کوثرنامه

پایگاه اشعار مدح، مرثیه، سرود، و نوحه

کوثرنامه

پایگاه اشعار مدح، مرثیه، سرود، و نوحه

تقدیم به شهید غلامحسین فتحی

کوثرنامه

شعر ولادت حضرت امام باقر علیه السلام-۱۴

*******************

حــامل عــلم نـبی را صـلوات

چهـارمین پور ولی را صــلوات

پنجمین نــور امــامت  باقــــر

هـفتمین مـهر جـلی را صـلوات

٭٭٭

شاهی که علوم حق شد از او ظاهر

نام  و لقبش محـمد  است و  باقر

دریــای  ســخای  او  نــدارد  اول

صــحرای ولای او نــدارد آخــر

٭٭٭

مدیــنه شد به نور  حـق  مـنور

کـــه   آمـــد   بــاقر   عــلم   پیــمبر

ملائک محو آن جــانانه گشتند

بــه  شمع  روی  او  پروانه گشــتند

٭٭٭

ســـاغر زده ام ز جـــام بــــاقر

بشکفته لـــبم بـــه  نـــام  بـــاقر

چشم همه روشن از  جـــمالش

آمــــد بـــه جـــهان امــــام باقر

٭   ٭   ٭

برخیز  بده  بوسه  که مهمان آمد

از مقدم او بر تن مـــا جــان آمـــد

جان بر قدمش بریزم و می گویم

صد شکر که جان همه جانان آمد

٭   ٭   ٭

تو کعبه ای و کعبه گرفتار بقیعت

پیوسته ملک سائل زوار بقیعت

جان و دل و ما شمع  تار  بقیعت

تا چهره گذاریم به دیوار بقیعت

*******************

همیشه روی به درگاه حق تعالی کن

تمام خواهش خود را ز او تمنا کن

 

به هر طرف که هوا و هوس کشید مرو

و بند معصیت از دست و پای خود وا کن

 

ز فیض ماه رجب بهره گیر و از حالا

برای ماه خدا خویش را مهیا کن

 

کنار سفره ی ذکر و دعای این ایام

دعا برای ظهور عزیز زهرا کن

*******************

چون گنبد و مزار تو شد زینت سما
پل می زند دلم به گلستان کربلا
باشم کنار تربت پاکت سفیر عشق
آیا شود که گوشه چشمی کنی به ما
ابن الامام هستی، ما مفتخر به تو
بر آستانه ات زده ام دست التجا
هرکس به آستانه لطفت زند دخیل
در سایه سار جود تو می گیرد ارتقا
خواهم کنی اجابتم ای قبله گاه عشق
آیا شود که نوکر خود را دهی جزا
عطر مدینه می وزد از خاک اردهال
چون خفته ای سلاله زهرا در این سرا
فرمود امام صادق ع ما این چنین حدیث
دارد زیارت حرمت اجر نینوا
عابد همین بخواه که تو محرم شوی به بیت
افتادگی بکن که تو را میدهد بها

محسن عابدینی

*******************

قوام هستى محیط امکان

بلوغ خلقت شکوه ایمان

فروغ توحید دلیل سرمد

بیان وحدت لسان برهان

بهشت رحمت صفاى جنت

بهار طوبى جمال یزدان

امام باقر که فیض وافر

دهد کلامش به علم و عرفان

که را شناسد جهان تحقیق؟

که برتر از او کشیده ایوان

بدست سبزش ریاض دین را

نموده خرم چنان گلستان

بداده قولش کلام حق را

هزار تفسیر هزار عنوان

پناه قرآن ز کفر و باطل

ز کفر و باطل پناه قرآن

ولادتش را عنایتى دان

به اهل تقوى به اهل ایمان

به شاد باشِ دل پیمبر

دلى نباشد که نیست شادان

مرا ز شوق است نواى شادى

چنان که بر شاخ هزار دستان

ترانه خیزد ز تار و پودم

قصیده ریزم ز جوهر جان

به هر که بینم چو ناى مطرب

بود خوش آوا بود عزل خوان

موالیان را بشارت این روز

معاندان را عذاب نیران

به یمن میلاد و زاد روزش

نواى شادى رسد به کیوان

به مدح پنجم ولىِ مطلق

من این قصیدت برم به پایان

محـمد رضا براتی

*******************

غلامرضا سازگار

مسدس

مـاه رجـب سـلام! کـه مــاه محـمدی            یـا دآورِ شـکــوه گــلـسـتـان احــمــدی

