کوثرنامه

اشعار وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها-8

**************

محسن کاویانی

 

آنقدر بخشیدی که دستانت

بخشندگی را هم هوایی کرد

 

ثروت به پاهای تو افتاد و

از تو غرورش را گدایی کرد

 

 من هم کنار آسمان بودم

وقتی نماز نور را خواندی

 

در روزهای غربت و سختی

مردانه پای عشق خود ماندی

 

 بانو کسی دیگر نمی‌گوید

مردانگی در سیرت زن نیست

 

مردانگی ها را نشان دادی

مردانگی تنها به گفتن نیست

 

 فرمود پیغمبر به یارانش

باید شبیه همسرم باشید

 

از او شنیدم در بهشت حتی

قسمت شده تا مال هم باشید

 

 تو همسرش بودی ومی مانی

قدر تو بیش از دیگران باشد

 

اصلاً برای چون تویی بانو

باید کفن از آسمان باشد

 

 باچشم خود دیدم برای او

سال عروجت سال غم ها شد

 

شکر خدا آن روزهای سخت

زهرای تو ام ابیها شد

 

 یادت میاید گفت پیغمبر

خورشید برشب می‌شود غالب؟

 

بانو منم همرزم دیروزت

یعنی علی ابن ابیطالب

 

 امروز اینجا بر مزار تو

آورده‌ام زهرا و زینب را

 

زینب دوسالش هست و می‌داند

زن می‌تواند بشکند شب را

 ****************************
عارفه دهقانی

 

با خواندنِ هر آیه از کوثر

چون چشمه،می جوشی و می خندی

 

غارِ حرای توست این خانه!

زهرا ست آن وحیِ خداوندی!

 

 معصوم اگرچه نیستی بانو

در عصمتی هر صبح و شامی را

 

تو مادر زهرا شدییعنی

مادربزرگی هر امامی را!

 

 حق داشتی عاشق شوی آنروز!

پیغمبرت سَر بود از یوسف

 

حتی به عشقش خلق شد افلاک

او دلربا تر بود از یوسف!

 

از  دوشِ خود برداشتی آرام

هر هفت خوانِ سکّه هایت را

 

حالا خودت سیمرغِ سیمرغی!

چشمی بگردان زیرِ پایت را

 

 چشمِ زمین و آسمان روشن!

چون در سخاوت میکنی اعجاز

 

**تو آیه ی هشت ضحی هستی

ای ثروت اسلام در آغاز

 *********************

علی صالحی

 

سنگ صبور قلب طاهایی خدیجه

آرامش پیغمبر مایی خدیجه

 

کِی می رسد دست کسی بر رتبهء تو؟

از بسکه بالایی و والایی خدیجه

 

خیر النساها را اگر که برشمارند

قطعاً تو جزء بهترینهایی خدیجه

 

درک مقامات تو کار هر کسی نیست

چون مادر امّ ابیهایی خدیجه

 

بر تارُک اسلام نامت می درخشد

اوّل مسلمان، قبل مولایی خدیجه

 

مثل تو را بانو! خدا کِی آفریده؟

تنها تویی که مثل زهرا پروریده

 

بانو تو با آسیه و مریم قرینی

ای آسمانی! پس چرا روی زمینی؟

 

اسلام با دارایی تو قد علم کرد

تو اوّلین حامی این دین مبینی

 

ما را به مجهول الهُویت ها چه کاری است؟

تنها خودت هستی که امّ المؤمنینی

 

شعب ابی طالب تو را در خود نگه داشت

تا بر همه ثابت شود تنهاترینی

 

از حرمت داغ تو عام الحزن فرمود

خیلی عزیزی،رکن ختم المرسلینی

 

بانو برو بعد از تو خیلی سخت باشد

با حیدر از زهرا خیالت تخت باشد

 ****************************

سید هاشم وفایی

 

وقتی که چشم خلق خدا ناسپاس بود

تنها خدیجه بود که گوهرشناس بود

 

تاسر نهد به پای رسول امیـن ز شوق

در بارگاه عشق پُر از التماس بود

 

این افتخار اوست که در طول عمر خویش

بابهترین پیمبرحق درتماس بود

 

گنجینۀ معارف ایمان و منزلت

آئینـه ی تجلی و پّر انعکاس بود

 

مال و منال را به فقیران مکه داد

کی در کمند نفس و طعام و لباس بود

 

خوف و رجای او به ره دین حق گذشت

از جاهلان مکه کجا در هراس بود

 

غفلت نکرد لحظه ای از حق،خدا گواست

تا آخرین نفس به جهان حق شناس بود

 

روز و داع خویش «وفائی »از این جهان

آزرده دل ،به خاطر آن باغ یاس بود

 ****************************

مسعود اصلانی

 

تو کیستی که سینه ی ما بی قرار توست

چشم زمین و چشم زمان سوگوار توست

 

کم نیست این که مادر زهرای اطهری

 سوگند می خورم که همین افتخار توست

 

در هر کجا همیشه کنار پیمبر و

 در هر کجا همیشه پیمبر کنار توست

 

مادر بزرگ محترم خانواده ای

 داماد خانواده علی بی قرار توست

 

دنیای تو همیشه هوایش بهاری است

 در بین خانه ات نوه هایت بهار توست

 

خیل کثیر خانه ی پیغمبر از تو بود

 زهرای خانه ی نبوی یادگار توست

 

بی خود نبی به پای کسی پا نمی شود

 هر مادری که مادر زهرا نمی شود

 

دنباله دار عشق و اویس قرن شدی

در شب دلیل گریه ی چشمان من شدی

 

جایت اگر چه زیر کسای نبی نبود

 مادر شدی خلاصه ی آن پنج تن شدی

 

در هر نماز نافله پشت پیمبرت

محو عروج هر شبی خویشتن شدی

 

دخت علی ز چهره ی تو ارث برده است

 ای مادری که مادر ام الحسن شدی

 

چندین کفن اگر چه محیای تو شده

 مادر بزرگ یک نوه ی بی کفن شدی

 

گریان روضه های رسول خدا شدی

 گریان داغ غربت یک پاره تن شدی

 

جبریل گفت روضه ی زخمی دوباره را

 در روی خاک یک بدن پاره پاره را

 *********************