کوثرنامه

شعر ولادت امام کاظم علیه السلام-10

***********************

بزم ما را نبود زیب و فری بهتر از این‏

نیست ما بی‏خبران را خبری بهتر از این‏

بهر پرواز به کاشانه قاف ملکوت‏

حق نداده است مرا بال و پری بهتر از این‏

هر کسی را اثری هست گرانمایه و من‏

بین اشعار ندارم اثری بهتر از این‏

آمد این مژده بگوشم سحر از عالم غیب‏

که نباشد شب ما را سحری بهتر از این‏

شب میلاد همایون بهین رهبر ماست‏

که بشر را نبود راهبری بهتر از این‏

از گریبان زمین سر زده خورشید مگر

که ندیده است به خود زیب و فری بهتر از این‏

جای دارد که بگوید بدو صد جلوه زمین‏

آسمانا تو نداری قمری بهتر از این‏

صادق آل نبی را پسری داد خدا

که نباشد پدری را پسری بهتر از این‏

بعد صادق زره لطف نداده است به ما

صدف بحر ولایت گهری بهتر از این‏

به خدائی خدا نیست در اقلیم وجود

بهر زیب سر ما تاج سری بهتر از این‏

بهترین روز سفر هفتم ماه صفر است‏

نیست ما همسفران را سفری بهتر از این‏

بهر نابودی هارون ستمگر نبود

خفته در بیشه دین شیر نری بهتر از این‏

بهر پرپر شدن زهر ندارد به یقین‏

شجر گلشن دین برگ و بری بهتر از این‏

گوئیا خلق نکرده است بدین حسن و خصال‏

بین ابناء بشر حق بشری بهتر از این‏

ای شه ملک خراسان پسر شیر خدا

چون تو نبود پسری را پدری بهتر از این‏

حاجت خویش طلب کن که ندارد پس از این‏

تیر جانسوز دعایت اثری بهتر از این‏

من ژولیده چه گویم که ز یمن قدمش‏

بزم ما را نبود زیب و فری بهتر از این‏

ژولیده نیشابوری‏

*******************

سلام ای گل باغ زهرای اطهر

که از عطر تو عالمی شد معطر

سلام ای تولای تو حصن ایمان‏

درود ای تجلای تو نور داور

سلام ای کتاب ثنای تو قرآن‏

درود ای شفای دل درد پرور

توئی کعبه جان توئی قبله‏ی دل‏

توئی باب حاجات و موسی بن جعفر

به آن آیه‏ی یذهب عنکم الرجس‏

تو هستی مؤید تو هستی مطهر

کلامت چو حکم الهی است محکم‏

زبانت پیام خدا را بیانگر

ولی نعمت شیعیان جهانی‏

خدا خصلتی و خداوند مظهر

توئی چشمه ‏ی فیض باری تعالی‏

توئی زاده‏ی ساقی حوض کوثر

ولای تو سرمایه دین و دنیا

نگاه تو آسایش روز محشر

به صبح وصالت ملک می‏دهد دل‏

به پیش مقامت فلک خم کند سر

ز خاک قدومت تبرک بجویند

همه قدسیان سماوات یکسر

ببینند آنان که ماه جمالت‏

بگویند تسبیح و الله اکبر

به محراب جان گر که قامت ببندی‏

بگیرد مصلای دل شوکت و فر

بود کاظمینت حرم خانه‏ی دل‏

ملائک در آنجا گشایند شهپر

تو شمس الضحائی و باب الحوائج‏

توئی شیعه را بهترین یار و یاور

منم دردمند و دوا از تو خواهم‏

منم خاک کویت توئی ذره پرور

توئی عبد صالح که در کنج زندان‏

لبت وانشد جز به تقدیس داور

چه شوری چه حالی چه روح بزرگی‏

که راضی شدی هر چه بودت مقدر

برای دفاع از حریم ولایت‏

تو را بود زندان و تبعید سنگر

 محمد نعیمی

*********************

ای که سر تا به پا صفائی تو

گل گلزار مصطفائی تو

همه‏ ی کائنات می‏دانند

هفتمین حجت خدایی تو

چشمه جود و رحمت و کرمی‏

گوهر بحر کبریائی تو

مالک یک جهان دل همه ای‏

بس که محبوب و دلربائی تو

ای طبیب دل همه یاران‏

که به درد همه دوائی تو

شاد شد از قدوم تو هستی‏

ای که غم خوار ما سوائی تو

هر کسی دید چهره ‏ات را گفت‏

آیت شمس و والضحائی تو

ای که آئینه‏ ی پر از نوری‏

کعبه ‏ی عشق و حق نمائی تو

آمدم با بضاعت مزجات‏

که فرستم به مقدمت صلوات‏

به خدا جز خدا گواهی نیست‏

که مرا جز تو تکیه گاهی نیست‏

ای پناه همه پناهم بخش‏

که به غیر از درت پناهی نیست‏

جز فروغ محبت و کرمت‏

شب ما را دگر پگاهی نیست‏

گر چه در آستان احسانت‏

مثل من عبد روسیاهی نیست‏

به نگاه تو جان دهم ای دوست‏

در بساطم اگر که آهی نیست‏

گه میلاد تو مرا عیدی‏

هیچ چیزی به از نگاهی نیست‏

ای که در آسمان دانش و علم‏

بهتر از جلوه‏ی تو ماهی نیست‏

آگهم من که سوی قرب خدا

غیر راه تو هیچ راهی نیست‏

آمدم با بضاعت مزجات‏

که فرستم به مقدمت صلوات‏

هر چه گویم به مدحت تو کم است‏

عاجز از وصف و مدح تو قلم است‏

دیگر از حق چه نعمتی طلبم‏

که ولای تو بهترین نعم است‏

هر که مسکین آستان تو شد

نزد خلق و خدای محترم است‏

کار ما شد گدائی از در تو

عادت و خوی و خلق تو کرم است‏

گر چه دور از حریم تو هستیم‏

دل ما چون کبوتر حرم است‏

ای که دریای سینه‏ات زازل‏

منبع علم و بینش و حکم است‏

جز خدا هر که مدح تو گوید

به خداوندی خدا که کم است‏

تو گل بوستان عشقی و من‏

که دلم همچو غنچه سر بهم است‏

آمدم با بضاعت مزجات‏

که فرستم به مقدمت صلوات‏

***

تنها نه بهشت روی تو دیدن داشت‏

عطر خوش انفاس تو بوئیدن داشت‏

بوسید اگر تو را امام صادق‏

گلبوسه ز رخساره‏ ی تو چیدن داشت‏

سید هاشم وفائی‏

********************