کوثرنامه

شعر شهادت حضرت رضا علیه السلام

باز ای عزاداران ز نو ، هنگام افغان آمده                     سلطان مظلومان رضا،مقتول عدوان آمده

از جورمأمون دغا، در طوس شد محشر به پا                 کز سوزش زهر جفا آن شاه نالان آمده

شد بر وجودش کارگر زهر نجاتش زد شرر                   آن پادشاه بحر و بر بر خویش پیچان آمده

از منززل مأمون دون آمده چون آن سرور برون             گفتی ز شرق نیلگون خورشید تابان آمده

گویند حال احتضار ، فرزند او با حال زار                           بالین باب ارجمند ، اندر خراسان آمده

میگفت ای بابم رضا ای کشته زهر جفا                    بنگرچسان فرزند تو ، با چشم گریان آمده

ای باب مسمومم رضا ، ای باب مغمومم رضا             ای باب مظلومم رضا ، برلب مراجان آمده

چون چشم شه بر او فتاد ، فرمود یا عینی جواد          ای هادی اهل رشاد ، شام غریبان آمده

چون دید او را بوسید روی انورش                      بگرفت چون جان دربرش،چون دید حیران آمده

از بهر آن باب و پسر (زاهد)بود خونین جگر

بنگر چگونه نوحه گر با حال گریان آمده

*********************

شهادت امام رضا علیه السلام

کشتند غریبانه غریب الغربا را                                       محبوب خدا بضعه پیغمبر ما را

بردند ز خوناب جگر اهل خراسان                                  بر شانه خود چوبه تابوت رضا را

ای اهل وفا خون و دل از دیده ببارید                        کز  زهر جفا کشت عدو شمس ولا را

به خواهر او حضرت معصومه بگوئید                          از سوز درون تسلیت این روز عزا را

یا حضرت معصومه سرت باد سلامت

شد کشته رضا آن گلزار امامت

**********************

شهادت امام رضا علیه السلام

فلک ویران نمودی هشتمین ارکان ایمان را                 زدی برقلب انس وجان زکینه تیرپیکان را

ز تو هرگز توقع کس ندارد لطف احسان را                    ولی رو در خراسان و نگر حال غریبان را

گهی از زهر کین  مدهوش و گه از سوز دل نالد              گهی از گلعذار چهره درّ از دیدگان بارد

نظربر گوشه ی در آن امام انس و جان دارد             که حق شاید به بالینش دم مردن پسر آرد

صبا بر گو تقی را گر که داری میل دیدارش               بکن تعجیل دررفتن که شایدبنگری حالش

نگیری از ره مهر و وفا بر طرف دامانش

به وقت مرگ از رأفت ببندی هر دو چشمانش

*********************

باز از طوس دریغا که ندا آمد                       آه جانسوز به گوش دل ما می آید

این چه بانگی است که دلها شده غمگین از او                  گوئیا ناله جانسوز رضا می آید

کاش این ناله نباشد ز غریب الغربا                            که برون از دل پر خون ز جفا می آید

گوید از مهر ابا صلت در حجره ببند                             که تقی با دل پر شور و نوا می آید

میهمانست جواد آن پسرم از ره دور                        با تن خسته و با صدق و صفا می آید

چون کسی نیست نشیند به عزایم گرید                          از مدینه پسرم بهر عزا می آید

خواهر و دختر من چونکه نباشد به برم

فاطمه بهر عزا نوحه سرا می آید

************************

شهادت امام رضا علیه السلام

خاک مشهد را بجستم لعل و گوهر یافتم                    زره یی چون بو نمودم مشک و عنبر یافتم

نور حق را جلوه گر دیدم به چشم دل همی                   در دل خاک جزیی از جسم پیغمبر یافتم

حجتی را از خداوند سبط پاک از مصطفی صلی الله علیه وآله    دری از آن مخزن زهرای اطهر یافتم

یادگاری از ولی خالق یکتا علی علیه السلام                  بلکه همنامی از آن ، ساقی کوثر یافتم

نام علی شهرت رضا باشد غریب ارض طوس                           بر غریبان جهان آقا و سرور باشد

هست چون شاه خراسان سرور جمله شهان                 رتبه اش افزون تر از شاهان دیگر یافتم

ضامن جمله غریبان ، دردمندان را طبیب                          یک طبیبی بهر دردمندان مضطر یافتم

