کوثرنامه

***************

عالم سیه پوش و جهانی غرق در آه

صاحب عزای شیعیان آجَرَکَ الله

 

پر از اشک و ناله ، همه آسمانها

خدایا پریشان ، شده قلب مولا

 

«واویلا واویلا، واویلا واویلا»

ـــــــــــــــــــــــــ

وقتی که آمـد دشمنـت با تازیانه

وقتی ز هر سو می کشید آتش زبانه

 

در آن کوچه بردند ، تو را دست بسته

ز غم هـای مـادر ، دل تـو شکـسته

ـــــــــــــــــــــــــ

آن شب که قلب بی قرارت پر شرر شد

کرب وبلا در چشمهایت شعله ور شد

 

دلت کربلائی شد آن نیمه ی ‌شب

گرفتـی عزایِ غریبـی زینـب

دریافت سبک

یوسف رحیمی

***********************

دلخسته ی غربت ، بی طاقتِ ناله

از گوشه ی چشماش داره می ریزه لاله

 

دلش شکسته ، اسیر آهـه

تو موج غمها، چه بی پناهه

 

غربت می‌باره از نگاهش، دلش چه بی‌صبر و شکیبه

وارث نالـه های مـادر ، تـو مدینـه خیلی غریـبه

ـــــــــــــــــــــــــ

حالش پریشونه ، دلتنگ و دلخونه

آمادة سفر شده چه غریبونه

 

روی قنـوت ِ بـال شقـایق

پر کشید و رفت امام صادق

 