آئـیــنـه‌دارِ نــور خــداونــد ســرمـدی            از شـرقِ رحمتِ ازلی بـاز سـر زدی

مــاه تـو نــور بـر دل اهـل‌نـظـر دهـد

میـلاد چـار حجّت حـق را خـبـر دهـد

آغـاز مـاه تو کـه به نام پـیـمـبـر است            میـلاد پـنجـمـیـن ولـی‌الـلـهِ ‌اکبـر است

کز چار بحرِ نور، فروزنده‌گوهر است            نجلِ دو فـاطمه، خَلفِ پاک حیدر است

بعد از عـلی، محـمد اوّل وجـود اوست

ذکر ملک همه صلوات و درود اوست

این باقـرالعـلومِ خـداونـد سـرمـد است            این آفتاب حُسن خـدا، وجه احمد است

مـولای مـن محـمد آل محـمد اسـت            گـیتی ز مقـدمش همه خُـلد مُخلّد است

بـر خلـق سایـۀ کـرمـش مـسـتـدام بـاد

از شخص احمدش صلوات و سلام باد

جدش بوَد حسین و، حسن جد دیگرش            سجـاد باب و بنـت حسن نـیز مادرش

دانـشــوران دهــر، هـمـه بـنــدۀ درش            جاری ز لعل لب همه‌جا درّ و گوهرش

بگذاشت پا به عالم هستی، سرم فداش

تنها نه جان و سر، پدر و مادرم فداش

در قدر و در مقام، حسین است این پسر            سر تا قـدم تمام، حسین است این پسر

در علم و در قیام، حسین است این پسر            آئـیـنـۀ امـام حـسـیـن اسـت ایـن پـسـر

بستان حکمت ازلی در ضمیـر اوست

دانش به هر کجا که نهد پا، سفیر اوست

گاهی به عرش زمزمۀ حکمتش به گوش            گاهی به باغ، بیل کشاورزی‌اش به دوش

گه با کلام داده بـه اهـل کـمال، نـوش            اهل کلام یکسره در محضرش خموش

دریـا ز چشمـۀ دهـنـش مـوج می‌زنـد

آیـات وحی در سخـنـش مـوج می‌زند

ای اصـل دین ولای تو یا باقـرالعـلوم            وی ذکـر حـق ثـنای تو یا باقـرالعـلوم

وی عرش، خاک پای تو یا باقرالعلوم            جـان جهـان فـدای تـو یا بـاقـرالـعـلوم

مهر تو جان جان صلات و صیام من

پیوسته وقـف تو، صلوات و سلام من

ای شـیعــه را به مهـر شـما اقـتـدارها            مـاه رجــب گـرفـتـه ز تــو اعـتـبارها

خورشید بر درت یکی از جان‌نـثارها            گردنــد دور کـوی تـو لیـل و نهـارها

هر لحظه در بقیع تو صد کاروان دل است

هـر جا، روم مزار توأم شمع محفل است

من کیستم که خـاک سـرای شما شوم؟            لب واکنـم، قـصیـده سـرای شما شـوم

یـا مفتخـر بـه مـدح و ثـنای شما شوم            بـاشـد کـه تـا گـدای گـدای شـما شـوم

لال است در ثـنـای تو مـولا زبان من

تو وصف خود بگوی ولی با زبان من

وقتی عدو به حضرت تو گفت ناسـزا            با حُسن خلـق و با گـل لبخند از ابـتدا

کردی به پاسخ از دل و از جان بر او دعا            این است قـدر و منزلت و عـزّت شما

