کوثرنامه

نوحه روز عاشورا

*****************

 وداع

***

چه بی صبر و قراری      بـرای نیزه خوردن

که نشناسی سر از پا   بـرای سر سپردن

کمی آهسته ‌ای روحم برون از جسم من شو

کمی آهسته‌تــر آماده‌ی بی سر شدن شو

حسین آهسته تر  - سوی مقتل برو

******

من و تو ای عزیـزم         یکی روح دو جسمیم

یکی چون مهر و خورشید   اگر چه با دو اسمیم

نگردید و نگردد بی تو عمــرم طی برادر

بدان مرگ تو یعنی مرگ زینب  ای برادر

حسین آهسته تر  - سوی مقتل برو

******

اگر می دادی اذنی      زنان هاشمی را

نشان می‌دادم اینجا    شکوه فاطمی را

اگر رخصت دهی میدان روم ای نازنینم

کنم ثـــابت یل شیر امیرالمومنینم

حسین آهسته تر  - سوی مقتل برو

****************************

********************

وداع امام حسین (ع)

رو سوی میدان می رَوی ای تاج سر ، گویم تو را با چشم تر
ای یادگار مادرم آهسته تر
خورشید زهرایی و از هجران تو ، نداره شام من سحر
ای یادگار مادرم آهسته تر
پیش خدا ای کوکب هدایت ، تو میری ای معنی نور و عزت
من هستم و یک کربلا مصیبت
آه و واویلا ، عزیز زهرا ، غریب و تنها
*****
تا صبح محشر من گرفتار توام ، یار وفادار تو ام
بعدِ ابوفاضل علمدار تو ام
من می برم پیغامت و از کربلا ، دلداده و یار تو ام
بعدِ ابوفاضل علمدار تو ام
آسوده باش ای کعبه ی ولایم ، با خطبه ی کوبنده و رسایم
من کوفه را کرببلا نمایم
آه و واویلا ، عزیز زهرا ، غریب و تنها
******
ای که غریب و بی کس و بی لشگری ، نور دل پیغمبری
با رفتنت جان مرا هم می بری
تو همه ی دار و ندار و هستی و ، بود و نبود خواهری
با رفتنت جان مرا هم می بری
ای عالمی تراب سرخ کویت ، آهسته تر ای جان فدای رویت
تا که زنم بوسه زیر گلویت
آه و واویلا ، عزیز زهرا ، غریب و تنها

*****************

عاشورا

هستم از داغ فِراقت                               زار و دلخسته برادر

سوی میدان رو ، ولیکن                              قدری آهسته برادر

الوداع یاس و ریحانم                                 الوداع جان و جانانم

الوداع یار عطشانم                                یا مظلوم أَبی عبدا...

 

خواهم اینک ماهِ رویِ                             بَس نِکویت را ببوسم

مادرم کرده وصیّت                                    که گلویت را ببوسم

صبری کن ای به جسمم جان                  بر سرت با لبِ عطشان

بگیرم آینه  قرآن                                      یا مظلوم أبی عبدا...

**************************************

روز عاشورا – وداع

ای غریب مادر یبن حیدر                    قدری آهسته تر جان خواهر

شمس عاشورا حسین جان                       یوسف زهرا حسین جان

گرگ این صحرا زیاد و                    تو تک و تنها حسین جان

حسین من حسین من

******

هستی ای گلِ گلزارِ احمد             غرق تجلیِ ذاتِ سرمد

ناله دارد خواهر تو                                خواهر غم پرور تو

ده اجازه قبلِ رفتن                           من ببوسم حنجر تو

حسین من حسین من

******

ای بانویی که ستم ها دیدی                کاش آن حنجر را نمی بوسیدی

بر حسین چون که جفا از                             سوی شمر بی حیا شد

عاقبت در بین مقتل                                             او ذبیحً بِالقفا شد

