگر است این پسر                           بر همه عالم پدر است این پسر

دل به سوی بیت ولا پرزند                          روح ، پی عرض دعا در زند

ماه گر امشب به زمین سر زند                    پرده به رخ تا صف محشر زند

می نهد از شرم مه روی او                         رو به روی خاک سر کوی او

گلشن هستی همه خرّم شده                   رشک جنان دامن عالم شده

فخرکنان دوده آدم شده                              شاد ، دل آدم و خاتم شده

بحر ولایت گهر آورده است

عروس زهرا پسر آورده است

××××××××××××××××××××××××××

زاده سلطان طوس تا به جهان پانهاد            گشت زمین چو بهشت ، زآن گل مینو نژاد

ژاله زند بوسه ها برلب خندان گل                بلبل و گل پیش هم ، خرم وخندان و شاد

بید چو مجنون شده یکه و صحرا نشین         داد زشوریدگی زلف پریشان به باد

همره باد صبا روی چمن می دوند                در پی هم برگ ها از ره مهر و وداد

سروسهی شد خجل از قد و بالای خویش     سایه ی ابن الرضا چون به زمین اوفتاد

زمزمه ی جویبار چون غزل عشق دوست      میرود از آن سرود ، خاطره ی غم زیاد

بوی بهشت آمد و نغمه ی شادی به باغ       آن گل بی خار چون ، پای به گیتی نهاد

شوخی نرگس ببین خم شده روی زمین       تا که مگر پانهد ، بر سر و رویش جواد

مادر او خیزران از پدر چون رضا                     عاشر ماه رجب این پسر پاک زاد

معدن احسان وجود آیت حسن و کمال          چشمه ی مهر و صفا ، خیمه ی دین را عماد

یاور دین خدا سرور خوبان تقی                    دوست هر متقی ، دشمن کفر وعناد

مجمر پر آتش و، عود و سپند آورید               ذکر مکرر کنید : چار قل و ان یکاد

از اثر معجزش خاک طلامی شود                 نقره کند برگ را آن شه نیکو نهاد

جود جوادی نگر، کز نظر لطف او                   شاخه بی بار و خشک سبز شد ومیوه داد

کس نتواند دهد شرح کمالات او

گر همه دریا شود ، بهر نوشتن مداد

حسان

×××××××××××××××××××××××××××

از شبستان ولایت قمری پیدا شد                                   از گلستان هدایت ثمری پیدا شد

بحر امواج کرم آمده در جوش و خروش                       که ز دریای کرامت عنایت گهری پیدا شد

شب میلاد جواد است ندارد جبریل                                 کز پی شام مبارک سحری پیدا شد

ار افق ماه درخشان رجب داد نوید                                     که زخورشید ولایت قمری پیدا شد

می رسد نکهت ریحان بهشتی به مشام                              که ز ریحانه رضا پسری پیدا شد

نام نیکوش محــمد ، لقب اوست جواد                                    در صفات ملکوتی بشری پیدا شد

مظهر زهد و فضیلت که بدان گوهر پاک                                  علم نازد که مرا تاج سری پیدا شد

خرّم آن گل که ز هر سو به تماشای رخش                       صد چو من بلبل خونین جگری پیدا شد

چون دو سر چشمۀ توحید رسیدند بهم                             خاک را لطف و صفای دگری پیدا شد

قاسم رسا

 

×××××××××××××××××××××××

ای پسر حجـــــــــت هشـــــــتم جواد               قبلگه حــــــاجت مردم جواد

گـــــــــــــــوهر دریای ولایت  توئی                 چشــــمۀ فیاض عنایت توئی

از همــــــــۀ خـــــلق خـــــدا برتری                     بعد رضا بر همگان رهبری

ریزه خـــــــــور خوان تو اهل زمین                   بندۀ فرمان تــــو روحُ الامین

بحـــــــــــــر کرم معدنِ جود و سخا                شاهد جود و کــرمت هل اتی

قبـــــــــــــــلۀ حاجات جهان کوی تو               چشم امید همــــــگان سوی تو

قـــــدر تـــــــو از عــــلم تو پیدا شده                نزد همه خصـم تو رسوا شده

مِهر تو جـاری است در اعضای من                ذکر تو آســــــایش فردای من

جِن و مَلَـــــــــــــک در ره تو پایبند                 اهل جهان از نِعَمَت بهره مند

نـــــــــــــــام تو سر لوحۀ دیوان من                مهر تـــــــو سرمایۀ ایمان من

مظهر جـــــــــــــودی و نامت جواد                 از کرم خـویش خدا بر تو داد

ای کــــــــــه به خلق دو جهانی امیر                روز جزا دســت مرا هم بگیر

××××××××××××××××××××××××