یاور درماندگان و بی پناهان را پناه                                بر گنه کاران شفیعی بهر محشر یافتم

هر طواف قبر او از بهر شاه و گدا

اجر و مزدش چون ثواب حج اکبر یافتم

*******************

شهادت امام رضا علیه السلام

آستانی کآسمان بر رفعت وقدرش گواست                      آستان قدس رضوان الله اکبر رضاست

آستان قدس هفتم قبله و هشتم امام                        آسمان رحمت است و آستان کبریاست

آستان کبریا شد در گهش زیرا دلش                              همچو ذات کبریا پاکیزه از کبر و ریاست

هر که در خیر بشر شد بنده  فرمان حق                       عالم اندر زیر فرمانش به فرمان خداست

گر شنیدی کیمیا مس را به گوهر زر کند                      مس وجود بنده و اکسیر اینان کیمیاست

کیست غالب آنکه دلها را مسخر می کند نیست    نیست فاتح آنکه سلطان برسرنفس وهواست

کیست شنیدی کیمیا مسّ را به گوهر زر کند                مس وجود بنده و اکسیر اینان کیمیاست

کیست غالب آنکه بر خشم و شهو غالب است       کیست آنکس سلطان بر سر نفس و هواست

کیست فاتح آنکه دلها را مسخر می کند             نیست فاتح آنکه با ظلم و ستم کشورگشاست

بر رضای حق هر آنکس چون رضا تسلیم گشت          لاجرم دربار رضا اکنون بگو جایش کجاست

انتهای زندگی مردمان مرگ است لیک                              مرگ مردان خدا عمر ابد را ابتداست

گر به تاریخ عجم با چشم عبرت بنگری                         فاش بینی کاندرین در رمزها و رازهاست

فاش بینی آستان ثامن ضامن به حق                        در خلاص از غضب و عدوان ما و شماست

آنچه بر نام زیارتنامه خوانی بر درش                                   دفتر ملیت و تاریخ استقلال ماست

مهر اولاد علی ایران به ایران باز داد                               درگه آل علی ز آن درگه دارالشفاست

مشرب ایرانیان با مذهب آل علی                     کانچه برغصب است و عدوان بر زوال و بر فناست

مهر اولاد علی دلها مسخر کرد و ماند

کانچه پای عدل واحسان است و این اصل بقاست

********************

شهادت امام رضا علیه السلام

با دیده  دل اگر رضا رابینی                                                      مرآت جمال کبریا را بینی

گر پرده اوهام به یک سو فکنی                                           اندر پس آن پرده خدا را بینی

تا گوهر اشکم سرباز ار نیاید                                                   کالای مرا هیچ خریدار نیاید

در سوز جگر مصلحت ماست که ما را                                 غیر از جگر سوخته در کار نیاید

خارم من و در سینه ی من عشق شکفته است                    تا خلق نگویند گل از خار نیاید

ای حجت هشتم که خدا خوانده رضایت                                مدح تو جز از  خالق دادار نیاید

نومیدی ز درگاه تو بی سابقه باشد                                       هر کار ز تو آید و این کار نیاید

دیدم همه جا بر در و دیوار حریمت                            جایی ننوشته است گنه کار نیاید

گویی به کجا روی کند ای همه رحمت

گر بر در تو شخص گرفتار نیاید

*********************

شهادت امام رضا علیه السلام

آسمان زیر پرت بود زمین افتادی
یک عبا روی سرت بود زمین افتادی
نه صدای تو به گوش کسی آن روز رسید
نه کسی دور و برت بود زمین افتادی
صورتت خاکی و دستار و عبایت خاکی
مادرت در نظرت بود زمین افتادی
زهر از جان تو آقا جگرت را می خواست
آتشی بر جگرت بود زمین افتادی
ناله می کرد جوادت به سرش می زد آه
اشک در چشم ترت بود زمین افتادی
مثل یک مار گزیده به خودت پیچیدی
خوب شد که پسرت بود زمین افتادی
ولی افسوس به میدان دل خون برد حسین
نیزه از پشت زدند و به زمین خورد حسین
مسعود اصلانی

