کوثرنامه

 مدح و مولودی امام رضا علیه السلام

******************

محمد مبشری

امام زمان(عج) و ولادت ها

 

یار آمده و نگار هم می آید

با آمدنش بهار هم می آید

احیاگر دین احمدی یعنی که

آن دلبر تکسوار هم می آید

 **********************

محمود ژولیده

ای دل همۀ آل عبا را صلوات

با فاطمه حجت خدا را صلوات

هرکس که محمدی است همراه علی

با حضرت معصومه رضا را صلوات

***

محمود ژولیده

ذیقعده نَه یک دهه کرامت دارد

یک عمر کرامت و زعامت دارد

در سیصد و شصت و پنج روز از هر سال

هر روز رضا به ما امامت دارد

***

ای شیعه کرامتَت فرا می خواند

این مَه به ولایتت فرا می خواند

دستان رضا اگر بگیرد دستت

معصومه به عصمتت فرا می خواند

***

از ماهِ رضا لطف و کرامت ریزد

در مشهد و قم رحل اقامت ریزد

هر خسته که از رضا شفا میخواهد

معصومه به کامِ او سلامت ریزد

***

ایران دو حرم در قم و مشهد دارد

در این دو، جواد رفت و آمد دارد

فرمود که شاچراغ، سوّم حرم است

رهبر نفَسِ آل محمد دارد

*************************

نجل حبل المتین امام رضاست

همه ی حرف دین امام رضاست

گر بپرسی ز کعبه ، می گوید :

