کوثرنامه

شعر ولادت حضرت علی اکبر علیه السلام۱۱

*******************

گزارش مادر

 لطف خدا شامل به هنگام دعا شد

چون نام من مقبول قلب مرتضا شد

منّت سرم بنهاد از بهر کنیزی

تا همسرم سلطان دشت لاله ها شد

اول کسی بودم که در بیت حسینی

فرزند زیبایی به دامانم عطا شد

تا اهل بیت از صورتش خورشید چیدند

در چشمشان پیدا جمال مصطفی شد

گفتند یا اُمّاه جایت هست خالی

امشب که زیباتر سرای هل اتی شد

در ماه پیغمبر گل پیغمبر آمد

الله اکبر چون علیِ اکبر آمد

***

در کودکی هم دلبر دل های ما بود

زهرا صفت، حیدر جمال، احمد لقا بود

چون جده اش زهرا قدم می زد خرامان

او دلبر زینب میان کوچه ها بود

صوت اذانش مرده ها را زنده می کرد

دل از همه می برد از بس با خدا بود

وقتی که مُحرم می شد و احرام می بست

دیگر نبود اکبر که ختم الانبیا بود

احرام او در طوف کعبه دیدنی بود

لبیک از لعل لبش بشنیدنی بود

***

من امّ لیلایم که لیلا پروریدم

در دامنم یک سرو رعنا پروریدم

یعقوب ها را مات این دردانه کردم

من یوسفم را پاک و زیبا پروریدم

گفتند او آئینه ی روی رسول است

از جان خود شیرین تر او را پروریدم

دستور ها را من ز زینب می گرفتم

در مکتب او پور زهرا پروریدم

الله اکبر را به گوشش من سرودم

او را مؤذن بهر بابا پروریدم

یک لحظه غافل از علی اکبر نبودم

خدمتگذارش بودم و مادر نبودم

***

اکبر کریم خانه ی خون خدا بود

بر مادرش زهرا قسم او مجتبا بود

او سوره ی والعصر قرآن حسین است

زیرا عصاره بر تمام انبیا بود

در کربلا گر رحمت حق جلوه دارد

او رحمة للعالمین کربلا بود

او رحم کرد از کشتن دشمن حذر کرد

ورنه عدو معدوم در آن ماجرا بود

خُلقش عظیم و منطقش وحی الهی

الله اکبر در اذان نینوا بود

گر در عمل با امر او مشهور گردیم

روز جزا پشت سرش محشور گردیم

***

او سرور و مولا و سلطان دل ماست

فرمانده ی مطلق به سامان دل ماست

او قلب یاسین است و یاسین قلب قرآن

او معنی آیات قرآن دل ماست

یاد شهیدانی که از او فیض بردند

او بهترین الگوی ایمان دل ماست

گر از شهیدان به خون خفته بپرسی

گویند اکبر جان و جانان دل ماست

زیباتر از عرش و جنان و باغ رضوان

پائین پای قبر سلطان دل ماست

ای مرگ مهلت تا ببینم کربلا را

زائر شوم لیلای آل مصطفا را

جواد حیدری

*******************************

محــمد مهدی رافع

 هرگز ندیده چشم فلک چون تو دلبری

پور حسین فاطمه و روح پروری

لب وا کنم به مدح کدامین صفات تو

کز حدّ  وهم و فهمِ خلائق، تو برتری

ای آفتاب عارض تو گفتگوی مهر

مه راست آرزو که به رویش تو بنگری

از خاندان عصمتی و نسل بوتراب

در بحر علم و حلم و شجاعت شناوری

نی فرشیان بسان تو دیدند گوهری

نی عرشیان چو روی تو دیدند اختری

آن قامت است نی به حقیقت قیامت است

سرو بلند قامتِ بستان حیدری

خویت حسن، جمال دل آرای تو حسن

در خَلق و خُلق و منطق خود، چون پیمبری

مرآت مرتضائی و هنگام کارزار

والله  یک تنه دو سپه را برابری

چون راه می روی به نظر پای تا به سر

چون آینه مقابل زهرای اطهری

یوسف خطاب گر کنمت مدح یوسف است

از صد هزار یوسف مصری فراتری

من روسیاه و غرق گناهان بی شمار

