کوثرنامه

شعر شهادت امام علی علیه السلام-۲۳

*******************
وجودم نخل از غم بارور بود

تمام حاصلم خون جگر بود

زهر شاخه هزاران میوه دادم

همانا پاسخم نیش تبر بود

دلم از طفل بر پستان مادر

به دیدار اجل مشتاق تر بود

اگر چه شاخه هایم را شکستند

به هر شاخه هزارانم ثمر بود

چه باک از تیغ زهرآلود دشمن

علی یک عمر در کام خطر بود

هزاران زخم در دل داشتم من

که بس کاری  تر از این زخم سر بود

به جان فاطمه  آنکه مرا کشت

نه تیغ ابن ملجم، میخ در بود

هزاران استخوان بودم گلوگیر

هزاران نیش خارم در بصر بود

به هر آهم هزاران زخم فریاد

به هر زخمم هزاران نیشتر بود

تو ای قاتل مرا کشتی نگفتی

علی یک عمر غمخوار بشر بود

زدی شمشیر بر فرق امامی

که حتی مهربان تر از پدر بود

به اشک و خون دل بنویس "میثم"

علی از فاطمه مظلوم تر بود

***********************

خواستم عشق را نظاره کنم

چشم ها را پر از ستاره کنم

خواستم تا که از شب شعرم

قطعه ای نذر جشنواره کنم

عشق فرمود نذر نام علی

صدو ده بار استخاره کنم

گر که شعری قشنگ می خواهم

به علی بیشتر اشاره کنم

می شود با حروف نام علی

وزن اشعار را اداره کنم

جای دارد به وصف این آقا

هر چه می بینم استعاره کنم

گر چه این ها به ما نمی گنجد

بحر در کوزه ها نمی گنجد

*****

هر صفا با علی صفا دارد

هر کسی با علی خدا دارد

روی قلب ستاره بنویسید

مثل آقای ما کجا دارد

چه کسی جز امام اول ما

پسرش شهر کربلا دارد

وقت معراج جز علی چه کسی

جا به دوش فرشته ها دارد

یا کدامین بزرگ در دنیا

دور خود اینقدر گدا دارد

عشق اگر عشق هم بود تنهاست

با ولای علی بها دارد

آیت والی الولی مددی

صده و ده بار یا علی مددی

*****

صاحب رودخانه ی کوثر

دست پرورده اش بود بوذر

آن امامی که در زمان نماز

می دهت در رکوع انگشتر

آن که در لابلای جنگ احد

با نود زخم می کند محشر

آن بزرگی که کار کوچک او

کندن چهار چوبه ی خیبر

آن جوانی که عبدودها را

با یکی ضربه می کند بی سر

ذکر هر پهلوان به میدان ها

اسد ا... یا علی حیدر

دافع سیئاتمان حیدر

عجّلوا بالصلاتمان حیدر

*****

کاش می شد خطابمان بکند

با نگاهی شرابمان بکند

کاش می شد ابوتراب جهان

زیر پایش ترابمان بکند

تو دعا کند نیاد آن روزی

که بخواهد جوابمان بکند

ما گناه کبیره ایم آقا

کاش آقا صوابمان بکند

ما گروه دعای نامقبول

باید او مستجابمان بکند

کاش می شد که خون ما ریزد

در ره عشق آبمان بکند

یا علی یا مسبب الاسباب

ما رعیت فقط شما ارباب

*****

ای وجود تو برکت عالم

ای منا ای صفا و ای زمزم

افتخار عشیره ی حوّا

ایلیای قبیله ی آدم

ذکر نام تو را خدای ودود

می نویسد به حلقه ی خاتم

بر بلند ستیغ عاشورا

زده عباستان فقط پرچم

کاش می شد مرا نگهداری

مثل مقداد و قنبر و میثم

عارفم یا علی مدد گویم

ذکرتان تا الی الابد گویم

*************************

ما از قدیم شهره ی افلاک گشته ایم

زمزم نخورده ایم ولی پاک گشته ایم

قالو بلی نگفته اسیر کسی شدیم

آری به پای مقدم او خاک گشته ایم

ما درون ظرف ولا نرم کرده اند

آنجا جدا زهر خس و خاشاک گشته ایم

ما خاک بوده ایم و مبدّل به گل شدیم

با قطره های کوثر نمناک گشته ایم

با نام او خدا به گل ما دمیده است

قدریم و برتر از همه ادراک گشته ایم

با لطف حق ز عالمیان سر شدیم ما

از شیعیان حضرت حیدر شدیم ما

*****

بنت اسد که بانوی سبز عفاف بود

در خانه ی خداش که در اعتکاف بود

از طاق عرش تا در کعبه قدم قدم

خیل نبی ستاده و در انعطاف بود

لحظه به لحظه بر سر خدمتگزاریش

در بین حور و جن و ملک اختلاف بود

آن خانه ای که قبله گه عرش و فرش بود