قبله ی هفتمین امام رضاست

هم که شرط ورود در دژِ حق

هم که حصن حصین ، امام رضاست

با غلامان خویش هم سفره

با خدا همنشین امام رضاست

ابتدای مسیر فهمیدیم

انتهای یقین امام رضاست

از " بهشت رضاش " معلوم است

که بهشت آفرین امام رضاست

کل ایران ، رَعیتَّش هستند

شاه این سرزمین امام رضاست

به خدایی که واحد است و احد

بی مَثَل ، بی قرین امام رضاست

واژه ی دل شکن ، امام حسین

واژه ی دلنشین ، امام رضاست

ای فراری از این حرم ، فردا

کار ما با همین امام رضاست

آنکه جاروی صحن جامع اوست

بال روح الامین ، امام رضاست

آنکه یک بار هم نشد بزند

روی ما را زمین ، امام رضاست

آنکه با رأفتش نظر دارد

بر منِ بدترین امام رضاست

آنکه در حشر زائرانش را

می کند دستچین امام رضاست

محمد قاسمی

*************************

گریه غوغا می کند، دل های ویران بیشتر 
صحن را پر کرده امشب بوی باران بیشتر 

یا تو داری می کشی شعر مرا سمت جنون 
یا دل من می زند خود را به توفان بیشتر 

خوب جایی آمدی زائر مگر نشنیده ای 
می شود هر مشکل آسان با کریمان بیشتر 

از شما پنهان نباشد از خدا پنهان که نیست 
من خدا را دیده ام سمت خراسان بیشتر 

بسته هرکس جایی از جغرافیا دل را و من 
بسته ام سمت شمال شرق ایران بیشتر 

شب میان پنج صحن و هفت ایوان طلا 
ماه جولان می دهد در این شبستان بیشتر 

پنجره فولاد یعنی بارش یکریز نور 
هرچه اینجا درد می بینید درمان بیشتر 

علّتش را من نمی دانم ولی در این حرم 
بوی عطر کربلا جاری است در جان بیشتر 

دارم امشب می روم اما دلم پیش شماست 
ای گرفتار تو دل های پریشان بیشتر 

هرچه کردم تا ضریحت راببوسم لحظه ای 
بست برمن راه را این بیشتر، آن بیشتر 

این که ما را دوست می دارید یانه با شماست 
ما شما را دوست می داریم از جان بیشتر 

عباس شاهزیدی 

************************

عشق رسوایی محض است که حاشا نشود 
عاشقی با اگر و شاید و اما نشود 

شرط اول قدم آن است که مجنون باشیم 
هر کسی دربه در خانه ی لیلا نشود 

دیر اگر راه بیفتیم، به یوسف نرسیم 
سرِ بازار که او منتظر ما نشود 

لذت عشق به این حسِّ بلاتکلیفی ست 
لطف تو شاملم آیا بشود؟ یا نشود؟ 

من فقط روبه روی گنبد تو خم شده ام 
کمرم غیر درِ خانه ی تو تا نشود 

هرقدر باشد اگر دورِ ضریح تو شلوغ 
من ندیدم که بیاید کسی و جا نشود 

بین زوّار که باشم کرمت بیشتر است 
قطره هیچ است اگر وصل به دریا نشود 

مُرده را زنده کُنَد خوابِ نسیم حرمت 
کار اعجاز شما با دَمِ عیسا نشود 

امن تر از حرمت نیست، همان بهتر که 
کودکِ گمشده در صحن تو پیدا نشود 

بهتر از این؟! که کسی لحظه ی پابوسیِ تو 
نفس آخر خود را بکِشد پا نشود 

دردهایم به تو نزدیک ترم کرده، طبیب 
حرفم این است که یک وقت مداوا نشود! 

من دخیلِ دلِ خود را به تو طوری بستم 
که به این راحتی آقا گره اش وا نشود 

بارها حاجتی آورده ام و هر بارش 
پاسخی آمده از سمت تو، الّا نشود 

امتحان کرده ام این را حرمت، دیدم که 
هیچ چیزی قسم حضرت زهرا نشود 

آخرش بی برو برگرد مرا خواهی کُشت 
عاشقی با اگر و شاید و اما نشود 
محمد سولی

*********************

از عرش سلام سرمدی آوردند 
آیینه ی حُسن سرمدی آوردند 

با آمدن رضا(ع) از باغ بهشت 
یک دسته گل محمدی آوردند 
-- 
هر چند حال و روز زمین و زمان بد است 
یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است 

حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای 
آنجا برای عشق شروعی مجدد است 
-- 
با نام رضا به سینه ها گل بزنید 
وز اشک به بارگاه او پل بزنید 

فرمود که هر زمان گرفتار شدید 
بر دامن ما دست توسل بزنید

***********************

در ظل روزگار شما یا ابالحسن 
هستیم ریزه خوار شما یا ابالحسن 
در جمع جان نثار شما یا ابالحسن 
ماییم هم جوار شما یا ابالحسن 
از خیل دوست دار شما یا ابالحسن 
***

مشهد زمین که نیست ولی اسمان که هست 
مشهد بهشت نیست ولی بیش از ان که هست 
مشهد کرانه نیست ولی بیکران که هست 
شکر خدا برای سرم استان که هست 
شد قبله ام دیار شما یا ابالحسن 
***

باید گرفت زیر پر جبرئیل را 
باید که پا برهنه ببینی خلیل را 
در صحن انقلاب می سلسبیل را 
لطف کثیر حضرت و ظرف قلیل را 
چشم من و غبار شما یا ابالحسن 
***

عالم علی و در همه جا سر به سر علی 
ایینه شد خدا و علی ضرب در علی 
دل گفت علی و دیده علی و جگر علی 
هشت است رو بروی من و جلوه گر علی 
جانم فدای چار شما یا ابالحسن 
***

خوش گفته اند تا به قیامت بایستد 
هر کس که رو بروی ضریحت بایستد 
قله مقابل تو به زحمت بایستد 
خورشید قد کشیده به حیرت بایستد 
 ما هم شدیم بار شما یا ابالحسن 
***

وقتی که چشم ها سحر خیز می شود 
شب ها حرم عجیب دل انگیز می شود 
از بس عنایت است که سر ریز می شود 
حج مشهد است قسمت ما نیز می شود 
حاجی شدم کنار شما یا ابالحسن 
***

بعد از حرم تو هستی و حال خماری اش 
دلتنگ لحظه لحظه شادی و زاری اش 
مبهوت شمش های طلا نقره کاری اش 
حس بداع با همه بی قراری اش 
ماییم بی قرار شما یا ابالحسن 
***