***********************

شهادت امام رضا علیه السلام

ای کعبه آمال دو عالم حرم تو       د ارد حرم این رتبه ز خاک قدم تو

تقدیر به فرمان تو چون حلقه به گوشان              بنوشته به سر لوح قضا از قلم تو

ای شاه خراسان این فخر سلیمان            با آنهمه حشمت که بود در حشم تو

دست ازلی قصد ابد کرد و برافراشت                              با نارک این گنبد مینا علم تو

زوار مزارت بروی عرش نهد پای                             چون عرش علا فرش بود در حرم تو

جبرئیل به کف عالیه و عطر فشاند                                   بر زائر قبر و حرم محترم تو

حوران جنان از پی آرایش رخسار                             گرد حرمت می طلبند از خدم تو

دیگر چه کند باغ جنان و نعمش را                              آنکس که در آید به ادیم نعم تو

رحمت ز سما آنچه بیارید و بیارد                            یک قطره بود از کرم و لطف و یم تو

صد ملک سلیمان و هزاران طبق زر                          دور افکنم از دست من آید درم تو

از نار برون آرد و آزاد نماید                                       مأمور جهنم چو ببیند رقم تو

هر کس به امیدی به کسی ملتمسی است

افسرده به امید برات از کرم تو

********************

شهادت امام رضا علیه السلام

ای سند نجات من، ولایت تو یا رضا

صحن نو و عتیق تو، کعبه و کربلا رضا

دلم بیاد تو بُود، مدینه الرضا رضا

زیارتت به دین من، زیارت خدا رضا

تو و کرامتت مرا ز خود مکن جدا رضا

رضا رضا رضا رضا

شهی که خاک طوس از او آمده محترم توئی

مهی که نور می دهد، بر عرب و عجم توئی

رئوف اهلبیتی و ولی ذوالکرم توئی

به مسجد الحرام دل، قبله توئی حرم توئی

صفا و مروه می کند با حرمت صفا، رضا

رضا رضا رضا رضا

مرا به مهر خود ببر، که با ولات زیستم

به تربتت شتافتم، به غربتت گریستم

در آفتاب صحن تو، اگر دمی بایستم

به سایۀ بهشت هم، نیازمند نیستم

جهنم است بهر من، بهشت بی رضا رضا

رضا رضا رضا رضا

الا الا ثنای تو، ذکر عَلَی الدّوام من

رؤف من، عطوف من، امید من، امام من

لحظه به لحظه دمبدم، بر حرمت سلام من

به غرفه های مرقدت، خورده گره زمام من

در حرمت گرفته ام ذکر رضا رضا رضا

رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا رضا

منم که بین طوتیان، گرم ترانۀ توام

کبوتری شکسته پَر، در آشیان توام

نیازمند گندمی، در آستانۀ توام

بال زنان دور بَرِ، نقاره خانۀ توام

اگر پَرم زکوی تو، بگو پَرَم کجا رضا

رضا رضا رضا رضا

**********************

شهادت امام رضا علیه السلام

من که کبوتر دلم، اُنس گرفتــــــــــه با رضا

می شنوم ز قدسیان زمزمـــۀ رضا رضا(2)

ای بنثار مَقدَمت گــــــــــــوهر اشکِ دیده ام

ای بفدای جـــــــان تو، جان به لب رسیده ام

من بــــــه بهای هستیم، مهر تو را خریده ام

نیست به جز ولای تو، جان به لب رسیده ام

مبـــــــــاد سازد از درت خدا مرا جدا رضا

من که بـــــــــبوی مغفرت به بارگاهت آمدم

شبی کــــــــه سر زد اُفق، جمال ماهت آمدم

پناه مـــــــــا سوی توئی، که در پناهت آمدم

نیازمندم و گـــــــــــــدا، بر سر راهت آمدم

اگر ز در برانیم کجـــا روم کجا روم رضا

به پیشگاه قدس تو، اگـــــــر چه دستِ خالیم

اگر چه کس نمی خورد، غــــم شکسته بالیم

اگر چه اشک من بود، گواه خــــــسته حالیم

ولــــــــــــــــی به جان فاطمه مُحِبم ومَوالیم

خوشم که دارم از جهان ولایت تو را رضا

اگـــر مرا از قید غم رها کنی چه می شود؟

اگــر نگاه مرحمت به کم کُنی چه می شود؟

نـــظر به این کبوتر حرم کنی چه می شود؟

جـــو از کربلا به ما کرم کنی چه می شود؟

اگـــــــــــــر ز در برانیم کجا روم کجا روم

***************************

 