تو... کشتی نجات به دریای محشری

**************************

علیرضا لک

این روزها مجنون تر از دیروزهایم

دنبال لیلای نگاهی بی صدایم

گاهی سراغ بال های خود میایم

انگار آبی تر شده رنگ دعایم

اعجاز زمزم شستشو کرده دلم را

یعنی که چشمت زیر و رو کرده دلم را

ای در نگاهت از خدا صدها نشانه

خانه به دوشت لاله ها خانه به خانه

وقتی که بابایت غزل، مادر ترانه

یعنی تویی زیبا تو هستی عاشقانه

آه ای شکوه عاشقی چشم زلالت

خون تمام عاشقان بادا حلالت

مسجد بیا تا که محــمد را ببینند

مردم دوباره روح اشهد را ببینند

تا عابد و معبود و معبد را ببینند

حنّانه ها این قامت و قد را ببینند

رو برنگردان ورنه این مردم بمیرند

الله اکبر را بگو تا جان بگیرند

هر شب که دستان شما بالا می آید

خورشید در قلب سحر، گویا می آید

عطر مناجات شب زهرا می آید

نام همه همسایه ها این جا می آید

آقا که تو باشی فراموشی ندارد

شمع در این خانه خاموشی ندارد

نذر تو کردم این پر خاکستری را

قلبی که داری با اشاره می بری را

اشکی که حالا آمد و آن دیگری را

این دست های خالی پشت دری را

آری، نداری بهترین عذر و بهانه است

در غیبت بابا پسر آقای خانه است

دلداده ی نام تو احساسش جوانی ست

با همت چشم تو دور از ناتوانی ست

در انتظار معجزات ناگهانی ست

روی زمین هم باشد اما آسمانی ست

اصلاً علیِ اکبری ها مثل آبند

از جنس شیرین دعایی مستجابند

زیباترین آئینه از روز ازل تو

آقای آقازاده های بی بدل تو

یعنی کریم بن کریم این محل تو

شمشیر زن مثل علی ضرب المثل تو

بر هم بزن تاریکی خنّاس ها را

از ریشه برکَن این خدا نشناس ها را

رعدی بزن تا زیر پایت سر بریزد

از وحشتت با این رجزها پر بریزد

هر کس که دارد کینه ی حیدر بریزد

تیغی بچرخان زَهره ی کافر بریزد

یک تپه کشته مانده بی چون و چرایی

وقتی که تو از میسره بیرون می آیی

من مطمئنم پای تو سوزد جگرها

دیگر نمی آید صدایی از پدرها

ویران شود پشت سرت قلب قمرها

تو می روی و وای بر این نوحه گرها

من مطمئنم بی تو این دل دل نمی شد

کِشتیِ صبرم راهی ساحل نمی شد

بال و پر روح الامین پیراهن تو

خون تمام عاشقی ها گردن تو

دست خیام کربلا بر دامن تو

بابا بمیرد ای پسر با رفتن تو

شمشیرها گل بوسه از روی تو چیدند

تصویر پاره پاره ای از تو کشیدند

تا آسمان ها می روی پیغمبرانه

از من گرفتی از لب من یک بهانه

ترسیده ام بگذارمت بر روی شانه

می چینمت روی عبایم دانه دانه

این شعر هم بی گریه تا پایان نیاید

اصلاً به چشم ما سر و سامان نیاید

***************************

چون گشودند زهم دفتر دانائی را

زمزمه کرد ملک نغمۀ شیدائی را

کرد پُر ،نور خدا این شب رؤیائی را

تاببیننـــد همه جلــوۀ زیبـــائی را

هانفی گفت در رحمت حق واشده است

خلقت روی علی اکبــر لیــلا شده است

این گل سرخ که رخسارۀ احمد دارد

خال برگونۀ خود ،ابروی ممتد دارد

رنگ و بو از چمن گلشن ایــزد دارد

صورت وسیرت خود را زمحــمد دارد

همه گل ها بنشستنــد به نظـــارّۀ  او

تا که بابا بزند بوسه به رخســارۀ او

شاد شد قلب همه از دل خرسند حسین

شد زمین محو جمال گل دلبند حسین