چهـار هزار نفر رسیـدند ، برای دفـن جسـم آقا

شکر خدا که غریبونه، نموند تنش رو خاک صحرا

دریافت سبک

*************

ما که همیشه سرخوش ، شمیمی از شقایقیم

شیعه که نه ، ولی محبین امام ِ صادقیم

ای ، نور خدایی ، که باوفایی ، مارو قبول کن ، واسه گدایی

ما رو شبیه صلحا ، شیعه ی واقعی کن

مثل امام و شهدا ، شیعه ی واقعی کن

یا امام ِ صادق

******

شیعه ی واقعی شدن ، آرزوی ما همینه

دل ما با یاد غمت ، پر میزنه تا مدینه

آه،مارو عوض کن،با نور پاکی،ای مرقد تو،یه قبر خاکی

مصحف غصه پر شده،از آیه های صبرت

دلم میخواد سر بذارم،یه روز رو خاک قبرت

یا امام ِ صادق

******

عزیز فاطمه میگن ، که خونت و آتیش زدن

این بی حیا ها انگاری ، سوزوندن و خوب بلدن

آه ، پای برهنه ، دل ِ شکسته ، دنبال مرکب ، با دست ِ بسته

سینه زنا دیگه بیاید ، مثل رئیس مذهب

ازین به بعد گریه کنیم ، به یاد عمه زینب

آه ، مظلومه زینب

******

دستای زینب بسته و ، به دور اون صف میزدن

یهودیای شهر شام ، میرقصیدن ، کف میزدن

آه ، قلب خدا رو ، اونا شکستن ، میگفتن اینها ، خارجی هستن

وای از جنایتای این ، بی غیرتای کافر

نگاه نا مَحرما و ، بچه های پیمبر

آه ، مظلومه زینب

دریافت سبک

امیر عباسی

*******************

شد کشته صادق    از ظلم و کینه

ماتمسرا شد            شهر مدینه

او شده پرپر ، همچو آلاله

مادرش زهرا ، میزند ناله

آه و واویلا

******

از زهر کینه     سوزد روانش

گواه این غم    اشک روانش

آن تجلی ِ، عصمت و تقوی

جان سپارد ، با ذکر یا زهرا

آه و واویلا

******

پای برهنه      دستان ِ بسته

حال پریشان    قلب شکسته

در پی ِ مرکب ، غرقه در آلام

زنده شد یاد ِ، کوفه و هم شام

آه و واویلا

دریافت سبک

امیر عباسی

******************************

مولا حضرت صادق ، ای امام دلها

ای رئیس مذهب ما ، یوسف زهرا

خاک قبرت در مدینه توتیای ما

غصه دار کربلا و روز عاشورا

بانی روضه های مولایی ، روضه دار عزیز زهرایی

اشک تو جاری ز دو عین ، به یاد آن شاه غریب

گریه کن ِ رأس ِ به نی ، گریه کن شیب الخضیب

مُلتَمسیم به دعا ، ای فخر ِ دو سرا

تا رویم عرفه کرببلا

صلی الله علیک یا ابا عبدالله

بابی انت و امّی یا ثارالله

دریافت سبک

امیر عباسی

*********************************

سر آسمانهای اعلا ، به زیر قدمهای صادق

دل غصه دار محبین ، بسوزد ز غمهای صادق

فدای امام غریبی ، که شد کشته ی زهر کینه

ز داغ عزیزی پیمبر ، شده محشری در مدینه

بُوَد ذکر لبها ، چو حیدر چو زهرا

در این سوگ عظمی ، واویلا واویلا

واویلا واغربتا

******

ز طاغوتیان زمانه ، چه ظم و ستم ها که دیده

شبانه پیاده خدایا ، پی مرکبی می دویده

قسم بر غم بی حد او ، غمش بر دل ما نشسته

بمیرم بمیرم بمیرم ، که شد حُرمت او شکسته

بمیرم که جانش ، شد از غصه بر لب

بگرید بگرید ، به غمهای زینب

واویلا واغربتا

******

سلامم بر آن بانویی ، به اشک و به قلب شکسته

شده وارد شام و کوفه ، ولیکن به دستان بسته

سر دلبرش روی نیزه ، به لبهای او ذکر یا رب

زنان کف زنان گرد محمل ، وَ نامَحرمان دور زینب

به نی قاری او ، بخواند چو قرآن

شود ذکر لبهاش ، حسین جان حسین جان

یا حسین یابن الزهرا

دریافت سبک

امیر عباسی

*****************************

من آخرین امامِ بی زائر بقیعم
با قامتی خمیده مسافربقیعم
دلخونِ مادرم من
مهمونِ مادرم من

راحت شدم من آخر ازغربت مدینه
چون بوی خون شنیدم ازتربت مدینه
گفتم ز زخمه پهلو
ضرب قلاف وبازو

برصفحه های تاریخ باخون دل نوشتن
عالم همه بدونن مادر ما رو کشتن
ضربه زمین گیرش کرد
مسمار در پیرش کرد

میونِ دودُ آتیش تاکه شدم گرفتار
با زانوهای لرزون تکیه دادم به دیوار
راه نفس رو بستن
حرمتمو شکستن

خونَم اگر خرابه ارث ابوترابه
روبازوهای بستم کبودیِ طنابه
مثل علی دلغمین
تو کوچه خوردم زمین

به پیشِ خانواده می دویدم پیاده
جواب ناله هامو با تازیانه داده
گرفته غم گلومو
میبره آبرومو

کسی خبر نداره چطور منو شبونه
با موهای پریشون بیرون کشید ازخونه
دویاره مثله گودال
فاطمه رفته از حال

تو کو چه ها بی حیا روی زمین کشیدم
سربسته…خاکی شده محاسن سپیدم
به یاد خد التریب
به یاد شیب الخضیب
قاسم نعمتی
 دریافت سبک 
****************************

شهرمدینه شده غوغا
یه پیرمردی تکُ تنها
شهادتینش روی لبها
بارون گریه توی چشماش
طنین غربت روی لبهاش
دودیده بسته روی دنیا
سینه بی قراره واویلا واویلا
گریه کن نداره واویلا واویلا
شده جیگرش پاره ناله میزنه مادر
میریزه خون از لبهاش این لحظات آخر
عزیز زهرا///غریبُ تنها///میون بستر افتاده
این دمه آخر///بادوچشم تر//بیاد مادر فتاده

تو دل شبها بی بهونه
میریزه دشمن وحشیونه
از در دیوار توی خونه
دو دست آقاشده بسته
دوباره حرمتی شکسته
به زیر ضرب تازیانه
زنده شد دوباره یازهرا یازهرا(س)
یاده گوشواره یازهرا یازهرا (س)
پیاده تک و تنها دویده پی مرکب
هربار زمین میخورد ناله میزد زینب
به زیر ضرب//سیلی دشمن//زارغریبُ دلخونه
با دست بسته//غریبُ خشته//روضه زینب میخونه

بابای عریان دل پرشیون
سرِبرهنه دله پُرخون
نوا گرفته چشمه گریون
غمهای زینب بانفسهاش
شده مجسم پیشه چشماش
امون از اون شام غریبون
ذکر شاه بی سر وای زینب وای زینب
ناله هایِ مادر وای زینب وای زینب
خواهر علمدار وای زینب وای زینب
معجرت نگهدار وای زینب وای زینب
یه طرف تنی بی سر به زیرِ سم اسبا
یه طرفی آوای غریبونه زهرا
غریب مادر//بریده حنجر//فدایِ کام عطشانت
پیرهنت کو/پس کفنت کو//چه کسی کرده عریانت
قاسم نعمتی
 دریافت سبک
************************