شهادت امام رضا علیه السلام

آمدم ای شـــــــــــــــاه پناهم بده          خــــــــــط امانی ز گناهم بده

ای حـــــرمت ملجاء درماندگان          دور مـران از در و راهم بده

لایــــــق وصل تو که من نیستم          اِذن بــه یک لحظه نگاهم بده

لشکر شیطان به کمین من است          بــــی کسم ای شاه، پناهم بده

در شب اول کــــــه نهندم به قبر         نــــــور بدان شام سیاهی بده

ای کـــــه عطا بخش همه عالمی        جمــــــــلۀ حاجات مرا هم بده

************************

شهادت امام رضا علیه السلام

این رضا کیست که عالم همه خشنود از اوست

این رضــا کیست که بر درد دل خلق دوا است

ای ضعیفی کــــــــــه تو را پشت و پناهی نبود

شو پناهنده به شاهی کـــــــــه معین الضعفا است

ساکن کوی رضا باش کـــــــــــــه این ابر کرم

سایۀ رحمت او بــــــــر سر سلطان و گدا است

دامن ضــــــــــــــــــامن آهو مده از دست که او

دوست را ضامن و فـــریاد رس روز جزا است

در دبـــــــــستان رضـــــــــا درس فضیلت آموز

کــــــــــه دبستان رضا مکت تسلیم و رضا است

سخن ســــــــــــــــــوختگان سوزی و حالی دارد

لیک سوزنده تر از هـــــر سخنی شعر رسا است

***************************

ای که عاجز خَــرد از وصف مقام تو بود

وی که چشم هــــمه بر رحمت عام تو بود

هر سحر گـاه که زمشرق بدر آید خورشید

بــــــــــــــــی تعظیم تو و بهر سلام تو بود

توئی آن بندۀ صالح که خدا از تو رضاست

آشکار ایــــــــــن سخن از نام گرام تو بود

بهر توصیف مقــام تو همین نکته بس است

کـــــــــــه علی باب تو و فاطمه مام تو بود

قبـــــــــــــــــــــلۀ هشتمی و پارۀ قلب احمد

کــــــــــــــعبۀ اهل نظر رکن و مقام تو بود

هــــــــر که بر درگهت آید نرود دست تهی

جـــــــــود و احسان و کرم کار مدام تو بود

مــــــــی شوی ضامن ما روز جزا می دانم

یــــــــــــــاری از مردم بیچاره مرام تو بود

روز محشـــــر که سر از خاک لحد بردارم

بخــــــــــــــــــــدا ذکر لبم یکسره نام تو بود

تــــــــــــــو نگهدار خراسان ز بلا می باشی

کـــــــــــــــــــه قضا بندۀ امر توو رام تو بود

تـــــــــــــا ابد ساکن کویت ز وفا خواهد بود

هر کـــه از روز ازل سر خوش جام تو بود

نتوانم کـــــــــــه بغیر از تو دهم دل به کسی

زانـــــــــکه مرغ دل من بسته به دام تو بود

به نشابور حــــــــــدیثی تو بخواندی و هنوز

گـــــــــــــــــوهر گوش بشر دُرّ کلام تو بود

بــــــــــــا چنین قلب رئوف تو کجا بود سزا

کـــــــــــــــه زیبداد عدو زهر به کام تو بود

بــــــــــه زوال تو کمر بست عدو غافل بود

کــــــــــــــــه دوام همه عالم ز دوام تو بود

چــــــــــــه غم از آتش سوزندۀ دوزخ دارد

هــــــر که چون خسرو مداح و غلام تو بود

********************

شهادت امام رضا علیه السلام

ای جلوه جلال خدا یا اباالحسن
وی مظهر جمال خدا یا اباالحسن
چون فاطمه تو بضعه خیر البشر شدی
دیدار تو وصال خدا یا اباالحسن
ای هشتمین امیر ولا حضرت رئوف
آقا بگیر دست مرا حضرت رئوف
تا زیر سایه حرم حضرت توئیم
ما سر سپرده کرم حضرت توئیم
از بسکه لطف جاریِ سلطانی اَت رسد
ما سائلان محترم حضرت توئیم
دار الضیافه ات نه فقط در جوار توست
عالم ضیافت است و جنان سفره دار توست
باللَه زیارت تو مرا مشهد الحسین
آری شهادت تو همان اَشهد الحسین
کن روزی ام که از در باب الجواد تو
از مشهد الرضا بروم مشهد الحسین
ما ریزه خوار خوان نعیم ولایتیم
زنده بزیر پرچم سبز هدایتیم
حاج محمود ژولیده