تـنها نه اینکه نام تو از من ربـوده دل

خُـلـق محـمدیـت ز دشـمن ربـوده دل

ای بر تو از خـدا و رسـولش سـلام‌ها            اهـــل کــلام را ز کــلامـت کـــلام‌هـا

بـیچـاره و ذلـیـل مـقـامت «هـشام»‌ هـا            در پـنجــۀ تـو از هـمه دل‌هـا زمـام‌ها

توحیـد زنـده از نفـس صبح و شام تو

اسلام فخر کرده به نطق « هـشام» تو

تو خلق را مطاعی و خلقـت مطیع تو            برتـر ز اوج وهــم، مـقـام رفـیــع تـو

پیران عقـل یکسـره طـفـلِ رضیـع تو            فـردوس گـشتـه خـاک‌نشینِ بـقـیـع تـو

«میثم» اگـر قـصیده سـرای شما شده

مشمول بذل و لطف و عطای شما شده

*******************

بیا به پـای دل خود سفـر کنیم امشب            ز کوچه‌های مدینه گـذر کـنیم امشب

خدا به زین عبادش عـطیه‌ای بخـشید            بـیا تـمام جهـان را خـبر کـنیم امشب

بـیا سـلام و درود و تهـیّـت خـود را            نثار این پـدر و این پسر کـینم امشب

در آسمان ولا مهر و مه هم آغـوشند            بیا نظاره شـمس و قـمـر کـنیم امشب

دگر به دیدن باغ بهشت حاجت نیست            اگر به باغ ولایـت نظـر کـنیم امشب

برای این که بگیریم عیدی از زهـرا            سـزد ارادت خود بیـشتر کنیم امشب

بپاس مقـدم دریا شکاف عـلم و کمال            ز اشک شوق نثارش گهر کنیم امشب

شب ولادت او در مدینه جشنی نیست            بیا ز غـربت او دیـده تـر کنیم امشب

تمام فرصت ما وقف خدمت بر اوست            چه حاجت است که کار دگر کنیم امشب

اگر که چشمه‌ای از معرفت شود پیدا            نهـال مـهـر ورا بـارور کـنـیم امشب

کـنار خـرمنی از عشق او بیا بنـشین            که فکـر تـوشه راه سفـر کنیم امشب

بگو به خـلق وفـائی ز جای برخـیزد            لباس خدمت بر او به بر کنیم امشب

*******************

بـرخـیـز نگـارا که بهـار طـرب آمـد            عـید عجـم و جـشن نـشاط عـرب آمد

از کثرت انوار یکی روز و شب آمد            پـایـان جـمـادی شد و مـاه رجـب آمد

ماهی که شود مُلک جهان خُلد مُخـلّد

از یُـمـن قـدوم دو عـلی و دو محـمد

بـر اهـل ولا عـیـد مـؤیّـد شـده امشب            در جلوه رخ داور سـرمـد شده امشب

لبخند عـیان بر لب احـمـد شده امشب            مـیـلاد هـمـایـون محـمد شـده امـشب

در دامن خورشید، عیان قرص قمر شد

فخـر دو جـهـان سیـد سجـاد پـدر شـد

امشب صدف بحر ولایت گهـری زاد            یا دُخت حسن فاطمه، زیبا پسری زاد

در خانۀ خـورشید ولایت قـمـری زاد            یـا بـار دگـر آمـنـه پـیـغــامـبـری زاد

