کوثرنامه

گمشده ی من

عمری است که می گردم

من گمشده ای دارم

می پویم و می جویم

دلخسته و بیمارم

ای - هرکه - بگو با من

از او چه نشان داری

یک راه نشانم ده

هر جا که گمان داری

ای - هرکه - مرا دریاب

می میرم از این دوری

دردی است چه جان فرسا

مشتاقی و مهجوری

هر جا سخن از او بود

آن سوی سفر کردم

با شوق وصال او

هر کوی گذر کردم

من گمشده ای دارم

بی تابم و بی تابم

آیا تو نمی دانی

او را زکجا یابم ؟  

«عارف »