********************

شهادت امام رضا علیه السلام

با زمین خوردنت امروز زمین خورد زمین
آسمان خورد زمین عرش برین خورد زمین
وسط کوچه همینکه بدنت لرزه گرفت
ناگهان بال و پر روح الامین خورد زمین
این چه زهری است که داری به خودت می پیچی
گاه پشت کمرت گاه جبین خورد زمین
از سر تو چه بگوییم؟ روی خاک افتاد
از تن تو چه بگوییم؟ همین … خورد زمین
دگرت نیست توان تا که ز جا برخیزی
ای که با تو همه ی دین مبین خورد زمین
داشت می مرد اباصلت که چندین دفعه
دید مولاش چه بی یار و معین خورد زمین
زهر اول اثرش بر جگر مسموم است
پهلویت سوخت که زانوت چنین خورد زمین
پسرت تا ز مدینه به کنار تو رسید
طاقتش کم شد و گریان و حزین خورد زمین
به زمین خوردن و خاکی شدنت موروثی است
جد تشنه لبت از عرشه ی زین خورد زمین
جواد حیدری

**********************

شهادت امام رضا علیه السلام

شنیده ام که خودت در زمان پر زدنت
بروی خاک رها گشت پیکر و بدنت
هزار لاله روان شد ز گوشه دهنت
غریب بودی و خون شد تمام پیرهنت
ز سوز زهر اگرچه به خویش پیچیدی
ولی زمان غــــــــروبت جواد را دیدی
اگرچه جز پسرت کس نبود در بر تو?
ولی ندید تنت را به خاک خواهر تو
به زیر سم ستوران نرفت پیکر تو
اسیر پنجه سرنیزه ها نشد سرتو
حسین گفتم و قلبت شکست آفا جان
به دل غبار محرم نشست آقا جان
محمد علی بیابانی

********************
شهادت امام رضا علیه السلام

امان نداد مرا این غم و به جان افتاد
میان سینه ام این درد بی امان افتاد
به راه روی زمین می نشینم و خیزم
نمانده چاره که آتش به استخوان افتاد
چنان به سینه ی خود چنگ می زنم از آه
که شعله بر پر و بال کبوتران افتاد
کشیده ام به سر خود عبا و می گویم
بیا جواد که بابایت از توان افتاد
بیا جواد که از زخمِ زهر می پیچد
شبیه عمه اش از پا نفس زنان افتاد
شبیه دخترکی که پس از پدر کارش
به خارهای بیابان به خیزران افتاد
به روی ناقه ی عریان نشسته ، خوابیده
وغرق خواب پدر بود ناگهان افتاد
گرفت پهلوی خود را میان شب ناگاه
نگاه او به رخ مادری کمان افتاد
دوید بر سر دامان نشست خوابش برد
که زجر آمد و چشمش به نیمه جان افتاد
رسید زجر دوباره عزای کوچه شد و
به هر دو گونه ی زهرا ترین نشان افتاد
رسید زجر و پی خود دوان دوانش بُرد
که کار پنجه ی زبری به گیسوان افتاد
به کاروان نرسیده نفس نفس می زد
به خارهای شکسته کشان کشان افتاد
دوباره ناله ای آمد عمو به دادم رس
دوباره رأس اباالفضل از سنان افتاد
حسن لطفی
*********************