آسمان مات شد از چهرۀ فرزند حسین

مثل غنچه زده لبخند به لبخند حسین

او لیلا همه دم غنچــۀ خــود می بوید

با حسین بن علی شکر خدا می گوید

مادر افکند نظر تا به مه دلجویش

دید یک هالۀ نوری به رخ نیکویش

که گل انداخته از بوسۀ بابا رویش

بوسه زد بر رخ او کرد چو غنچه بویش

گفت ای نوگل من، یوسف لیلا هستی

بهتر ازمــاه شب عیــد تو زیبـا هستی

خوبرویان جهان محو جمالش هستند

باکمالان نه همین مات کمالش هستند

عرشیان باخبر ازقدر وجلالش هستند

فرشیان عاشق دیدار وصالش هستند
بنگرد هـرکه ورا جلــوۀ ســرمد دیده

هم علی اکبر و هم روی محــمد دیده

در وجودش زازل روح عبادت دیدند

روی پیشانی او نور سعادت دیدند

درقد و قامت اوشور قیامت دیدند

قدسیان دردل او شوق شهادت دیدند

شادی وغم شب میلاد علی درهم شد

غم چو آمد طرب وشوق ومسّرت کم شد

کاش ما آینه دار گُل مولا باشیم

همه جا آبروی اهل توّلا باشیم

ای«وفائی» همه آسوده به فردا باشیم

گرمحبّان علی اکبر لیلا باشیم

هــرکه در راه خــدا با علی اکبـــر باشد

روز محشــر همــه جا با علی اکبر باشد

سید هاشم وفائی

************************************

جان عالم تصدق سرتان

 به فدای شما و مادرتان

 تو امیری امیر قلب منی

 این منم من همیشه نوکرتان

 میشود لایقم بدانی تا

 برسم یک سحر به محضرتان

 تا بخوانم زفرط عشق و جنون

 نذرچشم علی اکبرتان

 عیدی ام را دهید تا بروم

 یک شب جمعه پابرهنه حرم

***

 ماه در گردش خدا هستی

 نوه ی شاه لافتی هستی

 خلقا و منطقا شبیه رسول

 المثنای مصطفی هستی

 حیدری بار آمدی آقا

 چقدر شکل مرتضی هستی

 در مقام شما همین بس که

 پسر شاه کربلا هستی

 چقدر غیرتی و حساسی

 رونوشت جناب عباسی

 ***

به شما ماه آسمان گفتند

 باسخاوت و مهربان گفتند

انا سائلکم یابن حسین

 به تو اقای سائلان گفتند

 به شما ای یگانه ی ارباب

 بی نهایت و بی کران گفتند

 ای جوان امام عاشورا

 روزی من به دست تان گفتند

 می سرایم برای چشمانت

 این جوانی من به قربانت

 ***

آیت الله اکبری اکبر

 اکبری یا پیمبری اکبر ؟

 یا نه اصلا میان معرکه ها

 اسدالله حیدری اکبر؟

 میوه ی قلب حضرت لیلا

 جان زهرای اطهری اکبر

 یل اردوی نینوای حسین

 شیرمردی دلاوری اکبر

 یوسف هاشمی آل علی

 از همه یوسفان سری اکبر

 کوری چشم نسل "شاهین"ها

 به عجب اسم محشری اکبر

 آینه آینه رخت مهتاب

 ای ولیعهد حضرت ارباب

 ***

آسمانی همیشه بالایی

 همه ی زندگی لیلایی

 هم عرب هم عجم هلاک تواند

 ای خداوندگار زیبایی

 در نگاه تو میشود حس کرد

 معنی عاشقی و شیدایی

 پدرت قوم و خویش ماست آقا

 سحری سمت ما نمی آیی؟

 عاشقم از تبار سلمانم

 نذر چشم تو روضه میخوانم

 ***

از غمت قامت پدر تاشد

 دیده هامان شبیه دریا شد

 هرکسی شد گدای خانه تان

 تا قیام قیامت آقا شد

 ای موذن نماز عاشورا

 با اذان شما چه زیباشد

 خوانده ام من که دوره ات کردند

 پیکر پاکت اربا اربا شد

 بر سر نعش پاره پاره ی تو

 گریه های حسین تماشا شد

 سرخوش از بوی عطر سیبم کن

 یک سفر کربلا نصیبم کن

علیرضا خاکساری

*******************