این است که دو فاطمه را نور دو عین است

پور دو علی باشد و نجل حسنین است

این گوهر یکدانۀ دریای عـقـول است            در مکتب دین دوستیش اصل اصول است

ماه دو علی مهر دل آرای رسول است            فرزند حسین است و عزیز دو بتول است

مـولای همه عـبد خـداونـد مقـام است

تا حشر امام است امام است امام است

این محور دین اخـتر تابندۀ عـلم است            در قلب زمان نور فـزایندۀ عـلم است

آرنـدۀ عـلم است و نمایـندۀ عـلم است            گویندۀ علم است و شکافندۀ علم است

در کنیه ابـوجعـفر و باقـر شده نـامش

پـیـغـمـبـر اسـلام فـرسـتـاده سـلامـش

دشمن به عداوت خجل از کثرت خیرش            فرقی نکند گاه کرامت خود و غیرش

جبریل امین گم شده در وادی سیرش            شیریـنی جـان قصۀ شیـرین عُـزیرش

علم همه یک قطره ز دریـای کـمالش

دیوانه شود عقـل به توصیف جـمالش

ای گوهر شش بحر و یم هفت دُرِ ناب            ای سائل انوار رخت مهـر جهـانـتاب

بی‌مهر تو طاعات، چو نقش آمده بر آب            خـاک قـدم طـفـل دبـستان تـو اقـطاب

فــرزنـد پـیـمـبـر پــدر هـفـت امـامـی

هم فرش مکان هستی و هم عرش مقامی

انـوار دل از روی نکـوتـر ز مـه تـو            جـن و بـشر و خـیل مـلائک سپـه تو

جان همه خـوبان جهـان خـاک ره تو            شـد بـاعـث بـیـنـائـی جـابـر نـگـه تـو

ما را ز گنه نیست به جز روی سیاهی

ای چشم خـداوند، کرم کن به نگـاهی

از شوق تو چون مهر تو چون داغ به سینه            چشمم به بقیع است و دلم سوی مدینه

ای شـمع دل پـنـج امیـن و دو امـیـنـه            ما غرق به دریـای گـناه و تو سـفـیـنه

غرقـیم ولی چـشم به احسان تو داریم

با دست تهی دست به دامان تو داریم

مهر تو ثمر گـشته بسی حاصل ما را            حُـبّ تـو صـفـا داده بـقــیـع دل مـا را

وصف تو همی شور دهد محفل ما را            این گـونه سـرشتـند از اول گـل ما را

تا حشر گـُل مهـر تو رویـد ز گـِل مـا

آوای تـو پــیــوسـتـه بـرآیـد ز دل مـا

تو کعـبه‌ای و کعـبه گـرفـتـار بقـیعـت            پـیـوسـته مـلک سـائـل زوّار بـقـیعـت

جـان و دل ما شـمع شب تـار بقـیعـت            تـا چـهـره گـذاریـم به دیـوار بـقـیعـت

این درد فراقی که به جان است دوا کن

بر ما زره لطف گـذر نـامه عـطا کن

ای بـوسه گه یـوسـف زهـرا دهـن تو            نـقـل دهـن مـا هــمـه نَـقـل سـخـن تـو

جـان هـمه قـربان تو و جـان و تن تو            صد شکر که میثم شده مـرغ چمن تو

غـیر از گـل مهر تو به گـلـزار نبـوید

جـز مدح تو و عـتـرت اطهار نگـوید

*******************

فائز شوشتری

فـصـل بهـار آمد و عـالـم مـعـطـر است           بوى نـسیم صبح بسى روح پـرور است

گـویا ز خُـلـد مـی ‏وزد این باد مـشکـبـیز           کاین سان دماغ ابر ز بوى خوشش ‏تر است

هم این زمین مُرده شده احیا ز فیض او           هم این جهان پیـر، جوان بار دیگر است

نرگس گـشوده چـشم تماشا به روى گـل           سوسن به صد زبان، پى مدحش ثناگر است

با صد نوا به شـاخ گـل ارغـوان، هـزار           طوطى به نغمه بر سر شاخ صنوبر است

نــور خــدا، امـام هُــدى، بــاقـرالـعـلـوم           هـادى دین و وارث عـلـم پـیـمـبـر است

بابـش عـلـى و جـدّ کـبـارش بود حـسین           زین‌العـباد را پـسر و بـاب جعـفـر است