واحسینا واحسینا

****************************

روز عاشورا – قتلگاه

ای پسر مادری شهیده               أَ اَنتَ اَخی ، اِی سر بریده؟

اصغرت کو اکبرت کو                               ساقی آب آورت کو

پیکر تو غرقه در خون                   پس حسین من سرت کو

ای حسین جان ای حسین جان

******

پاسخت را گویم با سوز و آه             خوش آمدی خواهر در قتلگاه

ای که بر دیده تو نوری                                گویم اما کن صبوری

از جفای خولی دون                                      جا گرفته در تنوری

من غریبم من غریبم

******

برادر دل پر شراره شده                           آسمانم بی ستاره شده

ای مرا ماه یگانه                                           ای غم تو بی کرانه

هر کجا نام تو بُردم                                       پاسخم شد تازیانه

ای حسین جان ای حسین جان

******

خواهرم ما مجروحِ کینه ایم                     وارث کوچه مدینه ایم

وارث دستان بسته                              دردِ پهلویی شکسته

مادری قامت خمیده                              نافله خوانِ نشسته

واغربتا واغربتا

*******************************

زمزمه ی وداع

حالا که داری میری از پیش خواهر

برو اما جون من یکم یواش تر

برو اما ..نه..بمون باید ببوسم

زیر حلقوم تورو به جای مادر

بذار عمل کنم داداش وصیت مادرتو

پیاده شو تا که یکم آروم بشه دخترت تو

ببین تو پشت سرتو

ای همه ی حاصل من – بازی نکن با دل من

داری میشی قاتل من

حسین من

یوسفم داری میری میون گرگا

زن و بچه تُ به کی میسپاری اینجا

هراسون میون این همه نامحرم

تو بگو چیکار کنه یک زنِ تنها

این باری که رو دوش من انداختی خیلی سنگینه

سنگین تر اینه ببینم چکمه رو سینت میشینه

الهی چشمام نبینه

ببین دارم میشم هلاک – چطور ببینم تنِ چاک

با شکم افتادی به خاک

…

تا ابد غم تو عقده ی گلوم شد

این سفر برای من گرون تموم شد

به جز اشکام آبی تو بساط ندارم

مهر زهرا به لبای تو حروم شد

تا که یکم آروم بشم دستی روی دلم بذار

دست روی دست نذار و زود انگشترت رو دربیار

میترسم از آخر کار

اینا همه اهرمنن – دستتُ از مچ میزنن

گوشواره هامُو میکنن

مجتبی صمدی

**********************

زمینه عصر عاشورا ۲

غروب دشت کربلا شده پر از آتش و دود

غارت خیمه های عشق سیلی و صورت کبود۲

کشته های بی کفن میان صحرا غریب

زینب و پیکر بی سری که ماند از حبیب

حبیبی یا حسین۴

زینب و خاطری حزین گهی میان قتلگاه

گهی کنار کودکان گهی میان خیمه گاه۲

ساربان انگشتر خون خدا را ربود

یکنفر پیرهن ارباب ما را ربود

حبیبی یا حسین۴

حامد الواری

****************************

سر تو با چه زجری از تن بریدند
فاطمه رو گوشه گودال ندیدند
زنده بودی خیمه رو آتیش کشیدند
گفتم دیگه برنمیگردی (۲(
بی تو فقط هی میکوبم دستروی دست
من گیر میافتم وسط یه مشتی مست
به خاطر جایزه گردنت شکست
گفتم دیگه برنمیگردی (۲(
از همدیگه سر تورو این ناکسا میدزدند
سوغات یکی عمرشونو از بچهها میدزدند
لخت و عریان / روی خاکایی / خاک عالم شد / بر سر خواهر
(۲)کاش ساربان / کور شه نبینه / روی انگشتت / مونده انگشتر
گفتم دیگه برنمیگردی (۲(
به سختی طی این دقایق میکنم ببین دارم بریده هق هق میکنم
من به خدا بدون تو دق میکنم
گفتم دیگه برنمیگردی (۲(
میخوام ببوسم نوک پا تا سر تو خودت باید آروم کنی دختر تو
حس میکنی عطر تن مادر تو
گفتم دیگه برنمیگردی (۲(
نذاشتن تا کوتاه کنم گیسوهاتو ای آقا
تا نکشن از مو تورو روی زمین رو خاکا
انگار قسمت / اینه که باید / تو دل مقتل / من باشم پیشت
انگار باید / من ببینم که / میزنه قاتل / پنجه تو ریشت
گفتم دیگه برنمیگردی (۲(
********************

 گودال قتلگاه

برا یک لحظه یه دفعه خواهرت مرد

دیدن این منظره امونمُو برد

پیش چشام از رو اسب افتادی و باز

سر خونی و شکسته ت باز به سنگ خورد

همین که خوردی رو زمین هجوم آوردند رو سرت

رسید به گوشم میون معرکه جیق مادرت

خاک روی سر ریخت خواهرت

شد روز خواهرت سیاه – گیر افتادی تو قتلگاه

زجرکش شدی تو بی گناه

حسین من…

بلوا شد بالا سرت میون گودال

تورو میزدند و من میرفتم از حال

منو با لگد زدن تا دورشم از تو

شبیه تو خواهرتو شد لگدمال

تا اومدم مانع بشم نشد، پر از خجالتم

با سیلی پرتم کرد عقب ناخن کشید به صورتم

من شاهد قیامتم

محاسنت رو توی دست گرفت رو سینه ت نشست

غرور خواهرت شکست

***

تن تو بازیچه شده به پیش زهرا

زیر و رو نشد چرا تموم دنیا

موهاتُ از پشت گرفته بود تو پنجه

سرتُ بلند میکرد میزد تو خاکا

تا به خودم اومدم و خواستم سپر بشم رو تنت

دیدم با خنجر میکوبه رو مهره های گردنت

تو رو چه وحشی زدند

گفتم به قاتلت داداش ببُر ولی یکم یواش

خون می پاچید رو چکمه اش

مجتبی صمدی

**************************