امام رضا علیه السلام

ما شیعه ایم و مهر علی آبروی ماست
آیینه ایم و جلوه ی او نقش روی ماست
شکر خدا که گرم هیاهوی حیدریم
شکر خدا که ذکر علی گفتگوی ماست
در پای درس مکتب او پا گرفته ایم
لبریز باده ی ازلی اش سبوی ماست
با او طهارت نسبی کسب کرده ایم
یعنی که خاک درگهش آب وضوی ماست!
سوگند می خوریم که ما با علی خوشیم
شکر خدا که قبله ی رویش به سوی ماست
ما شیعه ایم و در همه عالم زبانزدیم
حلقه به گوش عالِم آل محمدیم
آقا قسم به تو ز غم آزاد می شوم
وقتی دخیل پنجره فولاد می شوم
شیرین ترین دقایق عمرم دمی است که
در بیستون عشق تو فرهاد می شوم
احساس می کنم ز دو عالم بریده ام
وقتی مقیم صحن گهر شاد می شوم
با تو خرابه ی دل من قصر می شود
با گنج مهربانی ات آباد می شوم
آهو شدم که ضامن من هم شوی رضا!
ورنه اسیر پنجه ی صیّاد می شوم
هر ضامنی که ضامن آهو نمی شود
هر کس که نام اوست رضا،او نمی شود
تو هشتمین ستاره ای از بی بدیل ها
یعنی تویی ز ایل و تبار اصیل ها
از بس کرامت تو به عالم زبانزد است
عیسی رسیده تا که بندد دخیل ها!
هرگز کسی ز درگه تو ناامید نیست
لطفت هماره ضامن ابن السَّبیل ها
یک جرعه آب خوردن از آن کاسه ی طلا
خوشتر بُوَد ز طعم خوش سلسبیل ها!
در انتظار مهر رئوفانه ی توأم
وقتی که می رسند نوای رحیل ها
در انتظار دیدن رویت سه جا منم
یعنی دخیل رشته ی حبّ شما منم
سوی تو آمدیم که درمانمان کنی
با یک نگاه بی سر و سامانمان کنی
یا ایّها الرئوف!امید همه به توست
داریم امید این که مسلمانمان کنی
یک گوشه ی نگاه تو مس را طلا کند
بر ما کمی بتاب که سلمانمان کنی
ما رعیتیم و ریزه خور سفره ی شما
خوشحال می شویم که مهمانمان کنی
امشب تو را به جان جوادت دهم قسم
تا راهی حریم خراسانمان کنی
احساس می کنم که حریم تو کربلاست
هر کس که زائر تو شود زائر خداست
محمد فردوسی
***********************

 امام رضا علیه السلام

ابری سیاه، چشم ترش را گرفته بود
زهری توان مختصرش را گرفته بود
معلوم بود از وَجَناتش که رفتنی است
یعنی که رُخصت سفرش را گرفته بود
از بس شبیه مادرش افتاد بر زمین
در انتهای کوچه سرش را گرفته بود
تا رو به روی حجره خمیده خمیده رفت
از درد بی امان، کمرش را گرفته بود
چشم انتظار دیدن روی جواد بود
خیلی بهانه ی پسرش را گرفته بود
بر روی خاک بود که پیچید بر خودش
آثار تشنگی، جگرش را گرفته بود
افتاد یاد جدّ غریبی که خواهرش
در بین قتلگه خبرش را گرفته بود
دیگر توان دیدن اهل حرم نداشت
از بس که نیزه دور و برش را گرفته بود
وقتی که شمر آمد و کارش تمام شد
خلخال دختری نظرش را گرفته بود
محمد فردوسی
*********************

شهادت امام رضا علیه السلام

انگور می خرند پذیرایی ات کنند
مهمان جشن شوم یهودایی ات کنند
شکر خدا که بر بدنت دشنه ای نخورد
قسمت نبود حضرت یحیایی ات کنند
این اشک شوق ماست که شکر خدا نشد
نیزه سوار زخمی صحرایی ات کنند
گل ریختند روی تنت ای غریب طوس
تا در نگاه شهر تماشایی ات کنند
بخشیده اند مهریه شان را زنان شهر
تا گریه بر غریبی و تنهایی ات کنند
وحید قاسمی
**************************

شهادت امام رضا علیه السلام

خورشید وار تشنه ی یک جرعه آب شد
درگیر حال اصغر و فکر رباب شد
می خواست تا به خون جگر دیده تر کند
خونش کجاست آن جگری که کباب شد
واللیل در عبای غسق سر کشیده بود
و الشمس در خودش ز حرارت مذاب شد
آن ذره ذره سوختن و قطره های زهر
حال شباهتیست به شمعی که آب شد
بدر منیر زاءیر شمس شموس شد
سیمای ماهتاب نهم بی نقاب شد
آمد جواد ‘ روی گلت را بغل گرفت
چشمت به روی دامن معشوق خواب شد
عالم بسوزد از غم آن کشته ی غریب
کز تیغ شمر لحظه ی آخر مجاب شد
سید عبدالرضا هاشمی

*************