در جاه و رتبه صد چو سلیمان، به عّز و جاه           در زیر بال طایرى از کویش اندر است

هم لطف اوست مونس یونس، به بطن حوت           هم در طریق، هادى خضر و سکندر است

مفتاح قـفل گنج سعادت، به دست اوست           بر پا از او بناى شفاعت، به محشر است

کى با شهـان، گـداى درش را مثـل زنـم           چون بر در گداى درش، صد چو قیصر است

*************************

حبیب الله چایچیان

 

از روشـنـی طـلـعـت رخـشـنـدۀ بـاقـر            شد نـور عـلـوم نـبـوی بر همه ظاهـر

در اوّل مـاه رجب از مشرق اعـجـاز            گـردیـد عیـان مـاه تـمـام از رخ باقـر

منشق شده از نور علیّ‌بن حسین است            این نور که نورانی از او گشته ضمائر

بر فاطمۀ بنت حسن بس بُوَد این فخر            کـآورده پـدیـد ایـن مــه تـابـنـدۀ بـاهـر

«باقر» لقب و کنیه «ابو جعفر» و او را            بوده است لقب‌های دگر، هادی و شاکر

از هر بدی و عیب و زلل اوست مبرّا            جان و تنش از «یُذهبَّ عنکم» شده ظاهر

دریای عـلـوم است و زُدایـنـدۀ اوهـام            گـفـتـار حـکـیـمـانـۀ او زیـب مـنــابـر

از یک نفسش زنده کند صد چو مسیحی            از یک نظرش دیدۀ اعمی شده باصر

یـاد آمــدش از چـهـرۀ تـابـان محـمد            با چشم بصیرت نگهش کرد چو "جابر"

عالم همه شد روشن از آن نور خدائی            شد بارور از او شجـر دین و شعـائـر

خوش باد، زمینی که هم آغوش شد او را            خوش آن که به سوی حرمش گشته مسافر

دیـگـر غـمـی از محـنـت ایّــام نـدارد            هر کس به حرم خانه او گشت مجاور

وصفش نتوان گفت حسان با سخنی چند            چون، قصّه بلند است و زبان، الکن و قاصر

******************

امروز که عـرشیان برانـگـیخـته‌اند            بر عـرش بـلـور نــور آویـخـتـه‌انـد

در مـقـدم بـاقـر العـلوم از فـردوس            یک بـاغ گـل محـمدی ریـخـتـه‌انـد

******************

با عطر تو گـل شوق شکـفـتن دارد            سرمـستی و میل از تو گـفـتن دارد

ای بـاقـر عـلم نـبـوی در شب عـیـد            ایـن دل هـوس مـدیـنـه رفـتـن دارد

*******************

عباس عنقا

 

پــنـجــمـیـن حـجّـت خــدا بـاقــر            مــظـهــر ذات کــبــریــا بــاقــر

قــرّة الـعــیـن حـضـرت ســجـاد            چـون پـدر صاحـب لــوا بــاقــر

نـور پـاک محـمد است و عـلـی            گــوهـــر قـــلــزم  ولا بــــاقــــر

وارث گـنـج حـکـمـت و عـرفان            عــالــم عــلــم اوصـیــا بـــاقـــر

جـانـشـیــن و وصـیّ پـیـغــمـبـر            نـور چـشمـان مـرتـضـی، بـاقـر

منـبع جـود و لطـف و احسانست            مـیـر و سـر حـلـقــۀ سخـا بـاقـر

کـام جـان هـا ز نــام او شـیـریـن            درد مـــا را بـــود دوا بـــاقـــــر

زد قـدم از شـرف به مـاه رجـب            وارث نــور هـــل اَتـــی بــاقـــر

کـرده در بـــر لـبــاس امـکــانـی            زد بــه ســـر تـاج اِنّــمــا بــاقــر