از آن به بعد دور علی در طواف بود

دست خدا به شوق وی آغوش باز کرد

در واقع این حقیقتی است که از آن شکاف بود

جا پای او میان زمین خوب دیده شد

وقتی که حق دمید و علی آفریده شد

*****

بی تو قلم به صفحه ی انشا نمی رود

هر قطره ی چکیده به دریا نمی رود

تنها فقط نه ماه و ستاره در آسمان

خورشید هم میان ثریا نمی رود

هر کس که نیست در دل او بغض دشمنت

نامش میان احبا نمی رود

مجنون اگر نام تو یکبار بشنود

با اله قسم که در پی لیلا نمی رود

احمد گرفت دست تو بر آسمان و گفت

دستی به روی دست تو بالا نمی رود

از بس که جلوه های خدائیت منجلی است

حق دارد آن کسی که گفت خداوند من علی است

*****

یادت به قلب مرده ی من جان شود علی

در این کویر تشنه چو باران شود علی

تنها به گوش چشم ابوفاضلت ببین

عالم همه ابوذر و سلمان شود علی

عدل تو عین عدل خدا عدل محشر است

تا ذوالفقار دست تو میزان شود علی

قرآن به روی نیزه ی صفین باطل است

تو آیه ای و حرف تو قرآن شود علی

دشمن ترین دشمن تو وقت احتضار

در محضر تو دست به دامن شود علی

وقت رکوعت آمده ام پس شعف بده

امشب برات کرببلا و نجف بده

*****

دستی که پیش خانه ی مولا دراز نیست

در شرع بر جنازه ی آن کس نماز نیست

حتی میان جمع محبین نمی رود

هر کس که در مسیر ولایت بساز نیست

این معنی درست و ضریب ولایت است

یعنی که روی حرف ولی اعتراض نیست

هر کس که بغض دشمن مولا نداشته

جایی بغیر دوزخش او را مجاز نیست

از این سند که هر کسی افراط می کند

فرمود امام صادق او اهل راز نیست

امری که از طریق ولایت نزول کرد

باید بدون چون و چرایی قبول کرد

*****

اول تو نور بودی و شمس الضحا شدی

با نام خویش زینت عرش خدا شدی

می خواست تا که مثل خودش در زمین نهد

تو آمدی و آینه ی کبریا شدی

پای تو حیف بود به روی زمین رسد

کعبه شکاف خورد و در آن پا گشا شدی

جنگیدی و خدا برای تو لاسیف گفته است

یعنی که تو برای خدا لافتی شدی

آیه رسید و گفت بلغ ای رسول من

تو جانشین شدی و ولیّ خدا شدی

************************

مرگ خود را اگر این گونه تمنا دارد
سالیانی‌ست که در دل غم زهرا دارد

روضهٔ فاطمه یک روضهٔ معمولی نیست
شرح دوران غریبی‌ست که مولا دارد

شرح قومی‌ست که در موعد یاری امام
جای لبیک، فقط شاید و اما دارد

قصهٔ‌ مردم بیعت‌شکن است این روضه
خون اگر گریه کند چشم زمان، جا دارد

استخوان در گلوی صبر بماند سی سال؟
آه با چاه خدایا! چه سخن‌ها دارد

بعد یک عمر غم خانه‌نشینی، حالا
غم بدعهدی دنیا طلبان را دارد

این یکی در طلب بردن بیت المال است
آن یکی منصب شاهانه تقاضا دارد

آن طرف لشکر کفر است به پا خاسته است
این طرف فتنهٔ جهل است که غوغا دارد

بی‌وفایی کمر کوه وفا را خم کرد
داغ‌ها بر جگر از مردم دنیا دارد

می‌رود با غم سی سال غریبی اما
جگری شعله‌ور از قصهٔ‌ فردا دارد

آه کوفه‌ست، ‌همان کوفه ولی این دفعه
نیزه‌ای در وسط شهر تماشا دارد

یوسف رحیمی

************************

تا شکوفا میشود بانور هر پژمرده ای
میشود سرزنده باتو هردل افسرده ای

لاتؤدبنی نمی گویم بزن مارا کریم
تا به حال ازدست یارم چوب رحمت خورده ای؟

از نمک نشناس ها آزار دیدن سخت نیست
درد دارد خوردن زخم از نمک پرورده ای

من فراری از خودم هستم ببین حال مرا
روسیاهم، بی پناهم، بادل آزرده ای

یاد من دادی که در اوج بلا گویم علی
زنده می گردد از این فریاد هر دلمرده ای

کام ما گریه کنان با خاک تربت واشده
یعنی از اول مرا بر روضه ها بسپرده ای

بخشش و مهر و عطا و لطف تو جای خودش
باهمین ذکر حسین از عالمی دل برده ای

مهدی قاسمی

************************