یک ذره کم نمی شود این اشتیاق ها 
شکر خدا دوباره من و این رواق ها 
امشب نشسته ام بنویسم به طاق ها 
این جا پر از شفاست از این اتفاق ها 
کار خداست کار شما یا ابالحسن 
***

پیری رسید و پنجره فولاد را گرفت 
یک گریه باز صحن گوهر شاد را گرفت 
یک اشک چشم جامع الزداد را گرفت 
عطری وزید و یک دل اباد را گرفت 
از سمت کفشدار شما یا ابالحسن 
 ***

امشب حرم قرق شده دل تا خدا رود 
مادر رسیده است به ایوان طلا رود 
بالای سر نشیند و پایین پا رود 
تا که زیارتی کند و کربلا رود 
مٌردیم در جوار شما یا ابالحسن 
***

امشب زیارت تو اگر مادر امده 
عباس امدست و علی اکبر امده 
عمه دوباره با دو سه تا دختر امده 
حتی رباب امد علی اصغر امده 
جمع اند در مدار شما یا ابالحسن 
***

دار الکرامه هست اگر با حبیب ها 
دار العجابه هست برای غریب ها 
دار الهدایه ی شب و ابن شبیب ها 
مانند کربلاست حرم بوی سیب ها 
می اید از مزار شما یا ابالحسن 
***

نون و قلم نبیست و ما یسطرون حسین 
طاق فلک علیست به عالم ستون حسین 
خلقت تمام حضرت زهراست خون حسین 
هستی تمام ظاهر ما فی البطون حسین 
ذکر حسین کار شما یا ابالحسن 
*****************************

خدا نه اینکه مرا از گِل زیاده تان 
که آفرید مرا از غبار جاده تان 
وبال گردن تان بودم از همان آغاز 
بعید هست بیایم به استفاده تان
ببین چه ساده برایت به حرف می آیم 
فدای این همه لطف و صفای ساده ی تان 
به لطف چشم شما دل همیشه آباد است 
خدا کند که بمانم خراب باده ی تان 
خدا نوشت ازل در شناسنامه ی دل 
که ما غلام شماییم و خانواده ی تان 
از آن زمان که از این خاک پاک پاشده ام 
گدای دائمی حضرت رضا شده ام
***
 بهشت کوچک دامان مادری آقا 
تو میوه ی دل موسی بن جعفری آقا
شب ولادت تو در مدینه می گفتند 
ز راه آمده خورشید دیگری آقا
دخیل بسته ام امشب به گاهواره تو 
رواست حاجتم ار سر برآوری آقا
اگر چه منشاء نور شما یکی باشد 
تو بین باغ خدا طعم نوبری آقا
که خوانده است ولی عهد خود تو را وقتی 
که تو برای خودت یک پیمبری آقا 
توای که صاحب اوصاف بی حدش خواند 
همان که عالم آل محمدش خواند
***
 مهی که چشمه ی چشم تو در تلاطم شد 
طلوع مشرقی آفتاب هشتم شد 
چه حکمتی است که قبل از طواف موسم حج 
طواف قبله ی هشتم نصیب مردم شد 
فقط برای تماشای دانه پاشی تان 
دل کبوتریم نذر چند گندم شد 
شبیه محشر کبر است صحن های حرم 
که در شلوغی هر روزه اش دلم گم شد 
به سوی پنجره فولاد حاجتی آمد 
دخیل بست و گرفت و غمش تبسم شد
ز کوچه های حرم آفتاب می جوشد 
ز دست حوض فرشته شراب می نوشد 
***
 فدای نام صمیمی و شاعرانه تان 
که باز کرده دلم را به سوی خانه تان
نبود دست من و بی هوا هوایی شد
گمان کنم که گرفته دلم بهانه تان
نشسته ام به سر دوش گنبدت آقا 
بیا و پر مده این مرغ را ز آشیانه تان
دوباره حرف زیارت دوباره حرف حرم 
دوباره حرف کبوتر به آب و دانه تان 
چقدر عمق بلند کلامتان زیباست 
میان صحبت شیرین و عامیانه تان 
بخوان که هرچه بخوانی برای ما زیباست 
رسیدن تو به این خاک هدیه زهراست

******************