ایــن شنیـدم کــه بـلبـلـی عـاشـق            بـر سـر شـاخــه زد نــوا بــاقــر

آمـد ای عـاشـقـان زمـان طرب

خیـز و شادی نـما به مـاه رجـب

نــور او نــور روی پــیـغــمــبـر            برگزیـده، چو مصطفـی مـنـظـر

خـوی پـاکـیــزه اش پـسـنـد خــدا            هـمـچــو مــرآت سـاقـی کــوثــر

چـهـره اش هـمچو چـهـرۀ زهـرا            بـه درخـشـش بـه زهــرۀ احـمـر

خـــرّمـــی از وجــود او پـــیــدا            بـلـکـه مـیـنــوی حـضـرت داور

حُـسن او در کـمـال حُسن حَـسن            خـیـره در سیرتـش هـمـاره نظر

در شجاعت حـسیـنِ کـرب و بلا            در سـخـاوت چو بحر پُـر گوهر

هر چه گویم به وصف او قـاصر            من چه خوانم به مدح آن سـرور

گـوهــر بـحـر مـعــرفـت بــاقــر            بـه جمیـع صـفـات حـق مـظهــر

روز مـــیـــلاد آن امــام هـــمــام            کـام مـا پُـر بود ز شـهـد و شکر

بـر لب جـمـلـه شـیـعـیـانـش بـود            این سخن نیمه شب به وقت سحر

آمد ای عـاشـقـان زمـان طـرب

خـیـز و شـادی نما به مـاه رجب

طـور دل شـد به مِـهـر او سیـنـا            دیـــده از تــوتـــیـــای او بــیــنـا

بـر کـف مــا ز حُـبّ او سـاغــر            جـمـلـه سـرمسـتِ آن مـیِ مـیـنـا

دل ربـوده ز عــارف و عــامـی            کـس نـدیــده چــنـیــن رخ زیــبـا

در رُخـش گر نـظر کـنی بـیـنـی            جــلــوۀ ذات حـــق بــود پـــیــدا

پـنـجـمـیـن شــمــس آسـمـان ولا            هفـتمـیــن نـور طـلـعـت غــبــرا

عـرش و کـرسی به نور او قـائم            عـالـم از یُـمن حـضـرتش بر پـا

شـاد و خُـرم بـود از این مـولـود            نـه زمـیـــن بـلـکـه عــالــم بــالا

جــانــشـیــن پـــیــمــبــر خــاتــم            بـر هـمـه خـلـق رهـبـر و مــولا

پـرچــم افـراز دیـن و قـرآن ست            عــالــم عــلـم عـــلَّــمَ الاســـمـــا

ذکـر و تـسبـیح دوستانـش هـست            زیـر لـب دم به دم چـنـان عـنـقـا

آمد ای عـاشـقـان زمـان طرب

خـیـز و شـادی نـمـا به مـاه رجب

حـجّـت حــق امــام دیـن بــاقـــر            بر همه کـار انس و جـان نـاظـر

مـشـکـلات جـهــان از او آســان            در مصـائب به امـر حـق صابـر

هــر کجــا عـاشقـی بـرد نـامـش            بی گـمان در بـرش بود حـاضـر

چـشـم او چـشـــم خـالــق اکـبـــر            بـر هـمــه آفــریـنـش او بــاصـر

گـیـسـوانـش کـمـنـد طایــر جـان            دیـدگـانــش دو جــادوی سـاحــر

در مــقـامـش زبـان بــود الـکــن            در مـدیـحــش قـلــم بـود قـاصـر

مـی رسـانــد سـلام پـیــغــمـبـــر            بـر چـنـیــن رهـبـر جهـان جابـر

غـم ز خاطر برون کنـد مهـرش            شـادمـان مـی شـود از او خاطــر

بــه ظـهـورش ظهـور حق پیــدا            ز وجــودش خــدا هـمی ظـاهــر

گوید این نکته را ز روی شرف            گـــاه بــی گـــاه خامـــه شـاعــر

آمـد ای عـاشـقـان زمان طرب

خیـز و شـادی نما به مـاه رجـب

*******************

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی